Maciej Berek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Berek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1972
Gdańsk

Minister-członek Rady Ministrów
Okres

od 13 grudnia 2023

Prezes Rządowego Centrum Legislacji
Okres

od 10 grudnia 2007
do 28 listopada 2015

Poprzednik

Jolanta Rusiniak

Następca

Krzysztof Szczucki

Multimedia w Wikimedia Commons

Maciej Ludwik Berek (ur. 12 maja 1972 w Gdańsku[1]) – polski prawnik, urzędnik państwowy i nauczyciel akademicki, radca prawny, doktor nauk prawnych. W latach 2007–2015 prezes Rządowego Centrum Legislacji, w latach 2008–2015 sekretarz Rady Ministrów, od 2023 minister-członek Rady Ministrów w trzecim rządzie Donalda Tuska.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, a także studium integracji europejskiej (organizowane przez KSAP i ENA). Uzyskał uprawnienia radcy prawnego. W 1997 został pracownikiem Kancelarii Senatu RP, gdzie doszedł do stanowiska zastępcy dyrektora Biura Prawno-Organizacyjnego. Od 2004 był zatrudniony w Najwyższej Izbie Kontroli, m.in. jako wicedyrektor w Departamencie Prawnym i Orzecznictwa Kontrolnego[1]. Należy do Polskiego Towarzystwa Legislacji[1]. W wyborach w 2005 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski jako bezpartyjny kandydat z listy Platformy Obywatelskiej[2].

W grudniu 2007 został powołany na stanowisko prezesa Rządowego Centrum Legislacji, w styczniu 2008 objął równocześnie funkcję sekretarza Rady Ministrów[1]. W 2013 został wiceprzewodniczącym Zespołu ds. Programowania Prac Rządu. W rezultacie ogłoszonego w sierpniu 2015 konkursu został zgłoszony przez rząd Ewy Kopacz jako przedstawiciel Polski w Europejskim Trybunale Obrachunkowym. W listopadzie nowy rząd unieważnił konkurs i na nowego polskiego przedstawiciela w tej instytucji rekomendowano Janusza Wojciechowskiego[3]. W tym samym miesiącu Maciej Berek został odwołany z pełnionych funkcji w administracji rządowej.

W 2016 w Instytucie Nauk o Państwie i Prawie na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego obronił napisaną pod kierunkiem Marka Zubika pracę doktorską pt. Rada Ministrów jako organ inicjujący postępowanie ustawodawcze[4]. W 2017 został również zatrudniony na stanowisku adiunkta w Katedrze Prawa Konstytucyjnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[5]. Został następnie adiunktem w Katedrze Prawa Konstytucyjnego Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W pracy naukowej zajął się zagadnieniami z zakresu prawa konstytucyjnego, kontroli państwowej, procedury prawodawczej, techniki legislacyjnej oraz finansów publicznych[6].

W 2020 został dyrektorem Centrum Informacyjnego Senatu[7]. W 2021 Marcin Wiącek powołał go na stanowisko dyrektora generalnego Biura Rzecznika Praw Obywatelskich[8][9], w 2022 Maciej Berek został natomiast głównym koordynatorem do spraw rozwoju strategicznego w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich[10]. W 2023 został zatrudniony jako główny legislator Pracodawców RP[11][12]. Zajął się też prowadzeniem własnej kancelarii radcowskiej[13].

12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał go na urząd ministra-członka Rady Ministrów w trzecim rządzie Donalda Tuska[14][15]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na to stanowisko[16]. Objął też funkcję przewodniczącego Komitetu Stałego Rady Ministrów[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Prezes RCL – Maciej Berek. rcl.gov.pl. [dostęp 2013-02-14].
  2. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2013-02-14].
  3. ↑ Ewa Siedlecka. Teraz rządzi tylko PiS. „Gazeta Wyborcza”, s. 15, 11 grudnia 2015. 
  4. ↑ Dr Maciej Ludwik Berek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-03-02].[martwy link]
  5. ↑ Dr Maciej Berek. umcs.pl. [dostęp 2017-12-16].
  6. ↑ Dr Maciej Berek. uw.edu.pl. [dostęp 2021-10-01].
  7. ↑ Maciej Berek za Grzegorza Furgo nowym szefem Centrum Informacyjnego Senatu. wirtualnemedia.pl, 7 października 2020. [dostęp 2020-11-06].
  8. ↑ Zmiana u marszałka Grodzkiego. Kluczowy urzędnik odchodzi z Senatu. gazetaprawna.pl, 22 września 2021. [dostęp 2021-09-22].
  9. ↑ Biuro Dyrektora Generalnego. brpo.gov.pl. [dostęp 2022-06-19].
  10. ↑ Główny Koordynator do spraw rozwoju strategicznego. brpo.gov.pl, 1 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-10].
  11. ↑ Główny Legislator. pracodawcyrp.pl. [dostęp 2023-08-26].
  12. ↑ Maciej Berek głównym legislatorem Pracodawców RP. pulshr.pl, 8 lutego 2023. [dostęp 2023-08-26].
  13. ↑ Kancelaria Radcy Prawnego dr Maciej Berek. owg.pl. [dostęp 2023-08-26].
  14. ↑ Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  15. ↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
  16. ↑ Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów. prezydent.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  17. ↑ Maciej Berek. gov.pl. [dostęp 2023-12-16].
Prezesi Rządowego Centrum Legislacji
Ministrowie-członkowie Rady Ministrów
PRL
III RP
Trzeci rząd Donalda Tuska (od 2023)
W dniu powstania

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Berek&oldid=72952591”