Maciej Kułakowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Kułakowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1886
Umień

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1965
Warszawa

Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres

od 26 stycznia 1919
do 28 listopada 1922

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna

Maciej Kułakowski, ps. Mieczysław (ur. 23 lutego 1886 w Umieniu, zm. 2 lipca 1965 w Warszawie) – polski działacz socjalistyczny, poseł PPS do Sejmu Ustawodawczego II RP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Feliksy z domu Gołaszewskiej. Był tkaczem w fabrykach włókienniczych w Łodzi. Od 1906 był członkiem PPS. Zagrożony aresztowaniem zbiegł do Niemiec. Po roku powrócił i działał w PPS – Frakcji Rewolucyjnej w Łodzi.

Od 1915 uczestniczył w akcji werbunkowej do Legionów. Od stycznia 1917 do listopada 1918 był instruktorem w Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 był więziony przez dwa tygodnie w Łodzi, zaś w listopadzie uczestniczył w rozbrajaniu oddziałów niemieckich.

Po odzyskaniu niepodległości, był członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Kutnie. Jako delegat tego okręgu uczestniczył w lipcu 1921 w XVIII Kongresie PPS.

W wyborach parlamentarnych w 1919 został wybrany z listy nr 8 (PPS), w okręgu wyborczym nr 9 (Kutno-Gostynin-Łęczyca). W Sejmie Ustawodawczym, jako poseł Związku Polskich Posłów Socjalistycznych, pracował w komisjach: likwidacyjnej miejskiej i wodnej.

Po zakończeniu kadencji, w 1922, przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako urzędnik Kasy Chorych oraz w Wytwórni Wódek Polskiego Monopolu Spirytusowego, nie uczestnicząc w życiu politycznym.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]