Maciej Płażyński

Maciej Płażyński

Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1958 Młynary
Data śmierci	10 kwietnia 2010
Przewodniczący Platformy Obywatelskiej
Okres	od 18 października 2001 do 1 czerwca 2003
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Następca	Donald Tusk
Poseł VI kadencji Sejmu
Okres	od 5 listopada 2007 do 10 kwietnia 2010
Przynależność polityczna	poseł niezrzeszony
Odznaczenia

Znicze przy domu Macieja Płażyńskiego w Gdańsku Oliwie po jego śmierci, kwiecień 2010

Maciej Płażyński (ur. 10 lutego 1958 w Młynarach, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski prawnik, polityk, wojewoda gdański w latach 1990–1996, marszałek Sejmu w latach 1997–2001, jeden z założycieli i były przewodniczący Platformy Obywatelskiej oraz jej klubu parlamentarnego, poseł na Sejm III, IV i VI kadencji, senator i wicemarszałek Senatu VI kadencji.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Maciej Płażyński ukończył Liceum Ogólnokształcące w Pasłęku, następnie przez rok pracował fizycznie na Śląsku między innymi przy budowie Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej. W 1977 rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Gdańskim (ukończył je w 1991).

Działalność w okresie PRL

W latach 80. należał do Ruchu Młodej Polski. W 1980 był współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Jesienią 1981 koordynował strajk okupacyjny na Uniwersytecie Gdańskim, następnie działał w opozycji demokratycznej. W 1983 współtworzył i do 1990 kierował Spółdzielnią Pracy Usług Wysokościowych "Gdańsk". W przedsiębiorstwie tym znalazło zatrudnienie wielu działaczy opozycji demokratycznej. W 1987 został prezesem konserwatywnego Klubu Myśli Politycznej im. Lecha Bądkowskiego, skupiającego środowiska gdańskich konserwatystów i liberałów. W 1989 współtworzył stowarzyszenie "Kongres Liberałów".

III Rzeczpospolita

W 1990 został członkiem ugrupowania "Koalicja Republikańska", które przystąpiło w 1992 do Partii Konserwatywnej. W 1991 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.

W sierpniu 1990 został powołany przez pierwszego powojennego niekomunistycznego premiera Tadeusza Mazowieckiego na urząd wojewody gdańskiego. Odwołanie go z tego stanowiska (przez premiera Włodzimierza Cimoszewicza) w lipcu 1996 spowodowało szereg protestów przedstawicieli samorządów lokalnych, stoczniowców i innych grup zawodowych, których kulminacją był kilkutysięczny wiec pod gdańskim Dworem Artusa. W tym samym roku został wiceprzewodniczącym Akcji Wyborczej Solidarność w województwie gdańskim.

W 1997 uzyskał mandat posła na Sejm III kadencji z listy AWS, wybrano go następnie na urząd Marszałka Sejmu. Należał do Ruchu Społecznego AWS. 19 stycznia 2001 wraz z Andrzejem Olechowskim i Donaldem Tuskiem współtworzył Platformę Obywatelską, z listy której po raz drugi został posłem w tym samym roku w okręgu gdańskim. Po przekształceniu PO w partię objął stanowisko jej pierwszego przewodniczącego. W 2002 był negocjował koalicję wyborczą PO i PiS w wyborach samorządowych. Odszedł z PO w 2003, oficjalnie powołując się na względy rozbieżności programowej. W Sejmie IV kadencji był członkiem Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej.

Przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2004 zorganizował własny komitet pod nazwą Narodowy Komitet Wyborczy Wyborców (skupiający głównie byłych działaczy AWS), który nie przekroczył wyborczego progu. W wyborach parlamentarnych w 2005 startował jako niezależny kandydat do Senatu, zdobywając w okręgu gdańskim największą liczbę głosów (około 151 tysięcy). W Senacie VI kadencji 27 października 2005 został wybrany na wicemarszałka. Przed drugą turą wyborów prezydenckich w 2005 zadeklarował poparcie dla Lecha Kaczyńskiego.

We wrześniu 2007 ogłosił, że w przedterminowych wyborach wystartuje do Sejmu z listy PiS w Gdańsku. W wyborach z października tego samego roku po raz trzeci uzyskał mandat poselski. Po kilkunastu dniach wystąpił z klubu parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości. W listopadzie 2007 został członkiem Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki, w kwietniu 2008 wszedł w skład podkomisji stałej do spraw przygotowania Polski do organizacji Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej "UEFA EURO 2012", natomiast w listopadzie 2009 w skład podkomisji nadzwyczajnej do rozpatrzenia rządowego i poselskiego projektów ustaw o sporcie. We wszystkich komisjach i podkomisjach zasiadał do śmierci.

W maju 2008 został wybrany na prezesa Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" w Warszawie. Zastąpił na tym stanowisku Andrzeja Stelmachowskiego. Był także członkiem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego.

Zginął 10 kwietnia 2010 w wyniku katastrofy samolotu prezydenckiego w Smoleńsku.

Odznaczenia

• Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy – 2000;
• Honorowy obywatel: Młynar, Pucka, Pionek i Lidzbarku Warńskiego;
• Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (2010, pośmiertnie).

Życie prywatne

Maciej Płażyński był żonaty z Elżbietą (sędzią Sądu Okręgowego w Gdańsku), miał troje dzieci: Jakuba, Katarzynę i Kacpra.

Źródła

• Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 10 kwietnia 2010].
• Biogram na stronie Senatu (VI kadencja) (ang.). [dostęp 10 kwietnia 2010].

Linki zewnętrzne

• Maciej Płażyński – strona prywatna. [dostęp 10 kwietnia 2010].