Makagigi
Makagigi (lub makagiga[1]) – w kuchni polskiej, rodzaj ciastka lub trwałego wyrobu cukierniczego zaliczanego do grylażowych[2]. Makagigi wykonuje się z cukru, miodu, rozdrobnionych orzechów (w tym prażonych fistaszków lub migdałów) i, opcjonalnie, maku[2][3][4].
Pochodzenie makagig przypisuje się kuchni żydowskiej w Polsce, w której przygotowano je na święto Purim, z maku i orzechów smażonych w miodzie[5]. Jeden z pierwszych ogólnodostępnych przepisów opublikowała Lucyna Ćwierczakiewiczowa w roku 1885 w książce Jedyne praktyczne przepisy konfitur, różnych marynat, wędlin, wódek, likierów, win owocowych, miodów oraz ciast. Oprócz receptury na „makagigi z maku”, która zawierała jedynie miód i mak, zamieściła tam również przepis na „makagigi czyli tłuczeńce”, czyli ciastka w postaci opłatków przełożonych masą z mąki żytniej, miodu, orzechów, skórki pomarańczowej i przypraw korzennych[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ makagiga. [w:] Słownik języka polskiego PWN [on-line]. WN PWN SA. [dostęp 2021-11-25].
- ↑ a b c makagigi, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-11-26].
- ↑ Maciej E. Halbański: Leksykon sztuki kulinarnej. Warszawa: Wydawnictwo „Watra”, 1987, s. 103. ISBN 83-225-0106-4.
- ↑ Kuchnia polska: dania na każdą okazję ISBN 83-905429-7-8
- ↑ Magdalena Kasprzyk-Chevriaux: Gefilte fish, czulent, kugel, czyli kuchnia Żydów polskich. [w:] Culture.pl [on-line]. Instytut Adama Mickiewicza, 2015-01-29. [dostęp 2021-11-25].
- ↑ „92. Makagigi czyli tłuczeńce”, „93. Makagigi z maku”. W: Lucyna Ćwierczakiewiczowa: Jedyne praktyczne przepisy konfitur, różnych marynat, wędlin, wódek, likierów, win owocowych, miodów oraz ciast. Wyd. 11 powiększ. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1885, s. 329.