Makary (patriarcha Konstantynopola)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Makary
Μακάριος
Patriarcha Konstantynopola
Kraj działania

Cesarstwo Bizantyńskie

Data urodzenia

nieznana

Data śmierci

nieznana

Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania

1376–1379; 1390–1391

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Wybór patriarchy

1376; 1390

Makary, gr. Μακάριος, Makariospatriarcha Konstantynopola w latach 1376–1379 i 1390–1391.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

12 sierpnia 1376 r. syn cesarza Jana V Paleologa, Andronik, przy pomocy Wenecjan i Turków, po 32-dniowym oblężeniu, wkroczył do Konstantynopola. Ojca i brata kazał wtrącić do więzienia. Usunął patriarchę Filoteusza Kokkina, a na jego miejsce osadził na tronie patriarszym Makarego[1]. 18 października 1377 r. Makary koronował Andronika IV i jego syna Jana VII na cesarzy[2]. Jan V i Manuel II przy pomocy Wenecjan zbiegli z więzienia i 1 lipca 1379 r., dzięki poparciu Turków wkroczyli do stolicy[1]. Makary ustąpił Nilowi Kerameusowi[3]

14 kwietnia 1376 Jan VII przy pomocy Turków ponownie zajął stolicę i zasiadł na tronie cesarskim. Po objęciu władzy zdeponował patriarchę Antoniego IV i powołał na jego miejsce Makarego. Jan VII utrzymał się w mieście do 17 września 1390 r., Makary na stolicy patriarszej do 1391 r.[1][3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c G. Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. s. 499.
  2. Donald M. Nicol, Les derniers siècles de Byzance, s. 302.
  3. a b J. Bonarek, T. Czekalski, S. Sprawski, S. Turlej: Historia Grecji. s. 659.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. Bonarek, T. Czekalski, S. Sprawski, S. Turlej: Historia Grecji. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2005. ISBN 83-08-03816-6.
  • Venance Grumel, Traité d'études byzantines, « La Chronologie I. », Presses universitaires de France, Paryż, 1958, s. 437.
  • Donald Nicol: Les derniers siècles de Byzance. Paryż: éditions Texto, 2008.
  • G. Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2008. ISBN 978-83-01-15268-0.