Makrofity

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Makrofit)

Makrofity (makrofitobentos, gr. makros ‘długi, wielki’ i phytón ‘roślina’) – wodne rośliny kwiatowe, mchy, wątrobowce i duże glony (w Polsce głównie ramienice). Wyjątkowo do makrofitów zalicza się widoczne gołym okiem glony nieco mniejszych rozmiarów, głównie glony nitkowate, jak skrętnica, wstężnica, czy nawet nitkowate sinice[1].

Szuwar kosaćcowy
Wśród makrofitów są rośliny stosunkowo duże (lotos), jak i małe (rzęsa drobna)

Należą tu:

zasiedlające ekoton wodno-lądowy:
całkowicie wodne:

Powyższy podział często jest uproszczony do postaci: rośliny o liściach wynurzonych (helofity), rośliny o liściach pływających (nymfeidy) i rośliny zanurzone (elodeidy).

Makrofity bywają też dzielone na „twarde” (wynurzone, z reguły o sztywnych łodygach) i „miękkie” (zanurzone).

Znaczenie wskaźnikowe[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie oceny populacji wybranych makrofitów lub ich składu syntaksonomicznego w ekosystemach wodnych dokonuje się oceny czystości wód. Stan biocenoz makrofitów jest jednym z elementów biologicznych podlegających ocenie w krajach Unii Europejskiej w myśl Ramowej Dyrektywy Wodnej. W Polsce w tym celu stosowane są Makrofitowy Indeks Rzeczny i Makrofitowy Indeks Stanu Ekologicznego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krzysztof Szoszkiewicz, Szymon Jusik, Tomasz Zgoła: Klucz do oznaczania makrofitów dla potrzeb oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych. Warszawa: Inspekcja Ochrony Środowiska, 2010, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-61227-32-8.
  2. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 sierpnia 2008 r. w sprawie sposobu klasyfikacji stanu jednolitych części wód powierzchniowych Dz.U. z 2008 r. nr 162, poz. 1008.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Szmeja: Przewodnik do badań roślinności wodnej. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2006. ISBN 83-7326-366-7.