Makroglony
Makroglony, makroalgi – określenie glonów widocznych gołym okiem, w większości potocznie nazywanych wodorostami. Są to glony stosunkowo duże (jednak pojęcie jest to nieostre), wielokomórkowe. Mają plechy o różnej morfologii – glony nitkowate, skorupiaste, tworzące maty, a także przypominające pokrojem wodne rośliny naczyniowe lub liście. Część makroglonów jest jednocześnie uznawana za makrofity. Stan biocenoz makroglonów i tzw. traw morskich jest jednym z elementów biologicznych wykorzystywanych do oceny i klasyfikacji stanu ekologicznego przybrzeżnych wód morskich wskazywanych w Ramowej Dyrektywie Wodnej (w polskim systemie monitoringu wód jest to element „makroglony i okrytozalążkowe” odpowiadający elementowi „fitobentos” badanemu w wodach słodkich, podczas gdy ocena stanu makroglonów słodkowodnych wchodzi w skład wskaźników makrofitowych (Makrofitowy Indeks Rzeczny, Makrofitowy Indeks Stanu Ekologicznego)[1]. Niektóre makroglony mogą tworzyć zbiorowiska roślinne klasyfikowane zgodnie z zasadami fitosocjologii dotyczącej roślin naczyniowych, np. ramienice tworzą łąki ramienicowe. Morskie makroglony tworzą zbiorowiska określane jako lasy wodorostów.
Makroglony występują w różnych grupach taksonomicznych (brunatnice, krasnorosty, zielenice, Charophyta (szeroko rozumiane ramienice)).
-
Ramienice (Chara sp.) -
Wielkomorszcz gruszkonośny – największy makroglon -
Corallina pilulifera (krasnorost) -
Gałęzatka (zielenica nitkowata)
Przypisy
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie sposobu klasyfikacji stanu jednolitych części wód powierzchniowych: Dz.U. z 2011 r. nr 257, poz. 1545
Bibliografia
- Macroalgae. [w:] Agricultural Thesaurus and Glossary [on-line]. National Agricultural Library (United States Department of Agriculture). [dostęp 2012-01-10]. (ang.).