Mamert Wikszemski
Mamert Wikszemski (ur. 11 maja 1872 w majątku Klepacze w powiecie ostrogskim, zm. 16 maja 1908 w Nowym Dworze) – polski poeta, krytyk literacki, tłumacz.
Uczęszczał do szkoły w Równem. Studiował agronomię na Uniwersytecie w Halle i filozofię na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu oraz Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium[1]. Był sekretarzem redakcji „Prawdy”, poezje publikował głównie w „Chimerze”, także w „Głosie”, „Sfinksie”, „Krytyce” i „Witezi”. Przyjaźnił się z Bolesławem Leśmianem[2]. Tłumaczył, między innymi, Heinricha Heinego. W 1904 roku w konkursie „Wędrowca” nagrodzono jego dramat Śnieżana. Zmarł na tyfus[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Amtliches Verzeichnis des Personals der Lehrer, Beamten und Studierenden an der königlich bayerischen Ludwig-Maximilians-Universität zu München
- ↑ Piotr Łopuszański: Leśmian. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2000, s. 36. ISBN 83-7023-810-6.
- ↑ Mamert Wikszemski. Świat 3, nr 23 (6 czerwca 1908) s. 17
- ↑ Mamert Wikszemski (Wspomnienie pozgonne). Nowa Gazeta nr 240 (25 maja 1908) s. 7
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „Wikszemski Mamert” W: Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny Tom II. Warszawa: PWN, 1984 ISBN 83-01-01520-9 s. 595
