Manfred Mannke
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
mistrz krajowy (1960) |
Manfred Mannke (ur. 25 września 1935 w Essen, zm. 15 sierpnia 1962) – polski szachista pochodzenia niemieckiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jako junior odnosił sukcesy w Niemczech. W 1955 r. przyjechał do Warszawy na turniej szachowy rozgrywany w ramach Międzynarodowego Festiwalu Młodzieży i Studentów. Podczas festiwalu poznał swoją przyszłą żonę, Barbarę. Wkrótce wstąpił do warszawskiego klubu szachowego "Drukarz", czyniąc szybkie postępy. W 1957 r. zdobył w barwach tego klubu brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski. W 1958 r. zajął VIII m. w półfinale indywidualnych mistrzostw Polski, rozegranym we Wrocławiu. W 1959 r. podzielił III-IV m. w mistrzostwach Warszawy oraz zajął V miejsce w rozegranym w Bydgoszczy półfinale MP, zdobywając awans do rozegranego w 1960 r. we Wrocławiu finału mistrzostw Polski. W turnieju tym zajął wysokie V miejsce, zdobywając tytuł mistrza krajowego[1]. W 1961 r. podzielił V-VI m. w mistrzostwach Warszawy oraz podzielił VI-VII m. w kolejnym półfinale MP, który odbył się w Piotrkowie Trybunalskim (nie zdobywając awansu).
W klubie "Drukarz" zajmował się szkoleniem, tak zapamiętał Manfreda Mannke jego wychowanek, mistrz Kazimierz Marcinkowski:
Mówił dobrze po polsku, ale z wyraźnym obcym akcentem, używał śmiesznych powiedzonek. Akceptował polskie realia, o polityce w klubie się nie mówiło. Pokazywał swoje partie, końcówki Smysłowa i Lewenfisza. Wygrał partię w symultanie zegarowej z Najdorfem. Miał duże rezerwy, bo nawet z użyciem podejrzanych systemów debiutowych robił dobre wyniki. Jego rodzice zginęli w Niemczech w katastrofie samochodowej. Pojechał do Essen, zlikwidował mieszkanie i powrócił własnym autem, oczywiście Volkswagenem, na niemieckiej rejestracji. W tamtych latach (1957–58) byłem nim wprost zafascynowany..
Na przełomie 1961 i 1962 r. wystąpił w najstarszym na świecie festiwalu szachowym w Hastings, osiągając największy sukces w karierze: zwycięstwo w turnieju Challenger (przed m.in. Draženem Maroviciem i Dragoljubem Velimiroviciem) i awans do turnieju głównego (z udziałem arcymistrzów) w kolejnej edycji. Nie dożył jednak tego wydarzenia, ginąc w wypadku samochodowym w sierpniu 1962 r. na drodze pomiędzy Sieradzem i Łodzią (jechał wówczas na turniej błyskawiczny).
Dwa miesiące po śmierci Manfreda Mannke urodził się jego syn, również Manfred[2], który także odnosił sukcesy szachowe, był m.in. brązowym medalistą mistrzostw Polski juniorów do 20 lat (Częstochowa 1982).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ XVII Szachowe Mistrzostwa Polski Wrocław 1960. [dostęp 2014-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-18)].
- ↑ FIDE rating history :: Mannke, Manfred
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Felietony Szachowej Vistuli - MANFRED MANNKE SENIOR
- Wspomnienia szachowe Andrzeja Filipowicza, "Magazyn Szachista" czerwiec 2011
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Manfred Mannke – wybrane partie szachowe (ang.)