Mapa kreskowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mapa kreskowa – opracowanie kartograficzne funkcjonujące od XVIII w. Początkowo przedstawiała ona tylko zbocza gór zaznaczane kreskami. Najbardziej rozpowszechnioną odmianą tej metody było kreskowanie Lehmanna (im bardziej strome zbocze - tym intensywniejsze kreskowanie) oraz kreskowanie cieniujące.

W dzisiejszych czasach przedstawianie zboczy gór za pomocą kresek już nie funkcjonuje. Kreskowanie, inaczej szrafowanie, znalazło szereg innych zastosowań. Kreski mogą być ciągłe, przerywane lub nawet składające się z rzędów kropek, mogą być o stałej lub różnej gęstości. Szrafowanie może być też stosowane do cieniowania.

Kolory też można odwzorować za pomocą kresek. Metodę tę nazywamy szrafirunkiem.

Zastosowanie mapy kreskowej w dzisiejszych czasach:

  • Kreskowanie stosowane jest na mapach mających nawiązywać grafiką do map dawnych.
  • Zastosowanie w mapach historycznych – szrafirunek stosowany jest często, gdy oddawanie kolorów jest możliwe, lecz za drogie.
  • Przedstawianie map tematycznych.
  • Przedstawianie danych demograficznych – struktura wiekowa, gęstość zaludnienia, narodowość itd.

Mapa kreskowa jest obecnie bardzo rozpowszechniona z uwagi na niski koszt i szybkość zastosowania.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]