Marat Afanasjeu

Marat Afanasjeu

Марат Афанасьеў

Pełne imię i nazwisko	Marat Sciapanawicz Afanasjeu
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1946 Szkłów
Data śmierci	11 grudnia 2016
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 9 stycznia 1996 do 9 stycznia 2001
Przynależność polityczna	Zjednoczona Partia Obywatelska, frakcja „Działanie Obywatelskie”
Następca	wybory nie odbyły się
Przewodniczący Żłobińskiej Miejskiej Rady Deputowanych Ludowych
Okres	od 1989 do 1990
Deputowany do Żłobińskiej Rejonowej Rady Deputowanych
Okres	od marca 2003 do ?
Przynależność polityczna	Zjednoczona Partia Obywatelska
Deputowany do Żłobińskiej Miejskiej Rady Deputowanych
Okres	od 1989 do 1994

Marat Sciapanawicz Afanasjeu (biał. Марат Сцяпанавіч Афанасьеў, ros. Марат Степанович Афанасьев, Marat Stiepanowicz Afanasjew; ur. 3 marca 1946 w Szkłowie) – białoruski inżynier elektryk i polityk, w latach deputowany do Żłobińskiej Miejskiej Rady Deputowanych, Żłobińskiej Rejonowej Rady Deputowanych, w latach 1996–2000 deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji.

Życiorys

Urodził się 3 marca 1946 roku w mieście Szkłów, w obwodzie mohylewskim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1971 roku ukończył Leningradzki Instytut Elektrotechniczny, uzyskując wykształcenie inżyniera elektryka. W latach 1962–1965 pracował jako bednarz, pomocnik wiertacza geologicznej grupy poszukiwawczej. W latach 1971–1985 był mistrzem, kierownikiem zmiany, kierownikiem wydziału, głównym elektrykiem w Fabryce Aluminium w Nadwoicach w Karelskiej ASRR. W latach 1980–1981 pracował jako główny energetyk w Egipskiej Fabryce Aluminium. W latach 1985–1989 był mistrzem, kierownikiem Wydziału Planowania Gospodarczego Białoruskich Zakładów Metalurgicznych (BZM). W latach 1990–1999 pracował jako zastępca głównego elektryka w BZM. Od 1999 roku był zastępcą kierownika Wydziału Organizacji Remontów BZM. W latach 1988–1989 pełnił funkcję wiceprezesa klubu sportowo-technicznego BZM. W latach 1989–1994 był deputowanym do Żłobińskiej Miejskiej Rady Deputowanych Ludowych, a w latach 1989–1990 – jej przewodniczącym. W 1989 roku przygotował i zrealizował w Żłobinie program likwidacji skutków katastrofy elektrowni jądrowej w Czarnobylu. Był to jedyny taki program wśród miast tego typu w Białoruskiej SRR. Wchodził w skład Zjednoczonej Partii Obywatelskiej (ZPO).

Działalność parlamentarna i późniejsza

W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z ze Żłobińskiego-Metalurgicznego Okręgu Wyborczego Nr 96. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą, a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Przemysłu, Transportu, Budownictwa, Energetyki, Handlu i Innych Usług dla Ludności, Łączności i Informatyki. Należał do opozycyjnej wobec prezydenta Alaksandra Łukaszenki frakcji „Działanie Obywatelskie”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Tureckiej. W czasie kryzysu politycznego w 1996 roku podpisał wniosek do Sądu Konstytucyjnego Republiki Białorusi o impeachment Łukaszenki. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły.

W marcu 2003 roku został deputowanym do Żłobińskiej Rejonowej Rady Deputowanych jako jedyny przedstawiciel ZPO. Od czerwca tego samego roku był jednym z koordynatorów Zgromadzenia Deputowanych Rad Miejscowych (razem z Alaksiejem Michalewiczem, Wasilem Byczokiem i Leanidem Harawym). W 2004 roku kandydował do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi III kadencji. Według oficjalnych wyników otrzymał 11,9% głosów i nie zdobył mandatu deputowanego.

Życie prywatne

Marat Afanasjeu jest żonaty, ma dwoje dzieci.

Bibliografia

• Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
• Алесь Пяткевіч, Вольф Рубінчык: Кароткія зьвесткі аб некаторых беларускіх палітыках, актыўных у 1991–2006 гадах. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1178–1213. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).