Marcelin i Piotr

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święci
Marcelin i Piotr
męczennicy
Ilustracja
Męczeństwo Marcelina i Piotra
Data i miejsce śmierci

ok. 303/304
Rzym

Czczeni przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

2 czerwca

Atrybuty

kielich, księga, krzyż, miecz, palma, zwój

Szczególne miejsca kultu

Kościół świętych Marcelina i Piotra na Lateranie

Marcelin i Piotr (zm. ok. 303/304[1] w Rzymie) – rzymscy męczennicy wczesnochrześcijańscy, święci Kościoła katolickiego, wymieniani w modlitwie eucharystycznej (łac. Communicantes) kanonu rzymskiego[2].

Ponieśli śmierć przez ścięcie w okresie panowania cesarza Dioklecjana (284–305). Według tradycji ich ciała zostały wrzucone do grobu, który sami musieli wykopać. Z niego wydobyła je święta Lucylla i ponownie pochowała z należytą czcią[2].

Kult świętych[edytuj | edytuj kod]

Już cesarz Konstantyn I Wielki (pan. 306–337) wystawił bazylikę na ich grobie przy Via Labicana, natomiast papież Wigiliusz (537–555) imiona obu męczenników umieścił w kanonie rzymskim[2].

W Rzymie znajdują się katakumby nazwane imieniem tych świętych przy Via Latina[a]. W jednej z krypt znajduje się fresk, przedstawiający obu męczenników wraz ze św. Gorgoniuszem i ze św. Tyburcjuszem obok Jezusa Chrystusa, stojącego pośrodku w postaci baranka[2].

Ich wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 2 czerwca[2].

W ikonografii św. Marceli przedstawiany jest w ornacie, św. Piotr w tunice. Ich atrybutami są: kielich i hostia, księga, krzyż, miecz, palma, zwój[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Agostino Amore, Claudio Mocchegiani Carpano, Santi Marcellino e Pietro Martiri, Santi e beati, 2008 (wł.).
  2. a b c d e f Święci męczennicy Marcelin i Piotr. Internetowa Liurgia Godzin, brewiarz.pl. [dostęp 2014-08-03].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]