Marcin Zaremba (historyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Zaremba
Ilustracja
Marcin Zaremba (2023)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1966
Warszawa

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia społeczna PRL, nacjonalizm władzy
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

25 października 2000

Habilitacja

29 maja 2013

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Instytut Studiów Politycznych PAN
Uniwersytet Warszawski

Marcin Błażej Zaremba (ur. 25 sierpnia 1966 w Warszawie) – polski historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Studiów Politycznych PAN, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Warszawskiego, badacz dziejów najnowszej historii Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem historii Uniwersytetu Warszawskiego (1992), gdzie obronił pracę magisterską Trzy paradygmaty nacjonalizmu. na przykładzie Łotwy, Estonii i Litwy w latach trzydziestych XX wieku pod kierunkiem Marcina Kuli oraz socjologii (1999). Doktoryzował się w 2000 na podstawie pracy Komunizm, legitymizacja, nacjonalizm. Nacjonalistyczna legitymizacja władzy politycznej w Polsce do 1980 r., której promotorem był również Marcin Kula. Praca ta została wydana jako Komunizm, legitymizacja, nacjonalizm. Nacjonalistyczna legitymizacja władzy politycznej w Polsce w 2001. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2013 na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie dorobku naukowego oraz pracy Wielka Trwoga. Polska 1944–1947. W 2021 został powołany na stanowisko profesora Uniwersytetu Warszawskiego[1].

W 1991 został pracownikiem Instytutu Studiów Politycznych PAN. Został także zatrudniony w Instytucie Historii Uniwersytetu Warszawskiego, autorem wielu artykułów poświęconych najnowszej historii Polski, publikowanych przede wszystkim na łamach „Gazety Wyborczej” i „Polityki” oraz książek poświęconych najnowszej historii Polski, sekretarz jury Nagród Historycznych „Polityki”. Laureat nagrody im. Jerzego Turowicza (2015)[2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • (redakcja) Marzec 1968. Trzydzieści lat później: materiały z konferencji zorganizowanej pod patronatem prezydenta m. stoł. Warszawy przez Instytut Historyczny UW, Instytut Studiów Politycznych PAN oraz Żydowski Instytut Historyczny przy współpracy Wydawnictwa Naukowego PWN na Uniwersytecie Warszawskim 6 i 7 marca 1998 r., t. 1: Referaty, pod red. Marcina Kuli, Piotra Osęki i Marcina Zaremby, Warszawa: PWN 1998.
  • Komunizm, legitymizacja, nacjonalizm: nacjonalistyczna legitymizacja władzy komunistycznej w Polsce, Warszawa: „Trio” – Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk 2001 (wyd. 2 – 2005).
  • (redakcja) PRL – trwanie i zmiana, pod red. nauk. Dariusza Stoli i Marcina Zaremby, Warszawa: Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego 2003.
  • Wielka trwoga: Polska 1944–1947: ludowa reakcja na kryzys, Kraków–Warszawa: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” – Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk 2012.
  • Wielkie rozczarowanie. Geneza rewolucji Solidarności, Kraków: Znak Horyzont 2023

Wybory źródeł[edytuj | edytuj kod]

  • Dzień po dniu w raportach SB oraz Wydziału Organizacyjnego KC PZPR: aneks źródłowy, w oprac. Marcina Zaremby, Warszawa: PWN 1998.
  • Wizyta Jana Pawła II w Polsce 1979: dokumenty KC PZPR i MSW, wstęp i oprac. Andrzej Friszke i Marcin Zaremba, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN – Towarzystwo „Więź” 2005.
  • Rozmowy na Zawracie: taktyka walki z opozycją demokratyczną: październik 1976 – grudzień 1979, przedmowa i oprac. Andrzej Friszke, wybór Andrzej Friszke, Marcin Zaremba, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk 2008.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]