Marcus Rashford

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcus Rashford
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 października 1997
Manchester

Wzrost

180 cm[1]

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Manchester United

Numer w klubie

10

Kariera juniorska
Lata Klub
2005–2015 Manchester United
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2015– Manchester United 270 (83)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2012  Anglia U-16 2 (0)
2014  Anglia U-18 2 (0)
2016  Anglia U-20 2 (0)
2016  Anglia U-21 1 (3)
2016–  Anglia 60 (17)
W sumie: 67 (20)
  1. Aktualne na: 13 kwietnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 23 marca 2024.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
II miejsce Europa 2020
Liga Narodów UEFA
brąz Portugalia 2018/2019
Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Strona internetowa

Marcus Rashford MBE (ur. 31 października 1997 w Manchesterze) – angielski piłkarz, występujący na pozycji napastnika w angielskim klubie Manchester United oraz w reprezentacji Anglii. Srebrny medalista Mistrzostw Europy 2020, uczestnik Mistrzostw Europy 2016 oraz Mistrzostw Świata 2018 i 2022.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Rashford do akademii Manchesteru United trafił w wieku 7 lat[2]. 21 listopada 2015 trafił po raz pierwszy na ławkę rezerwowych podczas meczu Premier League przeciwko Watford wygranym przez Manchester United 1:2[3]. 25 lutego 2016 Rashford, rewanżowy mecz 1/16 finału Ligi Europy UEFA przeciwko FC Midtjylland miał rozpocząć na ławce rezerwowych jednak podczas rozgrzewki Anthony Martial nabawił się urazu, dzięki czemu stanął on przed szansą debiutu w seniorskiej piłce. Manchester United pewnie wygrał 5:1 (w dwumeczu 6:3), a Rashford w swoim debiucie zaliczył dwa trafienia[4]. Dzięki tym trafieniom stał się najmłodszym strzelcem Manchesteru United w europejskich pucharach, pobijając rekord George’a Besta[5]. W Premier League zadebiutował trzy dni później w wygranym 3:2 meczu przeciwko Arsenalowi, gdzie Rashford kolejny raz zdobył dwa gole oraz zaliczył asystę. Dzięki tym trafieniom stał się trzecim najmłodszym strzelcem Manchesteru United w historii Premier League zaraz za Federico Machedą oraz Dannym Welbeckiem[6]. 20 marca 2016 zdobył jedyną bramkę w derbach Manchesteru, dającą pierwsze zwycięstwo Manchesteru United nad Manchesterem City od 2013[7]. W wieku 18 lat i 141 dni stał się najmłodszym strzelcem w derbach Manchesteru w historii Premier League[8].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Rashford swoimi świetnymi występami zwrócił na siebie uwagę selekcjonera reprezentacji Anglii, który powołał go do wstępnej 26-osobowej kadry na Euro 2016[9]. W reprezentacji Anglii zadebiutował 27 maja 2016 w wygranym 2:1 meczu towarzyskim z Australią, w którym strzelił gola, stając się najmłodszym strzelcem bramki w debiucie w reprezentacji Anglii[10]. 31 maja 2016 selekcjoner reprezentacji Anglii ogłosił ostateczną 23-osobową kadrę na Euro 2016, w której znalazł się również Rashford[11][12]. Jest najmłodszym uczestnikiem mistrzostw[13]. Na mistrzostwach Europy zadebiutował 16 czerwca 2016 w wygranym 2:1 meczu z Walią tym samym w wieku 18 lat i 228 dni stał się najmłodszym angielskim piłkarzem w historii Mistrzostw Europy, pobijając rekord Wayne’a Rooneya o 4 dni.

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na 13 kwietnia 2024)
Klub Sezon Liga Liga Puchar Anglii Puchar Ligi Angielskiej Europa[a] Inne[b] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Manchester United 2015/2016 Premier League 11 5 4 1 0 0 3 2 18 8
2016/2017 32 5 3 3 6 1 11 2 1 0 53 11
2017/2018 35 7 5 1 3 2 8 3 1 0 52 13
2018/2019 33 10 4 1 0 0 10 2 47 13
2019/2020 31 17 4 0 3 4 6 1 44 22
2020/2021 37 11 3 1 4 1 13 8 57 21
2021/2022 25 4 2 0 0 0 5 1 32 5
2022/2023 35 17 6 1 6 6 9 6 56 30
2023/2024 31 7 3 1 1 0 4 0 39 8
Ogólnie w karierze 270 83 34 9 23 14 69 25 2 0 398 131

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na 17 października 2023)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Anglia
2016 6 1
2017 9 1
2018 16 4
2019 7 4
2020 2 1
2021 6 1
2022 5 3
2023 8 2
2024 1 0
Ogólnie 60 17
Bramki w reprezentacji
No. Data Miejsce Kolejność Przeciwnik Wynik w meczu Wynik końcowy Rozgrywki
1 27 maja 2016 Stadium of Light, Sunderland, Anglia 1 Australia 1–0 2–1 Towarzyski
2 4 września 2017 Wembley, Londyn, Anglia 11 Słowacja 2–1 2–1 Eliminacje MŚ 2018
3 7 czerwca 2018 Elland Road, Leeds, Anglia 19 Kostaryka 1–0 2–0 Towarzyski
4 8 września 2018 Wembley, Londyn, Anglia 26 Hiszpania 1–0 1–2 Liga Narodów 2018/2019
5 11 września 2018 King Power Stadium, Leicester, Anglia 27 Szwajcaria 1–0 1–0 Towarzyski
6 15 października 2018 Estadio Benito Villamarín, Sewilla, Hiszpania 29 Hiszpania 0–2 2–3 Liga Narodów 2018/2019
7 6 czerwca 2019 Estádio D. Afonso Henriques, Guimarães, Portugalia 32 Holandia 1–0 1–3 (p.d) Liga Narodów 2018/2019
8 14 października 2019 Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia, Bułgaria 36 Bułgaria 0–1 0–6 Eliminacje ME 2021
9 14 listopada 2019 Wembley, Londyn, Anglia 37 Czarnogóra 4–0 7–0 Eliminacje ME 2021
10 17 listopada 2019 Stadion im. Fadila Vokrriego, Prisztina, Kosowo 38 Kosowo 3–0 4–0 Eliminacje ME 2021
11 11 października 2020 Wembley, Londyn, Anglia 39 Belgia 1–1 2–1 Liga Narodów 2020/2021
12 6 czerwca 2021 Riverside Stadium, Middlesbrough, Anglia 41 Rumunia 1–0 1–0 Towarzyski
13 21 listopada 2022 Stadion Międzynarodowy Chalifa, Ar-Rajjan, Katar 47 Iran 5–1 6–2 Mistrzostwa Świata 2022
14 29 listopada 2022 Ahmed bin Ali Stadium, Ar-Rajjan, Katar 49 Walia 0–1 0–3 Mistrzostwa Świata 2022
15 29 listopada 2022 Ahmed bin Ali Stadium, Ar-Rajjan, Katar 49 Walia 0–3 0–3 Mistrzostwa Świata 2022
16 19 czerwca 2023 Old Trafford, Manchester, Anglia 53 Macedonia Północna 3–0 7–0 Eliminacje ME 2024
17 17 października 2023 Wembley, Londyn, Anglia 57 Włochy 2–1 3–1 Eliminacje ME 2024

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Manchester United[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

Dzięki inicjatywie Rashforda brytyjski rząd utrzymał w 2020 przekazywanie bonów żywnościowych dla uczniów z najbiedniejszych rodzin przez sześciotygodniowy okres wakacji. Tuż przed wakacjami Rashford wystosował list do brytyjskich parlamentarzystów z prośbą o kontynuowanie wsparcia, wspominając, że sam jako dziecko korzystał z darmowych obiadów szkolnych. Dzięki inicjatywie piłkarza pomoc dotarła do ponad 1,3 mln dzieci. Za swą postawę zawodnik Manchesteru United został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego[16]. Działalność piłkarza wyróżnił także dziennik „The Times” umieszczając go na liście „Sunday Times Giving List”, czyli tzw. „listy hojności”, która klasyfikuje różnego rodzaju filantropów na podstawie przekazanych bądź zebranych przez nich środków w stosunku do ich stanu posiadania[17].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 33 (12)
    Liga Europy UEFA – 36 (13).
  2. Uwzględniono:
    Tarcza Wspólnoty – 1 (0)
    Superpuchar Europy UEFA – 1 (0).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marcus Rashford Profile, News & Stats. premierleague.com. [dostęp 2017-08-27]. (ang.).
  2. Marcus Rashford rejected Liverpool to join Manchester United. manchestereveningnews.co.uk, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26]. (ang.).
  3. Troy Deeney’s last-minute own goal gave injury-hit Manchester United victory over Watford at Vicarage Road.. bbc.com, 2015-11-21. [dostęp 2015-11-21]. (ang.).
  4. Teenager Marcus Rashford scored twice on his debut as Manchester United came from behind to thrash FC Midtjylland and reach the Europa League last 16.. bbc.com, 2016-02-25. [dostęp 2016-02-25]. (ang.).
  5. Five things you need to know about Manchester United’s new hero Marcus Rashford. metro.co.uk, 2016-02-26. [dostęp 2016-02-26]. (ang.).
  6. Teenager Marcus Rashford scored twice and set up the third as Manchester United derailed Arsenal’s Premier League title challenge at Old Trafford.. bbc.com, 28 lutego 2016. [dostęp 2016-02-28]. (ang.).
  7. Loud celebrations in the away end; an air of dank disappointment in every other part of the ground.. theguardian.com, 20 marca 2016. [dostęp 2016-03-20]. (ang.).
  8. Louis van Gaal eyes fourth place after Manchester United close in on City.. theguardian.com, 2016-03-20. [dostęp 2016-03-20]. (ang.).
  9. Euro 2016: Marcus Rashford makes England provisional squad. bbc.com, 16 maja 2016. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).
  10. Rashford and Rooney on the mark as Lions slay Socceroos. thefa.com, 2016-05-27. [dostęp 2016-05-29]. (ang.).
  11. Roy Hodgson confirms final squad for UEFA EURO 2016. thefa.com, 2016-05-31. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).
  12. Teen Rashford in England’s EURO squad. uefa.com, 2016-05-31. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).
  13. Oldest, youngest; tallest, shortest: EURO anatomy. uefa.com, 2016-06-06. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).
  14. James Tuck: Marcus Rashford scoops Under-18s Award. Manchester United F.C, 2 maja 2016. (ang.).
  15. Birthday Honours 2020: Marcus Rashford, Joe Wicks and key workers honoured, „BBC News”, 10 października 2020 [dostęp 2020-10-10] (ang.).
  16. Konrad Ferszter, Marcus Rashford znów walczy o głodne dzieci. „Stworzył alternatywny rząd” [online], sport.pl, 25 października 2020 [dostęp 2020-10-25] (pol.).
  17. Wirtualna Polska Media, Nie każdy bohater nosi pelerynę. Marcus Rashford w walce o lepsze jutro – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 26 maja 2021 [dostęp 2021-05-26] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]