Margot Wallström

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Margot Wallström
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1954
Skellefteå

Zawód, zajęcie

polityk

Stanowisko

minister spraw obywatelskich (1988–1991), minister kultury (1994–1996), minister spraw społecznych (1996–1998), komisarz europejski (1999–2010), wicepremier (2014–2019), minister spraw zagranicznych (2014–2019)

Partia

Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza

podpis

Margot Elisabeth Wallström[1] (ur. 28 września 1954 w Skellefteå) – szwedzka polityk, działaczka Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, w latach 1999–2010 członkini Komisji Europejskiej, a od 2004 do 2010 jej pierwsza wiceprzewodnicząca, minister w socjaldemokratycznych rządach (w tym od 2014 do 2019 minister spraw zagranicznych).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1973 ukończyła szkołę średnią. Zaangażowała się w działalność organizacji młodzieżowej socjaldemokratów – w latach 1974–1977 była ombudsmanem w Lidze Młodych Szwedzkiej Socjaldemokracji (SSU). Następnie do 1979 pracowała jako księgowa w kasie oszczędnościowej Alfa w Karlstadzie. Od 1979 do 1985 przez dwie kadencje sprawowała mandat posłanki do Riksdagu, po czym powróciła do poprzedniej pracy[2].

Od 1988 do 1991 wchodziła w skład rządu Ingvara Carlssona jako minister spraw obywatelskich (odpowiedzialny za sprawy konsumentów, kobiet i młodzieży). Przez rok kierowała regionalną telewizją TV Värmland. W 1993 dołączyła do komitetu wykonawczego Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej (do 1999). W 1994 Ingvar Carlsson powierzył jej tekę ministra kultury w swoim drugim rządzie. W 1996 nowy premier Göran Persson powołał ją na urząd ministra spraw społecznych. W 1998 Margot Wallström wyjechała do Kolombo jako zastępczyni dyrektora zarządzającego Worldview Global Media[2].

Od września 1999 do listopada 2004 była komisarzem Unii Europejskiej ds. środowiska i komisji Romano Prodiego, następnie do lutego 2010 zasiadała w pierwszej komisji José Barroso jako jej pierwsza wiceprzewodnicząca odpowiedzialna za sferę spraw instytucjonalnych i strategię komunikacji społecznej[2]. Po odejściu z KE została specjalnym przedstawicielem sekretarza generalnego ONZ ds. przemocy seksualnej podczas konfliktów[3].

Po wyborach w 2014 w utworzonym przez socjaldemokratów i zielonych mniejszościowym rządzie Stefana Löfvena została powołana na ministra spraw zagranicznych[4]. Objęła również obowiązki wicepremiera[5]. W styczniu 2019 w drugim gabinecie dotychczasowego premiera pozostała na stanowisku ministra spraw zagranicznych[6]. Nadal też jako członek gabinetu z najdłuższym stażem pełniła funkcję wicepremiera zastępującego premiera. We wrześniu 2019 ogłosiła swoje odejście z rządu[7], kończąc urzędowanie jeszcze w tym samym miesiącu.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Margot Wallström jest mężatką (mąż Håkan), ma dwóch synów – Viktora i Erika.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Margot Elisabeth Wallström. mrkoll.se. [dostęp 2019-03-24]. (szw.).
  2. a b c Curriculum vitae na stronie Komisji Europejskiej. [dostęp 2014-10-12].
  3. Secretary-General Pledges United Nations Full Support 'to Build Peace and Prosperity for All Africans', in Remarks to African Union Summit. un.org, 1 lutego 2010. [dostęp 2014-10-12]. (ang.).
  4. Sveriges nya regering. regeringen.se, 3 października 2014. [dostęp 2014-10-12]. (szw.).
  5. Stefan Löfven hemma igen efter akut sjukhusbesök. dn.se, 16 lipca 2015. [dostęp 2018-12-14]. (szw.).
  6. Sveriges nya regering. regeringen.se, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-21]. (szw.).
  7. Swedish Foreign Minister Margot Wallstrom to resign. reuters.com, 6 września 2019. [dostęp 2019-09-30]. (ang.).