Maria Romanowa (1847–1928)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Maria Romanowa (1847-1928))
Maria Fiodorowna (Dagmara Duńska)
Ilustracja
Wizerunek herbu
podpis
Cesarzowa Rosji
Okres

od 13 marca 1881
do 1 listopada 1894

Jako żona

Aleksandra III Romanowa

Koronacja

27 maja 1883

Poprzedniczka

Maria Romanowa

Następczyni

Aleksandra Fiodorowna

Dane biograficzne
Dynastia

Holstein-Gottorp-Romanow
Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg

Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1847
Kopenhaga

Data i miejsce śmierci

13 października 1928
Klampenborg

Miejsce spoczynku

Sobór Świętych Piotra i Pawła w Petersburgu

Ojciec

Chrystian IX Glücksburg

Matka

Luiza z Hesji-Kassel

Mąż

Aleksander III Romanow

Dzieci

Mikołaj, Aleksander, Jerzy, Ksenia, Michał, Olga

Odznaczenia
Order Świętej Katarzyny Męczennicy – I klasa Dama Orderu Królowej Marii Luizy (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Świętego Karola (Meksyk)

Maria Fiodorowna Romanowa z d. Glücksburg, urodzona jako Maria Zofia Fryderyka Dagmara Glücksburg, księżniczka Danii (ur. 26 listopada 1847 w Kopenhadze, zm. 13 października 1928 w Klampenborgu) – cesarzowa Rosji (ros. императрица) jako żona cesarza Aleksandra III.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była czwartym dzieckiem króla Danii Chrystiana IX i jego żony królowej Luizy Heskiej. Przeszła na wiarę prawosławną, otrzymując imię „Maria”. 24 października 1866 r. poślubiła wielkiego księcia Aleksandra Aleksandrowicza, przyszłego cesarza Rosji, Aleksandra III.

Mieli sześcioro dzieci:

  1. Mikołaja II (1868–1918), cesarza Rosji, zamordowanego w lipcu 1918 przez bolszewików
  2. wielkiego księcia Aleksandra Aleksandrowicza (1869–1870)
  3. wielkiego księcia Jerzego Aleksandrowicza (1871–1899), zmarłego młodo na gruźlicę
  4. wielkiego księcia Michała (1878–1918), teoretycznie ostatniego cesarza Rosji i króla polskiego przez jeden dzień po abdykacji jego brata Mikołaja II, zamordowanego w czerwcu 1918 przez bolszewików
  5. wielką księżną Ksenię Aleksandrowną (1875–1960)
  6. wielką księżną Olgę Aleksandrowną (1882–1960)
Młoda Maria Fiodorowna

Maria była wychowywana w religii luterańskiej. Od najmłodszych lat uważana była za wielką piękność. Najpierw zaręczyła się z carewiczem Mikołajem. Jednak niedoszły mąż Dagmary zmarł 24 kwietnia 1865 roku na gruźlicę. Po śmierci Mikołaja przeszła na prawosławie i przyjęła imię Maria Fiodorowna. Wyszła za brata zmarłego carewicza, przyszłego Aleksandra III.

Małżeństwo Marii i Aleksandra okazało się bardzo udane, pomimo odmiennych charakterów obojga małżonków. Maria była osobą bardzo energiczną i towarzyską. W przeciwieństwie do męża lubiła wystawność i przepych, uwielbiała bale i uroczystości[1]. Caryca łagodziła despotyzm swego męża i starała się łagodzić represje męża w stosunku do Polaków. Mimo to Maria raczej nie mieszała się w sprawy polityczne. Faworyzowała swoich synów Mikołaja i Michała. Z córkami obchodziła się nieco gorzej. Zmusiła swoją córkę Olgę do poślubienia Piotra, księcia oldenburskiego, który był homoseksualistą.

Maria Fiodorowna nie była w najlepszych stosunkach z synową Aleksandrą Fiodorowną. Po śmierci męża w 1894 roku i wstąpieniu na tron Mikołaja II nie chciała pogodzić się z rolą cesarzowej wdowy. Sami Rosjanie raczej woleli „starą” carową niż „nową” (wyniosłą Niemkę).

Po obaleniu caratu w 1917 roku schroniła się na Krymie, znajdującym się pod władzą „Białych”, po czym wyemigrowała do Wielkiej Brytanii. Odpływając, poprosiła swoją wnuczkę, księżniczkę Irinę Aleksandrowną, by jak najdłużej podtrzymywała jej lornetkę. Chciała bowiem do ostatniej chwili patrzeć na ukochaną Rosję. Rząd siostrzeńca, Jerzego V, odmówił jej azylu. W 1919 roku powróciła do Danii, gdzie osiadła w pałacyku Hvidøre pod Kopenhagą. Hvidøre było do jej śmierci centrum politycznym „białej” emigracji rosyjskiej.

Powtórny pogrzeb[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2006 trumna z jej zwłokami została przewieziona z Roskilde do Petersburga i wystawiona na łożu paradnym 26 tego miesiąca, dokładnie 140 lat po przybyciu cesarzowej do Rosji, po czym złożona 28 września w krypcie cesarskiej w soborze Świętych Piotra i Pawła u boku męża Aleksandra III. Udział w pogrzebie wzięli członkowie wielu dynastii europejskich, m.in. Fryderyk, następca tronu Danii, syn Małgorzaty II, były król Grecji Konstantyn II z małżonką Anną Marią, i Michał ks. Kentu. Wszyscy z nich pochodzą, tak jak Maria Fiodorowna, od „ojca Europy”, króla Danii Chrystiana IX.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Elżbieta. Ptaszyńska-Sadowska, Mikołaj II : "tchórzostwo, kłamstwo i zdrada" : życie i upadek ostatniego cara Rosji, Gdynia: Uraeus, [cop. 1995], ISBN 83-85732-07-1, OCLC 749611445 [dostęp 2019-07-02].