Marian Łącz

Marian Łącz
Pełne imię i nazwisko	Marian Mikołaj Łącz
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1921 ; Rzeszów
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1984 ; Warszawa, Polska
Wzrost	182 cm
Pozycja	środkowy napastnik, lewy łącznik
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marian Mikołaj Łącz (ur. 5 grudnia 1921 w Rzeszowie, zm. 2 sierpnia 1984 w Warszawie) – polski piłkarz, aktor teatralny i filmowy, reprezentant Polski w piłce nożnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w szkole podstawowej, następnie w I Państwowym Gimnazjum im. ks. Stanisława Konarskiego i w II Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Stanisława Sobińskiego^[1]. Karierę sportową rozpoczął w 1936 roku w klubie Resovia Rzeszów. Początkowo występował na pozycji bramkarza, a następnie napastnika.

Podczas okupacji uczestniczył w tajnych meczach piłkarskich. Był zawodnikiem klubu Sokół Rzeszów. Pod koniec wojny został zawodnikiem klubu Baltia Gdańsk. Po zmianie nazwy klubu rozwiązał umowę i został zawodnikiem ŁKS Łódź^[2].

W sezonie 1948 zdobył 17 goli. Rok później z 18 bramkami został wicekrólem strzelców. W 1949 roku wystąpił po raz pierwszy w reprezentacji Polski przeciwko Rumunii. Następnie przeniósł się do Warszawy i został zawodnikiem Polonii Warszawa. W 1956 roku zakończył karierę piłkarską.

Podczas gry w ŁKS studiował w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej^[3]. W roku 1950 ukończył studia na PWST w Warszawie. Występował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1948–1949) i Teatrze Polskim w Warszawie (1949–1981). Przez wiele lat łączył grę w piłkę z pracą na deskach teatru^[4]. Od roku 1950 występował w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia^[5].

W 1951 roku na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych otrzymał III nagrodę za rolę Jana Kubicy w Trzeba było iskry Leona Pasternaka oraz Andrzeja Wiechy w Dobrym człowieku Krzysztofa Gruszczyńskiego w Teatrze Polskim w Warszawie^[5]. 19 stycznia 1955 roku na wniosek Ministra Kultury i Sztuki został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej^[6].

Był mężem aktorki Haliny Dunajskiej, ojcem aktorki Laury Łącz.

Zmarł w Warszawie, pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 105-2-18)^[7].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

1956: Cień – jako Stefan
1956: Zemsta – jako murarz
1959: Lotna – jako kapral
1962: Zerwany most – jako łącznik z dowództwa kompanii
1962: Gangsterzy i filantropi – jako milicjant
1963: Skąpani w ogniu – jako plutonowy Tomala
1964: Barwy walki – jako partyzant Armii Ludowej
1964: Spotkanie ze szpiegiem – jako kierowca PKS
1965: Święta wojna – jako Zakrzewski, trener Sparty
1965: Podziemny front – jako barman w kasynie (odc. 1)
1968: Kierunek Berlin – jako plutonowy Walasek
1969: Ostatnie dni – jako plutonowy Walasek
1970: Przygody psa Cywila – jako oficer prowadzący szkolenie psów (odc. 2)
1970: Wakacje z duchami – jako milicjant pilnujący zamku (odc. 7)
1974: Janosik – jako zbójnik Słowak
1974: Zwycięstwo – jako plutonowy Walasek
1976: Brunet wieczorową porą – jako pan Andrzej, bileter w kinie
1976: Polskie drogi – jako ułan Iwaniuk (odc. 1)
1977: Lalka (serial telewizyjny) – jako żołnierz na Węgrzech
1977: Kochaj albo rzuć – jako organizator pogrzebu Johna Pawlaka
1977: Dziewczyna i chłopak – jako gajowy (odc. 4-6)
1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz – jako chłoporobotnik na dworcu
1978: Zielona miłość – jako robotnik, podwładny Karola
1978: Ślad na ziemi – jako robotnik w windzie
1980: Dom – jako pan Misiek, pracownik klubu piłkarskiego
1980: Grzeszny żywot Franciszka Buły – jako Ficek, król biedaszybów
1981: Miś – jako inkasent
1981: Białe tango – jako ojciec Teresy (odc. 3)
1982: Popielec – jako Krzemień
1983: Alternatywy 4 – jako Władysław Matraczak, sąsiad Balcerka na Pradze
1984: Pan na Żuławach – jako chłop zza Buga (odc. 1)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Reprezentanci Polski w piłce nożnej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Marian Mikołaj Łącz - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2023-12-11] .
↑ L.L. S. L.L., Ciężko wywalczone zwycięstwo zielonych. Warta – ŁKS 4:3 (2:0). Ze stanu 2:0 na 2:3 – Smólski strzelcem zwycięskiej bramki., „Nowiny Sportowe. Tygodniowy dodatek Głosu Wielkopolskiego.”, Marian Łącz strzelił w meczu dwie bramki. W numerze zamieszczono jego wizerunek. Na zdjęciu, na stronie tytułowej Łącz stoi czwarty od lewej., 14 lipca 1947 [dostęp 2020-06-12] .
↑ Łącz zostaje w ŁKS-ie, „Sport”, 4 sierpnia 1949 [dostęp 2020-08-26] .
↑ Marian Łącz z boiska biegł do teatru. Gwiazdor "Janosika" nie ukrywał zamiłowania do dobrej zabawy. onet.pl, 2022-11-21. [dostęp 2022-11-21]. (pol.).
↑ ^a ^b Marian Łącz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-12-11] .
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑ Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERA DUNAJSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945–1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Marian Łącz w bazie filmpolski.pl
Marian Łącz na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Marian Mikołaj Łącz - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2023-12-11] .

[3] L.L. S. L.L., Ciężko wywalczone zwycięstwo zielonych. Warta – ŁKS 4:3 (2:0). Ze stanu 2:0 na 2:3 – Smólski strzelcem zwycięskiej bramki., „Nowiny Sportowe. Tygodniowy dodatek Głosu Wielkopolskiego.”, Marian Łącz strzelił w meczu dwie bramki. W numerze zamieszczono jego wizerunek. Na zdjęciu, na stronie tytułowej Łącz stoi czwarty od lewej., 14 lipca 1947 [dostęp 2020-06-12] .

[4] Łącz zostaje w ŁKS-ie, „Sport”, 4 sierpnia 1949 [dostęp 2020-08-26] .

[5] Marian Łącz z boiska biegł do teatru. Gwiazdor "Janosika" nie ukrywał zamiłowania do dobrej zabawy. onet.pl, 2022-11-21. [dostęp 2022-11-21]. (pol.).

[:0-6] Marian Łącz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-12-11] .

[7] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[8] Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERA DUNAJSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02] .

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]