Marian Jasiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Jasiński
Marian Ritter von Jasiński
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1859
Hajworonka

Przebieg służby
Lata służby

18791921

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

80 Pułk Piechoty Austro-Węgier
Dom Inwalidów we Lwowie
Sztab Generalny Wojska Polskiego

Stanowiska

komendant Domu Inwalidów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia

Marian Jasiński (ur. 25 listopada 1859 w Hajworonce, zm. po 1939) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Marian Jasiński urodził się 25 listopada 1859 roku w Hajworonce, w ówczesnym powiecie podhajeckim, w rodzinie Piotra i Anny z Łepków[1]. Ukończył ośmioklasowe gimnazjum, a w 1882 roku studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie[1]. Od 1 października 1879 roku pełnił służbę w cesarskiej i królewskiej armii. Pełnił służbę w c. i k. 80 pułku piechoty we Lwowie. 1 maja 1884 roku został mianowany podporucznikiem piechoty (niem. Leutnant). W latach 1887–1888 był adiutantem pułku. 1 listopada 1888 roku został mianowany porucznikiem piechoty (niem. Oberleutnant)[2][3]. 1 maja 1895 roku został mianowany kapitanem I klasy (niem. Hauptmann 1. Klasse). Po ukończeniu kursu oficerskiego w 1907 oficer Sztabu Generalnego. Pełnił także służbę na stanowiskach liniowych. W czasie I wojny światowej w Ministerstwie Wojny Austrii, m.in. w zespole redagującym regulaminy.

16 czerwca 1919 minister spraw wojskowych zezwolił mu nadal zajmować stanowisko komendanta Domu Inwalidów we Lwowie[4]. 6 października 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, zaliczony do Rezerwy armii z równoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny i przydzielony do Sekcji Opieki Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. Potem komendant Korpusu Kadetów we Lwowie. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika piechoty, w „grupie byłej armii austro-węgierskiej”. Pełnił wówczas służbę w Departamencie V Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[6]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale III Naukowo-Szkolnym Sztabu Generalnego w Warszawie. Jego oddziałem macierzystym był wówczas 19 pułk piechoty Odsieczy Lwowa stacjonujący we Lwowie[7].

Z dniem 1 października 1921 roku został przeniesiony „w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu tytularnego generała podporucznika”[8]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady[9]. Osiadł we Lwowie, gdzie mieszkał do 1939 roku[10][11][12][13]. Dalsze losy nieznane.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stawecki 1994 ↓, s. 150.
  2. Rocznik oficerski 1888 ↓, s. 231, 429.
  3. Rocznik oficerski 1889 ↓, s. 218, 432.
  4. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 73 z 5 lipca 1919, poz. 2403.
  5. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 94 z 10 listopada 1919, poz. 3629.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 380.
  7. Spis oficerów 1921 ↓, s. 75, 668.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 13 sierpnia 1921 roku, s. 1287.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
  10. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.
  11. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
  12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 882.
  13. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]