Marian Jasiński
tytularny generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
80 Pułk Piechoty Austro-Węgier |
Stanowiska |
komendant Domu Inwalidów |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Marian Jasiński (ur. 25 listopada 1859 w Hajworonce, zm. po 1939) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Marian Jasiński urodził się 25 listopada 1859 roku w Hajworonce, w ówczesnym powiecie podhajeckim, w rodzinie Piotra i Anny z Łepków[1]. Ukończył ośmioklasowe gimnazjum, a w 1882 roku studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie[1]. Od 1 października 1879 roku pełnił służbę w cesarskiej i królewskiej armii. Pełnił służbę w c. i k. 80 pułku piechoty we Lwowie. 1 maja 1884 roku został mianowany podporucznikiem piechoty (niem. Leutnant). W latach 1887–1888 był adiutantem pułku. 1 listopada 1888 roku został mianowany porucznikiem piechoty (niem. Oberleutnant)[2][3]. 1 maja 1895 roku został mianowany kapitanem I klasy (niem. Hauptmann 1. Klasse). Po ukończeniu kursu oficerskiego w 1907 oficer Sztabu Generalnego. Pełnił także służbę na stanowiskach liniowych. W czasie I wojny światowej w Ministerstwie Wojny Austrii, m.in. w zespole redagującym regulaminy.
16 czerwca 1919 minister spraw wojskowych zezwolił mu nadal zajmować stanowisko komendanta Domu Inwalidów we Lwowie[4]. 6 października 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, zaliczony do Rezerwy armii z równoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny i przydzielony do Sekcji Opieki Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. Potem komendant Korpusu Kadetów we Lwowie. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika piechoty, w „grupie byłej armii austro-węgierskiej”. Pełnił wówczas służbę w Departamencie V Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[6]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale III Naukowo-Szkolnym Sztabu Generalnego w Warszawie. Jego oddziałem macierzystym był wówczas 19 pułk piechoty Odsieczy Lwowa stacjonujący we Lwowie[7].
Z dniem 1 października 1921 roku został przeniesiony „w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu tytularnego generała podporucznika”[8]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady[9]. Osiadł we Lwowie, gdzie mieszkał do 1939 roku[10][11][12][13]. Dalsze losy nieznane.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- austro-węgierskie
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 150.
- ↑ Rocznik oficerski 1888 ↓, s. 231, 429.
- ↑ Rocznik oficerski 1889 ↓, s. 218, 432.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 73 z 5 lipca 1919, poz. 2403.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 94 z 10 listopada 1919, poz. 3629.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 380.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 75, 668.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 13 sierpnia 1921 roku, s. 1287.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 882.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1888. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1887.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1889. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1888.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Absolwenci Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Lwowskiego
- Polacy odznaczeni Medalem Jubileuszowym Pamiątkowym dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Polacy odznaczeni Medalem Wojennym (Austro-Węgry)
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Tytularni generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1859
- Zmarli w XX wieku