Marian Mazur (prokurator)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Mazur
Data i miejsce urodzenia

31 października 1910
Sanka

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1974
Warszawa

Prokurator generalny (p.o.)
Okres

od 28 lutego 1957
do 8 sierpnia 1957

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Marian Rybicki

Następca

Andrzej Burda

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Grób Mariana Mazura na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Marian Mazur (ur. 31 października 1910 we wsi Sanka, zm. 18 listopada 1974 w Warszawie) – polski prawnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Zamościu (1929), następnie prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1935). Pracował w zamojskich kancelariach, w Biłgoraju (1935–1942), w 1938 został aplikantem, egzamin adwokacki złożył w 1945.

W czasie okupacji przebywał we Lwowie, Drohobyczu, Nowym Sączu.

W latach 1945–1947 był adwokatem w Zamościu. W 1947 został prezesem Sądu Okręgowego w Lublinie, następnie prezesem Sądu Apelacyjnego w Lublinie (1948–1950), w krótkim czasie awansując na równorzędne stanowisko w Warszawie (1950–1951). W latach 1951–1952 pełnił stanowisko prezesa Izby Karnej Sądu Najwyższego, w latach 1952–1956 wiceprezesa Głównej Komisji Arbitrażowej, zastępcy prokuratora generalnego (od czerwca 1956[1] do 28 lutego 1957 i od 8 sierpnia 1957 do 1961) i w międzyczasie p.o. prokuratora generalnego (od 28 lutego do 8 sierpnia 1957), w latach 1961–1974 prezesa Sądu Najwyższego ds. ogólnych.

Przewodniczący Komisji dla zbadania odpowiedzialności byłych pracowników Głównego Zarządu Informacji, Naczelnej Prokuratury Wojskowej i Najwyższego Sądu Wojskowego (tzw. komisja Mazura) od chwili utworzenia 10 grudnia 1956 do 18 marca 1957, kiedy to zastąpił go zastępca prokuratora generalnego Jan Wasilewski, a samemu Mazurowi powierzono pełnienie obowiązków prokuratora generalnego.

Przed wojną działał w KPP (od 1929) i PPS-Lewica (1931–1932 członek Komitetu Miejskiego w Zamościu), kilkakrotnie aresztowany, po wojnie od marca 1945 w PPR (członek KP w Zamościu, delegat na zjazd Partii) następnie w PZPR. Był też prezesem ZG Związku Prawników Polskich.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A15-7-29)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Mazur zastępcą generalnego prokuratora PRL. „Nowiny”. Nr 136, s. 1, 8 czerwca 1956. 
  2. Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze.
  3. M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1023 „za wybitne w pracy zawodowej”.
  4. M.P. z 1947 r. nr 118, poz. 745 „za wybitne zasługi w dziedzinie usprawnienia wymiaru sprawiedliwości”.