Marie-Theres Nadig

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Marie-Therese Nadig)
Marie-Theres Nadig
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1954
Flums

Klub

SC Flumserberg

Debiut w PŚ

Sezon 1970/1971

Pierwsze punkty w PŚ

3.12 1971, Sankt Moritz (6. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

18.01 1972, Grindelwald
(2. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Sapporo 1972 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
złoto Sapporo 1972 narciarstwo alpejskie
(slalom gigant)
brąz Lake Placid 1980 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
Mistrzostwa świata
złoto Sapporo 1972 zjazd
złoto Sapporo 1972 slalom gigant
brąz Lake Placid 1980 zjazd
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1980/1981
3. miejsce
1979/1980
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1979/1980
Mała Kryształowa Kula
1980/1981
2. miejsce
1973/1974
3. miejsce
1971/1972
3. miejsce
1974/1975
3. miejsce
1976/1977
3. miejsce
1977/1978
3. miejsce
1978/1979
Puchar Świata (Gigant)
2. miejsce
1979/1980
2. miejsce
1980/1981
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1980/1981

Marie-Theres Nadig (ur. 8 marca 1954 we Flums) – szwajcarska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Marie-Theres Nadig osiągnęła w 1970 roku, kiedy zwyciężyła w slalomie gigancie podczas mistrzostw Szwajcarii juniorów. Jeszcze w tym samym roku dołączyła do reprezentacji Szwajcarii i zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata. Pierwsze punkty wywalczyła jednak dopiero 2 grudnia 1971 roku w Sankt Moritz, gdzie była szósta w zjeździe. Półtora miesiąca później, 18 stycznia 1972 roku w Grindelwald po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując w zjeździe drugie miejsce. Przegrała tam tylko z Austriaczką Annemarie Moser-Pröll, a trzecie miejsce zajęła Francuzka Isabelle Mir. W sezonie 1971/1972 Nadig jeszcze czterokrotnie stawała na podium: 22 stycznia w Saint-Gervais była trzecia w gigancie, 25 i 26 lutego w Crystal Mountain była kolejno druga i trzecia w zjeździe, a 18 marca 1972 roku w Pra Loup ponownie zajęła trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej zajęła piąte miejsce, w gigancie była szósta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła trzecie miejsce za Moser-Pröll i jej rodaczką, Wiltrud Drexel. W lutym 1972 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Sapporo, gdzie w trzech startach zdobyła dwa medale. Najpierw zwyciężyła w biegu zjazdowym, wyprzedzając 0,32 sekundy Moser-Pröll i o 1 sekundę Susan Corrock z USA. Trzy dni później Szwajcarka wygrała także slalom gigant; pozostałe miejsca na podium zajęły Annemarie Moser-Pröll i Wiltrud Drexel. Nadig wystartowała także w slalomie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu.

Przez dwa kolejne lata łącznie pięć razy stawała na podium zawodów Pucharu Świata: 2 marca 1973 roku w Mont-Sainte-Anne była trzecia w gigancie, 19 grudnia w Zell am See była trzecia w zjeździe, a dzień później druga w gigancie, 13 stycznia w Grindelwald zajęła trzecie miejsce w biegu zjazdowym, a 23 stycznia 1974 roku w Bad Gastein w tej samej konkurencji zajęła drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej sezonu 1973/1974 była szósta, a w klasyfikacji zjazdu była druga za Moser-Pröll. W lutym 1974 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, jednak wróciła bez medalu. W zjeździe zajęła tam piąte miejsce, a rywalizacji w gigancie i slalomie nie ukończyła.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach pucharowych odniosła 24 stycznia 1975 roku w Innsbrucku, wygrywając bieg zjazdowy. W sezonie 1974/1975 na podium stanęła jeszcze pięć razy, odnosząc przy tym jeszcze jedno zwycięstwo: 11 marca 1975 roku w Jackson Hole ponownie była najlepsza w zjeździe. W klasyfikacji generalnej była tym razem czwarta, a w zjeździe po raz kolejny była trzecia, za Moser-Pröll i swą rodaczką Bernadette Zurbriggen. W kolejnym sezonie w najlepszej trójce znalazła się dwa razy: 3 grudnia w Val d’Isère była trzecia w zjeździe, a 9 stycznia 1976 roku w Meiringen trzecie miejsce zajęła w gigancie. W klasyfikacji generalnej dało jej to czternaste miejsce, a w klasyfikacjach zjazdu i giganta była dziesiąta. W 1976 roku brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie nie zdołała obronić tytułów zdobytych w Sapporo. W gigancie była piąta, a w slalomie rywalizację zakończyła już po pierwszym przejeździe.

W sezonach 1976/1977 i 1977/1978 odniosła po jednym zwycięstwie w Pucharze Świata: 26 stycznia 1977 roku w Crans-Montana wygrała kombinację, a 7 grudnia 1977 roku w Val d’Isère była najlepsza w zjeździe. W obu sezonach zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu, natomiast w klasyfikacji generalnej była kolejno szósta i dziesiąta. W 1978 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, zajmując czwarte miejsce w biegu zjazdowym. Walkę o brązowy medal przegrała tam ze swą rodaczką Doris de Agostini o 0,53 sekundy. Wystartowała tam także w gigancie, jednak nie ukończyła rywalizacji.

Sezon 1978/1979 był jej najlepszym w dotychczasowej karierze. Nadig siedmiokrotnie stawała na podium, odnosząc dwa zwycięstwa: 18 grudnia w Val d’Isère wygrała kombinację, a 19 marca 1979 roku w Furano giganta. Łącznie uzbierała 156 punktów i zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Była także trzecia w zjeździe i czwarta w gigancie. Wyniki te poprawiła rok później, kiedy na podium stawała 12 razy, z czego dziewięć zawodów wygrała. W dniach 5-6 grudnia w Val d’Isère wygrywała kolejno zjazd, giganta i kombinację, 14 grudnia w Piancavallo, 19 grudnia w Zell am See, 7 stycznia w Pfronten, 15 stycznia w Arosa i 20 stycznia w Bad Gastein wygrywała zjazd, a 2 marca 1980 roku w Mont-Sainte-Anne była najlepsza w gigancie. W klasyfikacji generalnej sezonu 1979/1980 dało jej to trzecie miejsce za Hanni Wenzel z Liechtensteinu oraz Annemarie Moser-Pröll. Ponadto Szwajcarka zdobyła Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu, a w gigancie była druga za Wenzel.

Ostatni medal na arenie międzynarodowej zdobyła w lutym 1980 roku, kiedy zajęła trzecie miejsce w zjeździe podczas igrzysk olimpijskich w Lake Placid. W zawodach tych lepsze były jedynie Moser-Pröll i Hanni Wenzel. Nadig wystartowała tam również w gigancie i slalomie, jednak ponownie w obu tych konkurencjach nie dotarła do mety. Startowała także w sezonie 1980/1981, który okazał się najlepszym w jej karierze. Na podium stawała jedenaście razy, podobnie jak przed rokiem odnosząc dziewięć zwycięstw: 3 grudnia w Val d’Isère wygrała zjazd, a dzień później kombinację, 8 grudnia w Limone Piemonte wygrała giganta, 12 grudnia w Piancavallo zwyciężyła w zjeździe i kombinacji, 19 stycznia w Crans-Montana i 29 stycznia w Megève była najlepsza w zjeździe, a 10 lutego w Mariborze oraz 13 marca w Furano triumfowała w gigancie. Zwycięstwo w Furano było jej ostatnim pucharowym podium. Wyniki te dały jej Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, Małe Kryształowe Kule w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji oraz drugie miejsce w klasyfikacji giganta. W lipcu 1981 roku zakończyła karierę.

Kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym złote w zjeździe i kombinacji w 1972 roku oraz gigancie w latach 1976 i 1980. W 1972 roku została także wybrana sportsmenką roku w Szwajcarii.

Po zakończeniu kariery prowadziła sklep sportowy. Później otworzyła hotel, a następnie szkółkę narciarską. Po uzyskaniu uprawnień trenerskich pracowała z młodzieżą. Od 1999 roku pracowała z pierwszą kadrą Szwajcarii, a w latach 2004-2005 była głównym trenerem.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
1. 5 lutego 1972 Japonia Sapporo Zjazd 1:36,68 min - -
1. 8 lutego 1972 Japonia Sapporo Gigant 1:29,90 min - -
DNF 11 lutego 1972 Japonia Sapporo Slalom 1:31,24 min - Stany Zjednoczone Barbara Cochran
DNF 11 lutego 1976 Austria Innsbruck Slalom 1:30,54 min - Rosi Mittermaier
5. 13 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 1:29,13 min +1,31 s Kanada Kathy Kreiner
3. 17 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Zjazd 1:37,52 min +0,84 s Austria Annemarie Moser-Pröll
DNF 21 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:41,66 min - Liechtenstein Hanni Wenzel
DNF 23 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:25,09 min - Liechtenstein Hanni Wenzel

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
1. 5 lutego 1972 Japonia Sapporo Zjazd 1:36,68 min - -
1. 8 lutego 1972 Japonia Sapporo Gigant 1:29,90 min - -
DNF 11 lutego 1972 Japonia Sapporo Slalom 1:31,24 min - Stany Zjednoczone Barbara Cochran
DNF 3 lutego 1974 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 1:43,18 min - Francja Fabienne Serrat
5. 7 lutego 1974 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:50,84 min +1,63 s Austria Annemarie Moser-Pröll
DNF 8 lutego 1974 Szwajcaria Sankt Moritz Slalom 1:34,63 min - Liechtenstein Hanni Wenzel
DNF 11 lutego 1976 Austria Innsbruck Slalom 1:30,54 min - Rosi Mittermaier
5. 13 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 1:29,13 min +1,31 s Kanada Kathy Kreiner
4. 1 lutego 1978 Garmisch-Partenkirchen Zjazd 1:48,31 min +1,33 s Austria Annemarie Moser-Pröll
DNF 3 lutego 1978 Garmisch-Partenkirchen Slalom 1:24,85 min - Austria Lea Sölkner
DNF 4 lutego 1978 Garmisch-Partenkirchen Gigant 2:41,15 min - Maria Epple
3. 17 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Zjazd 1:37,52 min +0,84 s Austria Annemarie Moser-Pröll
DNF 21 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:41,66 min - Liechtenstein Hanni Wenzel
DNF 23 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:25,09 min - Liechtenstein Hanni Wenzel

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Austria Innsbruck24 stycznia 1975 (zjazd)
  2. Stany Zjednoczone Jackson Hole11 marca 1975 (zjazd)
  3. Szwajcaria Crans-Montana26 stycznia 1977 (kombinacja)
  4. Francja Val d’Isère7 grudnia 1977 (zjazd)
  5. Francja Val d’Isère18 grudnia 1978 (kombinacja)
  6. Japonia Furano19 marca 1979 (gigant)
  7. Francja Val d’Isère5 grudnia 1979 (zjazd)
  8. Francja Val d’Isère6 grudnia 1979 (gigant)
  9. Francja Val d’Isère6 grudnia 1979 (kombinacja)
  10. Włochy Piancavallo14 grudnia 1979 (zjazd)
  11. Austria Zell am See19 grudnia 1979 (zjazd)
  12. Niemcy Pfronten7 stycznia 1980 (zjazd)
  13. Szwajcaria Arosa15 stycznia 1980 (zjazd)
  14. Austria Bad Gastein20 stycznia 1980 (zjazd)
  15. Kanada Mont-Sainte-Anne2 marca 1980 (gigant)
  16. Francja Val d’Isère3 grudnia 1980 (zjazd)
  17. Francja Val d’Isère4 grudnia 1980 (kombinacja)
  18. Włochy Limone Piemonte8 grudnia 1980 (gigant)
  19. Włochy Piancavallo12 grudnia 1980 (zjazd)
  20. Włochy Limone Piemonte12 grudnia 1980 (kombinacja)
  21. Szwajcaria Crans-Montana19 stycznia 1981 (zjazd)
  22. Francja Megève29 stycznia 1981 (zjazd)
  23. Maribor10 lutego 1981 (gigant)
  24. Japonia Furano13 marca 1981 (gigant)
  • 24 wygrane (13 zjazdów, 6 gigantów i 5 kombinacji)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Szwajcaria Grindelwald18 stycznia 1972 (zjazd) – 2. miejsce
  2. Francja Saint-Gervais22 stycznia 1972 (gigant) – 3. miejsce
  3. Stany Zjednoczone Crystal Mountain25 lutego 1972 (zjazd) – 2. miejsce
  4. Stany Zjednoczone Crystal Mountain26 lutego 1972 (zjazd) – 3. miejsce
  5. Francja Pra Loup18 marca 1972 (gigant) – 3. miejsce
  6. Kanada Mont-Sainte-Anne2 marca 1973 (gigant) – 3. miejsce
  7. Austria Zell am See19 grudnia 1973 (zjazd) – 3. miejsce
  8. Austria Zell am See20 grudnia 1973 (gigant) – 2. miejsce
  9. Szwajcaria Grindelwald13 stycznia 1974 (zjazd) – 3. miejsce
  10. Austria Bad Gastein23 stycznia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
  11. Austria Saalbach21 grudnia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
  12. Szwajcaria Grindelwald10 stycznia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
  13. Austria Schruns15 stycznia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
  14. Francja Chamonix31 stycznia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
  15. Francja Val d’Isère3 grudnia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
  16. Szwajcaria Meiringen9 stycznia 1976 (gigant) – 3. miejsce
  17. Austria Zell am See21 grudnia 1976 (zjazd) – 2. miejsce
  18. Pfronten8 stycznia 1977 (zjazd) – 2. miejsce
  19. Garmisch-Partenkirchen11 stycznia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
  20. Austria Schruns18 stycznia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
  21. Pfronten7 stycznia 1978 (zjazd) – 3. miejsce
  22. Austria Bad Gastein18 stycznia 1978 (zjazd) – 3. miejsce
  23. Austria Bad Kleinkirchheim12 marca 1978 (zjazd) – 3. miejsce
  24. Włochy Piancavallo12 grudnia 1978 (gigant) – 2. miejsce
  25. Francja Val d’Isère18 grudnia 1978 (gigant) – 3. miejsce
  26. Szwajcaria Les Diablerets12 stycznia 1979 (zjazd) – 3. miejsce
  27. Stany Zjednoczone Lake Placid2 marca 1979 (zjazd) – 2. miejsce
  28. Stany Zjednoczone Aspen8 marca 1979 (gigant) – 3. miejsce
  29. Pfronten6 stycznia 1980 (zjazd) – 2. miejsce
  30. Szwajcaria Arosa16 stycznia 1980 (gigant) – 2. miejsce
  31. Francja Saint-Gervais26 stycznia 1980 (gigant) – 3. miejsce
  32. Francja Les Gets27 stycznia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
  33. Francja Megève28 stycznia 1981 (zjazd) – 2. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]