Marino Di Teana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marino Di Teana
ilustracja
Imię i nazwisko

Francesco Marino

Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1920
Teana

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 2012
Périgny

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo, malarstwo, architektura

Marino Di Teana, właśc. Francesco Marino (ur. 8 sierpnia 1920 w Teana, zm. 1 stycznia 2012 w Périgny) – włoski rzeźbiarz, malarz, architekt, urbanista i filozof, zwany poetą przestrzeni. Był także dyplomowanym inżynierem.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Buenos Aires (dokąd wyemigrował z Włoch w 1936). W 1953 wrócił do Europy i osiadł ostatecznie w Paryżu.

Autor ponad 50 rzeźb monumentalnych, w tym jednej z największych w Europie – przedstawiającej wyobrażenie Wolności w Fontenay. Wszystkie projekty wykonywał samodzielnie – poczynając od makiet. Ważnym elementem procesu tworzenia jest uwzględnianie przez artystę przyszłego otoczenia danej rzeźby – kontekst ten stanowił część założenia. Nazywał go kompleksem sygnifikatywnym (rzeźba – przestrzeń – otaczające budynki).

Rzeźby Marino Di Teany są konstruktywne i ewolucyjne – łączą w sposób całkowity rzeźbę z architekturą. Każda z jego rzeźb posiada „strukturę architektoniczną”. Artysta wyobrażał sobie możliwą ewolucję swoich rzeźb w przyszły pomnik, budynek, pałac, kompleks budynków, czy miasto. Jego prace znajdują się w kolekcjach publicznych muzeów (m.in. Centre Georges Pompidou, National Modern Art Museum, The new Contemporary Art Museum MACVAL, FRAC-National Funds for Contemporary Art) oraz kolekcjach prywatnych (m.in. Francois Pinault, The Marcel Joray w Szwajcarii, The Thomas Neirynk donation w King Baudouin Foundation w Belgii).

W październiku 2009 odbyła się kompleksowa wystawa prac artysty podczas Międzynarodowego Triennale Rzeźby w Poznaniu, zatytułowana Rzeźba architektoniczna i monumentalna.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Marino Di Teana był wielokrotnie nagradzany prestiżowymi nagrodami – m.in. I nagrodą Saint-Gobain (1962) i srebrnym medalem na Międzynarodowym Kongresie Architektury w Bochum (nagroda dzielona z Le Corbusierem).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn artysty, Nicolas Marino, był współorganizatorem wystaw ojca.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • 10.09 Międzynarodowe Triennale Rzeźby w Poznaniu Poznań 2009 – Kryzys Gatunku – program triennale z 2009 r.