Mark J. Williams
_2014-01-29_01.jpg) Mark J. Williams (2014) | |
| Pseudonim |
Welsh Potting Machine |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Gra zawodowa |
od 1992 |
| Najwyższy ranking |
1 (3 lata) |
| Bieżący ranking | 9 (stan na 2023-10-30 aktualizacja) |
| Najwyższy break |
147 Mistrzostwa Świata 2005, EPTC Rüsselsheim am Main, English Open 2022 |
| Zwycięstwa w turniejach | |
| Rankingowe |
25 |
| Nierankingowe |
4 |
| Mistrz świata | |
| UK Championship | |
| Grand Prix | |
| Welsh Open | |
| China Open | |
| Masters | |
Mark James Williams MBE (ur. 21 marca 1975) – walijski snookerzysta, trzykrotny mistrz świata, zwycięzca 24 turniejów rankingowych oraz dwóch turniejów Masters, były numer 1 światowej listy rankingowej.
Jest jednym z trzech snookerzystów, którzy zdobyli tzw. Potrójną Koronę, czyli zwycięstwa w trzech najbardziej prestiżowych turniejach (UK Championship, Masters i Mistrzostwach Świata), w ciągu jednego sezonu. Ta sztuka udała się Williamsowi w sezonie 2002/2003. Pozostali zawodnicy to Stephen Hendry i Steve Davis. Plasuje się na 9. miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 620[1].
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Profesjonalny snookerzysta od 1992, jeden z najbardziej utytułowanych zawodników przełomu XX i XXI wieku. Trzykrotnie zdobył mistrzostwo świata (w 2000 pokonał w finale Matthew Stevensa 18:16, w 2003 Kena Doherty’ego 18:16, a w 2018 Johna Higginsa również 18:16; w 1999 przegrał w finale mistrzostw świata ze Stephenem Hendrym), był także liderem rankingu światowego. Na mistrzostwach świata 2005 osiągnął po raz pierwszy w karierze maksymalny break snookerowy (147 punktów). Jest pierwszym w historii leworęcznym snookerzystą, który zdobył mistrzostwo świata.
Pierwszego breaka maksymalnego wbił podczas Mistrzostw Świata w 2005 roku[2][3]
23 października 2010 w trzecim turnieju Euro Players Tour Championship w Rüsselsheim am Main wbił swojego drugiego oficjalnego breaka maksymalnego[4]. Jest to pierwszy w historii oficjalny break maksymalny wbity kobiecie – jego przeciwnikiem była Niemka Diana Schuler, oraz pierwszy oficjalny break maksymalny w meczu, w którym sędzią był Polak – Tomasz Jaskuła[5].
Trzeci break maksymalny wbił w ćwierćfinale turnieju English Open 2022 przeciwko Neilowi Robertsonowi[3].
W lutym 2011 wygrał turniej German Masters, pokonawszy w finale Marka Selby’ego 9-7. 15 kwietnia 2014 przegrał w kwalifikacjach do mistrzostw świata 8:10 z Alanem McManusem, tym samym zakończył passę występów w Crucible Theatre rozpoczętą w 1997 roku (17 występów z rzędu).
Styl gry[edytuj | edytuj kod]
Williams preferuje agresywny, ofensywny styl gry. Przez wielu jest uważany za jednego z najlepszych wbijających w historii dyscypliny, skąd wziął się przydomek Welsh Potting Machine. Charakterystyczną cechą jego gry jest częste niedbałe pozycjonowanie białej bili oraz widowiskowa gra przy czyszczeniu stołu po zapewnieniu zwycięstwa w partii. Chętnie wówczas się popisuje bardzo trudnymi wbiciami oraz niekonwencjonalnym prowadzeniem białej bili. Inna wyjątkowa cecha Walijczyka to umiejętność zagrywania białej bili kijem prowadzonym pod tułowiem, co wykorzystuje w przypadku niezbyt dogodnej pozycji lub konieczności użycia przyrządu. Jest także znany ze względu na wyjątkową ekspresję w czasie meczów. Zdarza mu się zażartować bądź wyładować gniew poprzez różne gesty, z reguły odbierane jako żartobliwe. Wśród takich zachowań są m.in. uderzenie w stół w czasie ustawiania bili przez sędziego, by go wystraszyć[6], zamachnięcie się kijem nad stołem po nieudanym zagraniu, żartowanie z innymi zawodnikami w czasie przerw czy prześmiewcze komentowanie gry swojej i rywala w czasie przerwy za pośrednictwem Twittera[7].
Zestawienie osiągnięć[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w rankingu światowym[edytuj | edytuj kod]
Williams 4 razy zajmował pierwsze miejsce w rankingu.
| Sezon | Miejsce | Sezon | Miejsce | Sezon | Miejsce | Sezon | Miejsce | Sezon | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1993/94 | 119 | 1999/00 | 3 | 2005/06 | 9 | 2011/12 | 1 | 2017/18 | 15 |
| 1994/95 | 58 | 2000/01 | 1 | 2006/07 | 8 | 2012/13 | 3 | 2018/19 | 3 |
| 1995/96 | 39 | 2001/02 | 1 | 2007/08 | 12 | 2013/14 | 15 | 2019/20 | 3 |
| 1996/97 | 16 | 2002/03 | 2 | 2008/09 | 22 | 2014/15 | 18 | 2020/21 | 10 |
| 1997/98 | 4 | 2003/04 | 1 | 2009/10 | 15 | 2015/16 | 14 | 2021/22 | 11 |
| 1998/99 | 5 | 2004/05 | 2 | 2010/11 | 8 | 2016/17 | 13 | 2022/23 | 7 |
Porównanie z innymi mistrzami świata[edytuj | edytuj kod]
Statystyka zwycięstw[edytuj | edytuj kod]
Rankingowe[edytuj | edytuj kod]
- Mistrzostwa świata 2000, 2003, 2018
- UK Championship 1999, 2002
- World Open 2018
- Regal Welsh Open 1996, 1999
- Grand Prix 1996, 2000, 2003
- British Open 1997, 2021, 2023
- Irish Open 1998
- Northern Ireland Open 2017
- Thailand Masters 1999, 2000, 2002
- China Open 2002, 2006, 2010
- German Masters 2011, 2018
- Players Tour Championship 2010/2011 – Turniej 1
- WST Pro Series 2021
Nierankingowe[edytuj | edytuj kod]
- Masters 1998, 2003
- B&H Championships 1994
- Pot Black 2006
- Finnish Snooker Challenge 2010
- Mistrzostwa świata na 6 czerwonych (6-red snooker) 2017
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 100+ Centuries, snookerinfo(ang.)
- ↑ Centuries by Mark Williams in season 2004-2005, cuetracker(ang.)
- ↑ a b Official 147s. World Snooker Tour. [dostęp 2022-12-16]. (ang.).
- ↑ Centuries by Mark Williams in season 2010-2011, cuetracker(ang.)
- ↑ Polak sędziował brejka 147 Marka Williamsa – Eurosport.
- ↑ Nie bój, nie bój…! – Eurosport.
- ↑ Williams szydzi z Waldena i klnie na twitterze – UK Championship 2011-2012 – Eurosport.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mark J. Williams – profil w serwisie www.147.com.pl (pol.)
- Biografia na snookerworld.pl