Martin-Baker Twin-engined Fighter (F.35/35)
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor |
James Martin |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc |
1300 KM każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,24 m |
| Długość |
10,97 m |
| Powierzchnia nośna |
30,73 m² |
| Masa | |
| Startowa |
3856 kg |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania | |
Martin-Baker Twin-engined Fighter (F.35/35) – niezrealizowany projekt brytyjskiego samolotu myśliwskiego wytwórni Martin-Baker, mającego powstać w ramach specyfikacji F.35/35 z połowy lat 30. XX wieku.
Historia
7 grudnia 1935 roku brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa (Air Ministry) opublikowało specyfikację F.35/35. Zawarte w niej były wymagania, jakie musi spełniać nowy, szybki, jednomiejscowy myśliwiec, uzbrojony w co najmniej osiem karabinów maszynowych. Na specyfikację Ministerstwa odpowiedziały firmy Bristol z projektem Type 151, Hawker ze zmodyfikowanym Hurricane, Airspeed z projektem AS.31 oraz General Aircraft z GAL.28. Opierając się na specyfikacji również James Martin postanowił zaprojektować samolot odpowiadający wymaganiom Ministerstwa Lotnictwa. Nowy samolot miał być dwusilnikowym, wolnonośnym dolnopłatem. Projekt samolotu powielał w dużej mierze rozwiązania wykorzystane i sprawdzone w samolocie Martin-Baker MB-2. Podobnie jak w MB-2, Martin zaprojektował maszynę z kadłubem niemal tej samej wysokości na całej długości. Szkielet kadłuba tworzyła kratownica wykonana ze stalowych rur. I w tym projekcie pokrycie kadłuba miało być mieszane, część pokryta metalowymi blachami, a reszta płótnem. Skrzydła o trapezowym obrysie z trzema stalowymi rurami tworzącymi dźwigary skrzydeł; na końcach skrzydeł, na przedłużeniu osi dźwigarów zamierzano zainstalować lotki. Dwusegmentowe klapy umieszczono na krawędzi spływu skrzydła. W odróżnieniu od pierwotnego projektu MB-2, nowy samolot miał posiadać chowane podwozie: główne do wnęk w gondolach silnikowych, jak również kółko ogonowe do wnęki w kadłubie. Podobnie jak w MB-2, Martin zrezygnował z usterzenia pionowego. Zamiast niego, samolot miał posiadać trzy stery kierunku, po jednym umieszczonym na końcach dwóch gondoli silnikowych i na końcu kadłuba. Kabina pilota osłonięta kroplową osłoną, tuż za kabiną miał znajdować się, użyty już w projekcie MB-2, wysuwany elektrycznie wspornik przeciwkapotażowy. Napęd miały stanowić dwa dwunastocylindrowe silniki rzędowe chłodzone cieczą w układzie V, Rolls-Royce Merlin z metalowymi, trzyłopatowymi, przestawialnymi śmigłami. Aby utrzymać jak najczystszą linię aerodynamiczną płatowca, wyloty rur wydechowych znajdować się miały na końcach gondoli silnikowych.
Ostatecznie projekt nie wyszedł po za deskę kreślarską. Martin-Baker zajęty był pracami nad MB-2, który w owym okresie miał dla wytwórni charakter priorytetowy. Żaden z projektów powstających w myśl wytycznych specyfikacji F.35/35 nie został zrealizowany.
Uzbrojenie
Jako że cały dziób samolotu był wolny i niewykorzystany, silniki znajdowały się w gondolach umieszczonych na skrzydłach, a kabina pilota znajdowała się w środkowej części kadłuba, planowano wykorzystać go do zamontowania bardzo potężnego uzbrojenia strzeleckiego. Miało ono składać się z aż tuzina karabinów maszynowych Browninga kalibru 7,7 mm umieszczonych w czterech blokach po trzy, w całym dziobie samolotu.
Bibliografia
- Leszek A. Wieliczko, Myśliwce Martin-Baker, „Lotnictwo”, nr 9 (2016), s. 78-87, ISSN 1732-5323.