Marzena Komsta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marzena Komsta
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1970
Gdynia

Pochodzenie

polskie

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna, muzyka elektroniczna

Zawód

kompozytorka

Marzena Komsta (ur. 7 lutego 1970 w Gdyni) – polska kompozytorka, od 1993 zamieszkała na stałe we Francji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie muzyczne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1989–1990 studiowała kompozycję u Eugeniusza Głowskiego w Akademii Muzycznej w Gdańsku, a następnie w latach 1990–1994 u Zbigniewa Bagińskiego i Włodzimierza Kotońskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie. Naukę kontynuowała za zagranicą, gdzie studiowała w latach 1993–1996 u Phillippe’a Manoury’ego i Dennisa Lorraina w Konserwatorium Lyońskim na Wydziale Kompozycji, Muzyki Akustycznej, Elektroakustycznej i Informatyki Muzycznej.

W 1996 roku została przyjęta do Formation Doctorale en Musique et Musicologie du XXe siècle (w dziedzinie kompozycji tworzonej przy pomocy komputera) przy l’Institut de Recherche et de Coordination Acoustique-Musique (IRCAM)/Sorbona/EHESS/CNRS w Paryżu. Brała udział w wielu kursach kompozytorskich, m.in. Międzynarodowych Letnich Kursach dla Młodych Kompozytorów w Kazimierzu Dolnym w roku 1991 i 1993, gdzie pracowała pod kierunkiem takich kompozytorów, jak Krzysztof Penderecki, Magnus Lindberg, Louis Andriessen, Tristan Murail, czy Georges Aperghis. Wiedzę muzyczną rozwijała na Kursach muzyki współczesnej i komputerowej, m.in. na Kursie Francuskiej Muzyki Współczesnej w roku 1991 i Kursie Muzyki Komputerowej w roku 1992, które zostały zorganizowane przez Akademię Muzyczną w Warszawie, oraz na Kursach Kompozycji w Awinionie w latach 1992, 1994, 1996.

Uczestniczyła również w licznych seminariach poświęconych muzyce współczesnej i nowym technologiom, m.in. w Lyonie. Ponadto otrzymała stypendia: Akademii Muzycznej w Warszawie w okresach 1990–1991 i 1993–1994, stypendium Witolda Lutosławskiego w latach 1993 i 1996–1997, oraz stypendium francuskiej fundacji „Nadia et Lili Boulanger” w roku 1995. W roku 1996 została nominowana do nagrody „Paszport” tygodnika „Polityka”.

Muzyka Marzeny Komsty zainspirowała wielu artystów do utworzenia obrazów filmowych, choreografii i instalacji plastycznych, prezentowanych m. in na festiwalach RoboticArte we Włoszech, Maison de la Danse w Lionie, we Francji, Harpsichorpheus Project w Holandii, Artist’s Work in Black w Japonii czy Festiwal Polskich Wideoklipów Yach Film (nominacja do nagrody najlepszego polskiego wideoklipu w kategorii Inna Energia). Od 1995 roku, Marzena Komsta jest członkiem SACEM-u (Société des Auteurs, Compositeurs et Editeurs de Musique).

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Marzena Komsta podczas koncertu w Rotary Club Sonobe, Japonia, styczeń 2004

Utwory – zarówno instrumentalne, jak i elektroniczne – nagradzane były na konkursach kompozytorskich, takich jak: Międzynarodowy Konkurs Kompozycji na Fortepian „Manuel Valcárcel” w Santander, Konkurs „Ensemble Orchestral Contemporain” i „Grame” w Lyonie oraz Konkurs im. Toli Korian w Londynie. Jest również laureatką prestiżowej nagrody Villa Kujoyama w Kioto (Japonia), gdzie w 2003 została mianowana kompozytorem rezydentem[1]. Otrzymała zamówienia od Rządu Francuskiego, Studio GRAME w Lyonie, Muzeum Sztuk Pięknych/Ensemble Rhizo’Instrumental w Rennes, Ernst von Siemens Musikstiftung/Warszawska Jesień, festiwali Musica w Strasburgu, Rendez-vous Musique Nouvelle w Forbach (dla Elżbiety Chojnackiej), Gdańskich Spotkań Młodych Kompozytorów, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, a także wielu wykonawców, m.in. Orkestr De Ereprijs, Ensemble Suo Tempore. Z ramienia Rządu Francuskiego reprezentowała w Japonii francuską scenę muzyczną. Wykładała swoją twórczość na japońskich uniwersytetach.

Festiwale[edytuj | edytuj kod]

Jej muzyka wykonywana była na festiwalach:

  • Warszawska Jesień[1]
  • Gdańskie Spotkania Młodych Kompozytorów
  • International Review of Contemporary Music w Belgradzie
  • „ppianissimo” w Sofii
  • „Musica” w Strasburgu
  • „Rendez-vous Musique Nouvelle” w Forbach
  • „Aujourd’hui Musique” w Perpignan
  • Youth Music Forum w Kijowie
  • Contrasts we Lwowie
  • DAAD/Sender Freies Berlin
  • RoboticArte – Computer Art Festival we Włoszech,
  • Musicora w Paryżu,
  • AcousMania w Bukareszcie,
  • Ritmy we Francji,
  • Biennale de Paris/SUXUS,
  • Musica Polonica Nova we Wrocławiu,
  • Musica Nigella, Opalowe Wybrzeże, Francja,

jak również prezentowana na antenie radiofonii w Polsce, Niemczech (Sender Freies Berlin, Westdeutsche Rundfunk, SR2, „Kultur Radio”), Francji („France Musique”, „France Culture”), Holandii, Hiszpanii, Japonii (NHK – „Best of Classics”), Stanów Zjednoczonych, Kanady i Nowej Zelandii.

W 2006 roku brała udział w Festiwale Polskich Wideoklipów Yach Film.

Kompozycje[edytuj | edytuj kod]

  • OBEREK na fortepian (1988)
  • NOBODY KNOWS THE DAY – na mieszany chór (1989)
  • KIRP – na kwartet smyczkowy (1990)
  • CINQ MINIATURES – na fortepian (1990)
  • HO-YI-A – na skrzypce i klawesyn (1991)
  • NIECHCIANYM PROMETEUSZOM na wielką orkiestrę symfoniczną (1991 – dla Festiwalu Gdańskie Spotkania Młodych Kompozytorów)
  • HARD DAY na trzech perkusistów (1992)
  • OQIVIAN na taśmę (1993)
  • AGMEN – na orkiestrę kameralną (1993 – zamówienie Orkestr De Ereprijs)
  • BRUN na skrzypce (1994)
  • …TU SAIS? na flet, perkusję i klawesyn amplifikowane, małą orkiestrę, taśmę i system informatyczny w czasie realnym, (1995)
  • LFDLC (LE F DE LA C) – na jeden fortepian i trzech pianistów(1996 – na XX rocznicę istnienia Centre Acanthes)
  • A TOI, MON AMOUR – UNE PIECE CRUELLE – na fortepian (1997-98)
  • Ô! – DANS L’OMBRE” na cl, sopran, perc, vn i vc (2000- zamówienie Ensemble Suo Tempore)
  • PRIMAIRE… HUMAIN na klawesyn (2000 – zamówienie Festiwalu Rendez-vous Musique Nouvelle w Forbach dla Elżbiety Chojnackiej)
  • NOC/PORTRET – na małą sinfoniettę (2001 – zamówienie Ensemble Rhizo’Instrumental i Muzeum Sztuk Pięknych w Rennes)
  • JOURNAL EN RAFALES – na sekstet (2001 – zamówienie Festiwalu Musica w Strasburgu dla zespołu Accroche Note),
  • PENSÉES – 7 krótkich utworów na wibrafon (2002)
  • LES ESPACES DE MES REVES na fortepian, głos szeptany, nietypowe obiekty dźwiękowe i system elektroakustyczny w czasie realnym Max/MSP (2003)
  • DESIRE na taśmę (2005)
  • SONGE XXV na fortepian i system elektroakustyczny w czasie realnym Max/MSP (2006)
  • 魂の底から – TAMASHII NO SOKO KARA („Z głębi duszy“) na shakuhachi (2007)
  • „Stelfer” na zespół i elektronikę (Cité de la Musique w Paryżu, Ensemble 2e2m, dyr. Pierre Roullier, zamówienie Instytutu Adama Mickiewicza) 2014

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Marzena Komsta. culture.pl [dostęp 2019-01-21]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • „Marzena Komsta, Agmen für Kammerorchester”, Cordula Jasper w „Neue Musik aus Polen”, s. 4–5, SFB/DAAD 1995.
  • „Den hjemløse komponistgeneration. Om de unge komponister i Polen”, Joanna Grotkowska; Dansk Musik Tidsskrift, Årgang/Hæfte No.: 1998-1999 – 03, str.: 88 – 93
  • „Adagio largo po japońsku. Z Marzeną Komstą rozmawia Barbara Małecka-Contamin”, „Ruch Muzyczny” 2005 nr 18, s. 15–16
  • „Między Paryżem a Kioto. Rozmowa Grzegorza Filipa z Marzeną Komstą, kompozytorką polską mieszkającą we Francji i w Japonii”, Nowa Muzyka 2004
  • „Spotkanie z Marzeną Komstą. Z Marzeną Komstą rozmawia Barbara Małecka-Contamin”, „Ruch Muzyczny” 2001 nr 24, s. 13–15
  • Filip Grzegorz „Podziwiane z daleka”, Więź 2004 nr 5 (547), s. 115–121
  • „Zakochana w dźwięku. Marzena Komsta – kompozytorka niezwykła”, Komand Beata „Zwierciadło” 2000 nr 9/1847, s. 32–37
  • „Déterminisme temporel dans la musique de XX siècle: Marzena Komsta”, Małecka-Contamin Barbara, Journal de la Fédération Française de l’Enseignement Musical 2002, s. 14
  • Małecka-Contamin Barbara „Strasburg raz jeszcze”, „Ruch Muzyczny” 2001 nr 24, s. 12–13
  • Nakamoto Makiko Marzena Komsta – Portait in Kansai, Kyoto Shinbun 10.09.2003, s. 3
  • Ruiz A. „Una composición debe producir satisfacción en el músico que la interpreta”, El Diario Montañés 21.10.1999, s. 59
  • „Polish Music since Szymanowski” Thomas Adrian, Cambridge University Press, w: Music in the Twentieth Century 2005 No. 19, s. 318–319
  • „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej lat 1945–2007”, Dorota Szwarcman, rozdz. VI; 2007
  • „La présence française au Japon, du XVIe siècle à nos jours: histoire d’une séduction et d’une passion réciproque” („Obecność francuska w Japonii od XVI wieku do naszych dni: historia wzajemnego oczarowania i pasji”) – Jean-Marie Thiébaud, s. 300, Ed. Harmattan, 2008
  • „Compositeur Contemporain Polonais: Wojciech Kilar, Marzena Komsta, Henryk Górecki, Krzysztof Penderecki, Witold Lutosławski, Krzysztof Meyer”, Ed. Books LLC, 2010

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • „Agmen” na orkiestrę kameralną; “Warsaw Autumn 1995 N°5”, De Ereprijs, dir. Wim Boerman
  • „Oqivian” na taśmę; “Warsaw Autumn 2001 N° 5”
  • „Langueur” na fortepian – wersja na combo jazzowe: Contemporary Quartet, Not Two MW 744-2, 2002
  • „Nuit/Portrait” na sinfoniettę; “Warsaw Autumn 2003 N°1”, Ensemble Algoritmo, dir. Marco Angius
  • „Desire” na taśmę; CD+DVD “Olter”, Polskie Radio 2005 PRCD496/PRDVD 496A
  • „Tamashii no soko kara” („Z głębi duszy“) na shakuhachi, Wielki Mistrz (Dai Shihan) Sôzan C. Kariya – shakuhachi; “Japan: Shakuhachi & Koto », Air Mail Music, 2008, ASIN B0015NQBFO
  • „Tamashii no soko kara”, Sôzan C. Kariya – shakuhachi, CD „A Journay Around The World” Air Mail Music 2010, SA142002

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]