Masters Snooker 2005

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Masters
2004 2005 2006
Ilustracja
Liczba uczestników

14 + 2 z dzikich kart

Miejsce

Anglia Wembley Conference Centre, Londyn

Zwycięzca

Anglia Ronnie O’Sullivan

II miejsce

Szkocja John Higgins

Najwyższy break

141 Ding Junhui

Rozegrane mecze

15 + 2 w dzikich kartach

Nierankingowy turniej Rileys Club Masters został rozegrany w dniach 1420 lutego 2005 roku w Wembley Conference Centre w Londynie. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Paul Hunter.

Zwycięzcą turnieju został Ronnie O’Sullivan, który pokonał w finale Johna Higginsa 10:3.

W Polsce turniej transmitowała stacja komercyjna Eurosport.

Runda dzikich kart[edytuj | edytuj kod]

Wynik
Hongkong Marco Fu 4-6 Ding Junhui
Szkocja Graeme Dott 6-4 Szkocja Stephen Maguire


Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda Ćwierćfinały Półfinały Finał
            
Anglia Paul Hunter 5
Anglia Steve Davis 6
Anglia Steve Davis 1
Anglia Peter Ebdon 6
Anglia Peter Ebdon 6
Anglia David Gray 0
Anglia Peter Ebdon 3
Szkocja John Higgins 6
Szkocja John Higgins 6
Szkocja Chris Small 1
Szkocja John Higgins 6
Szkocja Stephen Hendry 2
Szkocja Stephen Hendry 6
Anglia Stephen Lee 1
Szkocja John Higgins 3
Anglia Ronnie O’Sullivan 10
Walia Mark Williams 6
Szkocja Alan McManus 4
Walia Mark Williams 5
Anglia Jimmy White 6
Walia Matthew Stevens 5
Anglia Jimmy White 6
Anglia Jimmy White 1
Anglia Ronnie O’Sullivan 6
Irlandia Ken Doherty 1
Ding Junhui 6
Ding Junhui 2
Anglia Ronnie O’Sullivan 6
Anglia Ronnie O’Sullivan 6
Szkocja Graeme Dott 3

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał: Do 10 frame'ów
Wembley Conference Centre, Londyn, Anglia, 20 lutego 2005.
Szkocja John Higgins
3-10 Anglia Ronnie O’Sullivan
Sesja popołudniowa: 9-97 (95) 130-0 (54,76) 61-7 0-107 (107) 24-89 (58) 1-102 (97) 0-135 (102) 73-45 (53)
Sesja wieczorna: 0-79 (79) 56-75 (56-75) 0-79 (79) 1-88 (79) 0-134 (134)
76 Najwyższy break 134
0 Breaki stupunktowe 3
3 Breaki 50-punktowe 10

Breaki stupunktowe turnieju[edytuj | edytuj kod]

Snookerzysta
Breaki
Ding Junhui 141, 111
Anglia Ronnie O’Sullivan 134, 130, 123, 107, 105, 102
Walia Mark Williams 116
Anglia Jimmy White 115, 109
Szkocja Stephen Hendry 110, 108
Anglia Peter Ebdon 110, 106
Szkocja John Higgins 106, 101
Szkocja Stephen Maguire 101
Hongkong Marco Fu 100

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]