Materiał zapasowy roślin
Materiały zapasowe roślin, substancje zapasowe – związki organiczne gromadzone przez roślinę i zużywane na niektórych etapach rozwoju, np. w czasie kiełkowania nasion lub w okresach niekorzystnych dla rośliny warunków środowiska.
Związki organiczne wytworzone w procesie fotosyntezy tylko w pewnym stopniu są zużywane podczas procesów metabolicznych, część z nich jest odkładana i wykorzystywana w odpowiednim momencie. W niektórych przypadkach duże ilości substancji zapasowych mogą być magazynowane w organach spichrzowych rośliny.
Materiały zapasowe gromadzone są w cytozolu i organellach komórkowych. Każda żywa komórka ma zdolność do gromadzenia substancji zapasowych. Najczęściej funkcję tkanki spichrzowej spełniają komórki miękiszowe[1].
Materiały zapasowe stanowić mogą węglowodany (glukoza, sacharoza, skrobia, inulina, hemiceluloza), białka zapasowe (np. w postaci ziaren aleuronowych), tłuszcze. Najczęściej materiałem zapasowym są węglowodany[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hejnowicz Z.: Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. Warszawa: PWN, 1980, s. 130-131. ISBN 83-01-00420-7.
- ↑ Malinowski Edmund: Anatomia roślin. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 132-133.