Mateusz Masternak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mateusz Masternak
Ilustracja
Masternak w 2011
Pseudonim

Master

Data i miejsce urodzenia

2 maja 1987
Iwaniska

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

187 cm

Styl walki

praworęczny

Debiut

2006

Kategoria wagowa

junior ciężka

Klub

KKB RUSHH Kielce

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

53

Zwycięstwa

47

Przez nokauty

31

Porażki

6 (1 KO)

Remisy

0

  1. Bilans walk aktualny na 10 grudnia 2023.

Mateusz Masternak (ur. 2 maja 1987 w Iwaniskach) – polski bokser, mistrz Europy federacji EBU w 2012 roku[1], żołnierz zawodowy[2].

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze treningi boksu amatorskiego odbywał w KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. W wieku 15 lat przeprowadził się do Wrocławia, gdzie rozpoczął treningi bokserskie w klubie sportowym Gwardia Wrocław[3].

Jego pierwszymi trenerami w Gwardii byli Mariusz Cieślak i Grzegorz Strugała. Równocześnie ze sportem rozpoczął naukę w Szkole Zawodowej Nr 19 we Wrocławiu.

W 2005 został mistrzem Polski juniorów w wadze średniej (75 kg). Po tym sukcesie został powołany do kadry narodowej juniorów. Pierwsza walkę jako reprezentant Polski stoczył w Tallinnie, na mistrzostwach Europy juniorów. Przegrał w ćwierćfinale. To niepowodzenie powetował sobie na mistrzostwach Polski seniorów, na których zdobył brązowy medal. W następnym roku na kolejnych mistrzostwach zdobył srebrny medal. Do tego czasu na amatorskich ringach wygrał 61 z 70 walk.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2006 zdecydował się podpisać zawodowy kontrakt. Pierwsze cztery walki, wygrane przez nokaut, stoczył w USA. Wtedy zaproponowano mu walki pod flagą USA, ale on się na to nie zgodził i wrócił do Polski.

W maju 2007 podpisał umowę promocyjną z nowym promotorem, firmą CENG AG. Wystąpił na organizowanej 9 czerwca gali boksu zawodowego Perfect Boxing w Katowicach. Zwyciężył Antona Krasnołuckiego przez techniczny nokaut w czwartej rundzie[4].

3 października 2008 w pojedynku z Alexem Mogylewskim zdobył pas młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, pokonując rywala w piątej rundzie przez techniczny nokaut[5].

24 października 2009 na gali boksu zawodowego w Łodzi pokonał w piątej rundzie przez techniczny nokaut Łukasza Janika[6][7]. 19 grudnia 2009 po raz pierwszy bronił tytułu młodzieżowego mistrza świata federacji WBC. Jego rywal, Jameson Bostic, został poddany przez narożnik między siódmą a ósmą rundą[8][9].

6 marca 2010 po raz drugi obronił tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, zwyciężając w ósmej rundzie przez techniczny nokaut Tunezyjczyka z francuskim paszportem Faïsala Ibnela Arramiego[10][11]. 19 czerwca trzeci raz obronił tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, zwyciężając niepokonanego wcześniej Gruzina Lewana Jomardaszwilego w piątej rundzie przez techniczny nokaut[12][13]. 5 listopada, po 12-rundowym pojedynku, pokonał jednogłośnie na punkty Belga Ismaila Abdula, zdobywając wakujący interkontynentalny pas federacji IBO[14].

11 marca 2011 pokonał w piątej rundzie przez techniczny nokaut Azera Aliego Ismaiłowa, broniąc interkontynentalny pas federacji IBO, po tym jak sędzia, konsultując się drugi raz z lekarzem, przerwał pojedynek[15][16]. 25 czerwca w czasie gali bokserskiej w Ostrowcu Świętokrzyskim pokonał w siódmej rundzie przez TKO Łotysza Artusa Kulikauskisa. Była to pierwsza porażka Kulikauskisa poniesiona przed czasem[17].

4 lutego 2012 zadebiutował jako zawodnik nowego promotora, Sauerland Event. W czwartej rundzie pokonał Michaela Simmsa przez techniczny nokaut[18].

15 grudnia 2012 zdobył tytuł Mistrza Europy federacji EBU, pokonując jednogłośnie na punkty (120:108, 120:108 i 120:108) Fina Juho Haapoję. Mateusz Masternak został szóstym Polakiem, który zdobył pas Mistrza Europy[19]. Dzięki temu zwycięstwu Mateusza Masternaka doceniono branżowych mediach. Został uznany najlepszym polskim bokserem 2012 roku w plebiscycie portalu Boxing.pl oraz telewizji FightKlub[20].

13 kwietnia 2013 pokonał w dziewiątej rundzie Seana Corbina przez techniczny nokaut, zdobywając wakujący pas WBC International Silver[21].

5 października w walce z Grigorijem Drozdem w Moskwie poniósł swoją pierwszą porażkę w ringu zawodowym. W jedenastej rundzie przez techniczny nokaut, tracąc tytułu Mistrza Europy[22].

1 lutego 2014 w duńskim Frederikshavn wygrał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie z Gruzinem Sandro Siproszwilim[23] 12 kwietnia w duńskim Esbjerg wygrał jednogłośnie na punkty z Chorwatem Stjepanem Vugdeliją[24].

21 czerwca w Monte Carlo w walce o pas WBA Interim przegrał niejednogłośnie na punkty z reprezentantem Francji Yourim Kalengą (115:113, 116:112, 115:113)[25].

W sierpniu 2014 jego trenerem został Niemiec Ulli Wegner[26]. 5 grudnia w Paryżu Masternak wygrał na punkty stosunkiem głosów dwa do remisu (99:92, 98:92 i 95:95) z byłym dwukrotnym mistrzem świata – Francuzem Jeanem-Markiem Mormeckiem (37-6, 23 KO)[27].

26 kwietnia 2015 w Belinie pokonał w drugiej rundzie przez techniczny nokaut Argentyńczyka Rubena Angela Mino (26-3, 26 KO)[28]. 6 czerwca w Kempton Park w Południowej Afryce przegrał niejednogłośnie na punkty z Johnny′em Mullerem (18-4-2, 13 KO). Sędziowie punktowali 95:93, co wywołało skandal w polskich mediach[29]. Rodney Berman z Golden Gloves i promotor Mullera zdziwiony werdyktem, stwierdził: Komisja bokserska powinna zająć się tym werdyktem jak najszybciej[30].

5 września 2015 w Dreźnie znokautował w drugiej rundzie Brazylijczyka Carlosa Ailtona Nascimento (12-2, 9 KO), zdobywając pas federacji WBA kategorii junior ciężkiej[31].

12 grudnia w 02 Arena w Londynie po wyrównanym pojedynku o wakat mistrza Europy, przegrał z Brytyjczykiem Tony Bellewem (26-2-1, 16 KO)[32]. Sędziowie punktowali 113:115 i dwukrotnie 112:115.

24 czerwca 2017 w Gdańsku stoczył z Ukraińcem Ismajiłem Siłłachem (25-4, 19 KO) wyjątkowo wyrównaną walkę na gali Polsat Boxing Night 7 - Nowe Rozdanie[33]. Obaj lądowali na deskach. Ostatecznie wygrał jednogłośnie na punkty (95:93, 96:92, 95:93)[34].

21 kwietnia 2018 podczas gali Polsat Boxing Night VIII: Noc Zemsty w Częstochowie doszło do jego rewanżowego pojedynku z Yourim Kalengą (23-5, 16 KO). Przed czterema laty w Monako minimalnie na punkty zwyciężył Francuz, ale tym razem lepszy okazał się być Masternak, który zastopował swojego rywala w szóstej rundzie, przy okazji zdobywając pas WBO European w kategorii junior ciężkiej[35].

World Boxing Super Series[edytuj | edytuj kod]

20 października 2018 w Orlando przegrał jednogłośnie na punkty 113-115,112-116 i 115-113-115 z Yunierem Dorticosem (23-1, 21 KO) i zakończył swój udział w turnieju World Boxing Super Series na ćwierćfinale[36].

2020-2022[edytuj | edytuj kod]

26 czerwca 2020 w Kielcach pokonał na dystansie ośmiu rund Ukraińca Siergieja Radczenkę. Sędziowie punktowali 80:71 na korzyść Polaka[37]. Walka odbyła się na gali Suzuki Boxing Night II[38].

19 września 2020 podczas gali Knockout Boxing Night 13 w Tarnowie pokonał jednogłośnie na punkty (100-90, 100-90, 99-91) Gambijczyka Taylora Mabikę (19-6-2, 10 KO)[39].

5 grudnia 2020 w Łodzi pokonał przed czasem Jose Gregorio Ulricha (17-4, 6 KO)[40].

30 maja 2021 roku w Rzeszowie podczas gali Knockout Boxing Night 15 pokonał jednogłośnie na punkty (98-92, 99-91, 99-91) Adama Balskiego (15-1, 9 KO), dzięki czemu wywalczył pas IBF International w kategorii junior ciężkiej[41].

28 sierpnia 2021 roku w Mrągowie podczas gali Knockout Boxing Night 17 zwyciężył przez KO w trzeciej rundzie z Hiszpanem Felipe Nsue (4-2-1, 3 KO)[42].

29 października 2022 roku w Zakopanem podczas gali Knockout Boxing Night 25 pokonał jednogłośnie na punkty (119-108, 117-110, 118-109) Australijczyka Jasona Whateleya[43]. Pojedynek miał status oficjalnego eliminatora do walki o pas mistrzowski federacji IBF w kategorii junior ciężkiej[44].

Walka o pas mistrzowski WBO[edytuj | edytuj kod]

10 grudnia 2023 w Bournemouth zawalczył o pas mistrza świata WBO w kategorii junior ciężkiej, mierząc się z Anglikiem, Chrisem Billamem-Smithem[45]. Na początku ósmej rundy Masternak opóźniał wyjście na środek ringu, po czym sędzia nieoczekiwanie przerwał pojedynek. Okazało się, że narożnik Polaka poddał walkę, z powodu kontuzji żeber, przez którą Masternak nie był w stanie kontynuować pojedynku[46].

Od 2024[edytuj | edytuj kod]

20 kwietnia 2024 we wrocławskiej KGHM Ślęza Arena zmierzy się z byłym mistrzem Europy, Francuzem, Jeanem Jacquesem Oliverem[47].

Powrót do boksu amatorskiego[edytuj | edytuj kod]

25 października 2019 podczas VII Memoriału Leszka Drogosza w Kielcach Mateusz Masternak ogłosił, że wraca do boksu amatorskiego i zostaje zawodnikiem KKB RUSHH Kielce, a jego celem będzie kwalifikacja na Igrzyska Olimpijskie w Tokio.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty z Darią Masternak, która jako juniorka była amatorską Mistrzynią Polski w boksie. Mają syna Mikołaja (ur. 12 września 2012)[48]. W lutym 2014 urodził się drugi syn pary - Maksymilian[potrzebny przypis].

W październiku 2018 rozpoczął służbę wojskową[2].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

  • 2012-2013: Mistrz Europy EBU w wadze junior ciężkiej
  • 2013: Mistrz WBC International Silver w wadze junior ciężkiej
  • 2015: Mistrz WBA Intercontinental w wadze junior ciężkiej
  • 2018: Mistrz WBO European w wadze junior ciężkiej
  • 2018: Ćwierćfinalista turnieju World Boxing Super Series w wadze junior ciężkiej
  • 2021: Mistrz IBF International kategorii junior ciężkiej

Lista walk zawodowych[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Typ Runda, czas Data Miejsce Uwagi
Francja Jean Jacques Olivier (15-2-2) 20 kwietnia 2024 Polska Wrocław
Porażka 47-6 Anglia Chris Billam-Smith RTD 8/12, 0:02 10 grudnia 2023 Anglia Bournemouth Pojedynek o pas mistrzowski WBO w kategorii junior ciężkiej
Zwycięstwo 47-5 Australia Jason Whateley UD 12 29 października 2022 Polska Zakopane
Zwycięstwo 46-5 Kosowo Armend Xhoxhaj TKO 4/8, 3:00 23 października 2021 Polska Zakopane
Zwycięstwo 45-5 Hiszpania Felipe Nsue KO 3/8 28 sierpnia 2021 Polska Mrągowo
Zwycięstwo 44-5 Polska Adam Balski UD 10/10 30 maja 2021 Polska Rzeszów Zdobył pas mistrza IBF International kategorii junior ciężkiej
Zwycięstwo 43-5 Argentyna Jose Gregorio Ulrich TKO 7/10 4 grudnia 2020 Polska Łódź
Zwycięstwo 42-5 Gabon Taylor Mabika UD 10 19 września 2020 Polska Tarnów Main Event Knockout Boxing Night 13
Porażka 41-5 Kuba Yunier Dorticos UD 12 20 października 2018 Stany Zjednoczone Orlando Ćwierćfinał turnieju World Boxing Super Series w wadze junior ciężkiej
Zwycięstwo 41-4 Francja Youri Kalenga RTD 6, 3:00 21 kwietnia 2018 Polska Częstochowa Zdobycie tytułu WBO European
Zwycięstwo 40-4 Albania Stivens Bujaj TKO 7 21 października 2017 Stany Zjednoczone Newark Pojedynek rezerwowy turnieju World Boxing Super Series: cruiserweight quarter-final.
Zwycięstwo 39-4 Ukraina Ismajił Siłłach UD 10 24 czerwca 2017 Polska Gdańsk/Sopot, Polska
Zwycięstwo 38-4 Rosja Aleksander Kubich UD 8 4 marca 2017 Polska Dzierżoniów, Polska
Zwycięstwo 37-4 Stany Zjednoczone Eric Fields UD 10 2 kwietnia 2016 Polska Kraków, Polska
Porażka 36-4 Anglia Tony Bellew UD 12 12 grudnia 2015 Anglia Londyn, Wielka Brytania Walka o tytuł Mistrza Europy EBU
Zwycięstwo 36-3 Brazylia Carlos Ailton Nascimento KO 2 5 września 2015 Niemcy Drezno, Niemcy Zdobycie tytułu WBA Intercontinental
Porażka 35-3 Południowa Afryka Johnny Muller SD 10 6 czerwca 2015 Południowa Afryka Kempton Park, Gauteng, RPA
Zwycięstwo 35-2 Argentyna Ruben Angel Mino TKO 2, 1:23 25 kwietnia 2015 Niemcy Berlin, Niemcy
Zwycięstwo 34-2 Francja Jean-Marc Mormeck SD 10 5 grudnia 2014 Francja Paryż, Francja
Zwycięstwo 33-2 Niemcy Ben Nsafoah RTD 5 27 września 2014 Niemcy Kilonia, Niemcy
Porażka 32-2 Francja Youri Kalenga SD 12 21 czerwca 2014 Monako Monte Carlo, Monako Walka o tymczasowy pas WBA.
Zwycięstwo 32-1 Chorwacja Stjepan Vugdelija UD 8 12 kwietnia 2014 Dania Esbjerg, Dania
Zwycięstwo 31-1 Gruzja Sandro Siproszwili TKO 4, 2:34 1 lutego 2014 Dania Frederikshavn, Dania
Porażka 30-1 Rosja Grigorij Drozd TKO 11, 0:53 5 października 2013 Rosja Moskwa, Rosja Utrata tytułu Mistrza Europy EBU.
Zwycięstwo 30-0 Gujana Sean Corbin TKO 9, 1:01 13 kwietnia 2013 Dania Frederikshavn, Dania Zdobycie tytułu WBC International Silver.
Zwycięstwo 29-0 Finlandia Juho Haapoja UD 12 15 grudnia 2012 Niemcy Norymberga, Niemcy Zdobycie tytułu Mistrza Europy EBU
Zwycięstwo 28-0 Hiszpania David Quiñonero TKO 8, 3:00 15 września 2012 Niemcy Bamberg, Niemcy
Zwycięstwo 27-0 Walia Hari Miles UD 10 19 maja 2012 Dania Kopenhaga, Dania
Zwycięstwo 26-0 Meksyk Felipe Romero TKO 10, 2:08 31 marca 2012 Niemcy Kilonia, Niemcy
Zwycięstwo 25-0 Stany Zjednoczone Michael Simms TKO 4, 1:16 4 lutego 2012 Niemcy Frankfurt, Niemcy
Zwycięstwo 24-0 Stany Zjednoczone Carl Davis TKO 3, 2:46 10 września 2011 Polska Wrocław, Polska
Zwycięstwo 23-0 Łotwa Artūrs Kuļikauskis TKO 7, 2:17 25 czerwca 2011 Polska Ostrowiec Świętokrzyski, Polska
Zwycięstwo 22-0 Azerbejdżan Əli İsmayılov TKO 5, 2:36 11 marca 2011 Polska Olsztyn, Polska
Zwycięstwo 21-0 Belgia Ismail Abdoul UD 12 5 listopada 2010 Polska Chełm, Polska
Zwycięstwo 20-0 Gruzja Lewan Dżomardaszwili TKO 5, 1:32 19 czerwca 2010 Polska Kielce, Polska
Zwycięstwo 19-0 Niemcy Marco Heinichen TKO 2, 0:50 17 kwietnia 2010 Niemcy Magdeburg, Niemcy
Zwycięstwo 18-0 Francja Faïsal Ibnel Arrami TKO 8, 1:46 6 marca 2010 Polska Katowice, Polska
Zwycięstwo 17-0 Niemcy Tino Fröhlich KO 2, 2:38 9 stycznia 2010 Niemcy Magdeburg, Niemcy
Zwycięstwo 16-0 Stany Zjednoczone Jameson Bostic RTD 7, 3:00 19 grudnia 2009 Polska Radom, Polska
Zwycięstwo 15-0 Polska Łukasz Janik TKO 5, 2:30 24 października 2009 Polska Łódź, Polska
Zwycięstwo 14-0 Egipt Mazur Ali TKO 5, 2:36 11 lipca 2009 Stany Zjednoczone Newark, New Jersey, USA
Zwycięstwo 13-0 Węgry László Hubert TKO 4 14 lutego 2009 Polska Grodzisk Mazowiecki, Polska
Zwycięstwo 12-0 Bułgaria Jawor Marinczew UD 8 21 listopada 2008 Polska Grodzisk Mazowiecki, Polska
Zwycięstwo 11-0 Niemcy Alex Mogylewski TKO 5, 1:48 3 października 2008 Polska Lublin, Polska Debiut w kategorii junior ciężkiej
Zwycięstwo 10-0 Białoruś Arciom Sałomka UD 8 13 marca 2008 Polska Dzierżoniów, Polska
Zwycięstwo 9-0 Ukraina Dmytro Szarypow TKO 5, 0:35 15 grudnia 2007 Polska Ożarów Mazowiecki, Polska
Zwycięstwo 8-0 Holandia Ronny Daniels UD 6 16 listopada 2007 Polska Tarnów, Polska
Zwycięstwo 7-0 Ukraina Artem Szczehłow UD 4 18 października 2007 Polska Iława, Polska
Zwycięstwo 6-0 Ukraina Taras Bojko UD 6 30 sierpnia 2007 Polska Ostróda, Polska
Zwycięstwo 5-0 Rosja Anton Krasnołucki TKO 4 9 czerwca 2007 Polska Katowice, Polska
Zwycięstwo 4-0 Stany Zjednoczone William Chouloute TKO 4, 1:37 20 października 2006 Stany Zjednoczone Cicero, Illinois, USA
Zwycięstwo 3-0 Stany Zjednoczone Jason Medina TKO 1, 1:48 15 września 2006 Stany Zjednoczone Chicago, Illinois, USA
Zwycięstwo 2-0 Stany Zjednoczone Gregory Holmes TKO 3, 1:09 23 czerwca 2006 Stany Zjednoczone Villa Park, Illinois, USA
Zwycięstwo 1-0 Słowacja Anton Lašček TKO 2, 2:15 3 czerwca 2006 Polska Ostrołęka, Polska Debiut zawodowy

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, DQ – dyskwalifikacja


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mateusz Masternak: chcę jeszcze raz boksować o mistrzostwo świata. sport.onet.pl, 4 września 2020. [dostęp 2021-03-24].
  2. a b Telewizja Polska S.A, Z ringu w kamasze. Mateusz Masternak łączy karierę sportową z pracą w wojsku [online], kielce.tvp.pl [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  3. R. Burda: Zaczynał w KSZO - idzie w ślady Adamka. Wiadomości Świętokrzyskie. [dostęp 2010-10-19].
  4. Masternak pokonał Krasnolutsky'ego
  5. M.Masternak zdobył mistrzowski pas
  6. Janik vs. Masternak
  7. Masternak znokautował Janika
  8. Masternak vs. Bostic
  9. Masternak znokautował Bostica
  10. Nie ma kozaka na Masternaka
  11. Masternak vs. Arrami
  12. www.bokser.org: Masternak przed czasem. [dostęp 2010-06-20].
  13. www.ringpolska.pl: Masternak nokautuje i broni tytuł. [dostęp 2010-06-20].
  14. Masternak wysoko wygrywa na punkty. bokser.org, 05.11.2010. [dostęp 2010-11-05].
  15. Masternak wygrywa przed czasem. bokser.org, 11.03.2010. [dostęp 2010-03-11].
  16. Mateusz Masternak vs. Ali Ismailov. boxrec.com, 12.03.2011. [dostęp 2010-03-12]. (ang.).
  17. Rafał Soboń: Master wygrał przed czasem. Gala Boksu Zawodowego w Ostrowcu Świętokrzyskim. Echo Dnia. [dostęp 2011-06-26].
  18. Udany debiut Mastera. bokser.org. [dostęp 2012-07-23].
  19. 'Master' Mistrzem Europy!. bokser.org. [dostęp 2012-12-15].
  20. Mateusz Masternak najlepszym polskim bokserem roku!, Boxing.pl, ISSN 2084-5693.
  21. Masternak zastopował Corbina. bokser.org. [dostęp 2013-04-13].
  22. Mateusz Masternak przegrał przez TKO z Grigory Drozdem! - STsport : STsport [online], stsport.pl, 5 października 2013 [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  23. Mateusz Masternak bez problemu uporał się z Sandro Siproszwilim. eurosport.onet.pl, 2014-02-01. [dostęp 2014-01-02].
  24. "Master” pokonał twardego Chorwata. echodnia.eu, 2014-03-13. [dostęp 2014-05-11].
  25. Robert Małolepszy, Boks. Mateusz Masternak przegrał z Kalengą [online], gazetawroclawska.pl, 24 czerwca 2014 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
  26. Ulli Wegner nowym trenerem Mateusza Masternaka. mateuszmasternak.pl, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-28].
  27. Mateusz Masternak pokonał Mormecka!. sport.wp.pl, 5 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-05].
  28. Szybka robota Masternaka. Bokser.org, 26 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-26]. (pol.).
  29. Mateusz Masternak okradziony w RPA!. Bokser.org, 6 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-06]. (pol.).
  30. Promotor Mullera o porażce Masternaka: Czuję się zakłopotany. Bokser.org, 7 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-07]. (pol.).
  31. Szybki nokaut Masternaka! [online], Polski sport.pl, 5 września 2015 [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  32. Masternak walczył dobrze, ale nie dał rady Bellew. Anglik mistrzem Europy [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  33. Polsat Boxing Night: Uderzenie szóste - Masternak vs Siłłach - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl, 20 czerwca 2017 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
  34. Polsat Boxing Night: Masternak pokonał Siłłacha po zaciętym boju - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl, 24 czerwca 2017 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
  35. Polsatsport.pl, Polsat Boxing Night: Mateusz Masternak - Youri Kalenga II. Skrót walki - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  36. WBSS: Mateusz Masternak – Yunier Dorticos (walka) [online], sport.tvp.pl [dostęp 2022-10-31].
  37. Masternak zdominował Radczenkę. bokser.org, 26.06.2020. [dostęp 2020-06-28].
  38. Telewizja Polska S.A, Do pięciu razy sztuka? Radczenko kontra Masternak [online], sport.tvp.pl, 25 czerwca 2020 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
  39. Knockout Boxing Night 13. Mateusz Masternak vs. Taylor Mabika [WALKA] [online], sport.tvp.pl [dostęp 2022-10-31].
  40. Mateusz Masternak pokonał przez techniczny nokaut Jose Gregorio Ulricha [online], sport.dziennik.pl, 5 grudnia 2020 [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  41. ZNAKOMITA WALKA! MASTERNAK ROZMONTOWAŁ BALSKIEGO [online], Bokser.org [dostęp 2021-06-06].
  42. MATEUSZ MASTERNAK EFEKTOWNIE NOKAUTUJE W SWOJEJ 50. WALCE [online], Bokser.org [dostęp 2021-08-28].
  43. POPISY MASTERNAKA - WHATELEY POBITY, TERAZ WALKA O PAS IBF! [online], Bokser.org [dostęp 2022-10-30].
  44. OFICJALNIE: ELIMINATOR MASTERNAK vs WHATELEY 29 PAŹDZIERNIKA! [online], Bokser.org [dostęp 2022-10-31].
  45. Mateusz Masternak przed walką o pas WBO: polski boks potrzebuje kolejnego mistrza świata. Telewizja Polska S.A 2023-10-27. [dostęp 2023-12-11].
  46. Telewizja Polska S.A, Oficjalnie: znamy powód porażki Masternaka [online], sport.tvp.pl, 11 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-11] (pol.).
  47. Telewizja Polska S.A, Masternak wraca do ringu! Zmierzy się z topowym pięściarzem [online], sport.tvp.pl, 14 marca 2024 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
  48. Masternak został ojcem. bokser.org. [dostęp 2012-09-13]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]