Mega Man 3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mega Man 3
Ilustracja
Logo gry
Producent

Capcom

Wydawca

Capcom

Seria gier

Mega Man

Artysta

Keiji Inafune
Yasuaki Kishimoto
Akemi Iwasaki
Miki Kijima

Główny programista

Tadashi Kuwana

Kompozytor

Yasuaki Fujita[1][2]
Harumi Fujita

Data wydania

NES:
JPN: 28 września 1990[3]
NA: listopad 1990[4]
EUR: 1992[5]

Gatunek

Gra akcji, platformówka

Tryby gry

gra jednoosobowa

Wymagania sprzętowe
Platforma

Nintendo Entertainment System

Nośniki

kartridż (3 Mb)

Poprzednik

Mega Man 2 (1988)

Kontynuacja

Mega Man 4 (1991)

 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
Electronic Gaming Monthly 9/10[6]
Eurogamer 9/10[7]
Famitsū 23/40[8]
IGN 9.5/10[9]
Nintendo Power 4/5[10]
Dragon 3/5[11]


Mega Man 3 (jap. ロックマン3 Dr.ワイリーの最期!? Rockman 3 Dr. Wily no Saigo!?)komputerowa gra platformowa na konsolę NES, stworzona przez firmę Capcom i wydana 28 września 1990 roku w Japonii, w listopadzie 1990 w Ameryce Północnej oraz w 1992 w Europie. Jest to trzecia część gry z serii Mega Man na platformę NES.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Akcja gry rozgrywa się w futurystycznej przyszłości w XXI wieku w roku „200X”, po wydarzeniach z drugiej części gry Mega Man 2. Podstępny naukowiec Dr. Wily przysięga, że zrozumiał swoje błędy i chce pomóc Dr. Lightowi zbudować wielkiego, strzegącego pokoju na świecie robota o nazwie Gamma[10]. Po ukończeniu pracy, do zasilenia Gammy potrzebują jeszcze ośmiu elementów energii, które zostały porozrzucane po całej Ziemi[12]. Z nieznanego powodu roboty, stworzone przez Dr. Lighta i Dr. Wily'ego w celu odszukania owych elementów, buntują się przeciwko wynalazcom. Kiedy Mega Man dowiaduje się o tym zdarzeniu, postanawia wyruszyć w drogę w celu odzyskania elementów energii i rozpoczyna bitwę z kolejnymi ośmioma Mistrzami Robotów (Spark Man, Snake Man, Needle Man, Hard Man, Top Man, Gemini Man, Magnet Man i Shadow Man). W czasie misji Mega Man spotyka po raz pierwszy nowego rywala, Proto Mana, który występuje w grze pod pseudonimem Break Man[10].

Po ukończeniu misji Mega Man powraca do laboratorium i dowiaduje się, że Dr. Wily ukradł Gammę oraz zdobył wszystkie elementy energii potrzebne do zasilenia Gammy, aby użyć go w celu zawładnięcia światem. Mega Man postanawia rozprawić się z nim, a po pokonaniu jego i Gammy, ich forteca zaczyna się rozpadać. Na ratunek przybywa wówczas Proto Man, który teleportuje Mega Mana w bezpieczne miejsce, zostawiając Dr. Wily'ego w fortecy. Kiedy Mega Man budzi się w laboratorium Dr. Lighta, jego twórca informuje, że został uratowany przez Proto Mana, brata Mega Mana[13][14].

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

Gracz sterując Mega Manem może poruszać się w prawo i lewo, wchodzić po drabinie, zbierać przedmioty (zbiorniczek z energią, apteczka, itp.), strzelać ze swojej ręcznej armatki, a także zdobywać nowe ulepszenia broni po pokonaniu Mistrzów Robotów. Po raz pierwszy w grze wykorzystano nową zdolność Slide, która pozwala na ślizganie się w trudno dostępne miejsca, a także nowego mechanicznego psa Rusha, który może się zmienić w Rush Jet, Rush Coil i Rush Marine[10][9][15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jeriaska: Interview: The Story Of The Mega Man 9 Arrange Soundtrack. [w:] Gamasutra [on-line]. UBM plc, 2008-12-02. [dostęp 2014-01-12].
  2. Jeriaska: Mega Man 9 music interview with Inti Creates’ Ippo Yamada. Siliconera, 2008-10-04. [dostęp 2014-01-12].
  3. Nintendo staff: Mega Man: Official Complete Works. Udon Entertainment, 2010-01-06, s. 16–21. ISBN 978-1-897376-79-9.
  4. Nintendo staff: NES Games. Nintendo. [dostęp 2014-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-21)].
  5. Total! staff. NES Classics: Mega Man 3. „Total!”, s. p. 53, wrzesień 1995. Future Publishing. ISSN 0964-9352. (niem.). 
  6. Electronic Gaming Monthly staff. Nintendo Player: Mega Man 3. „Electronic Gaming Monthly”, s. p. 64, grudzień 1990. Sendai Publications. ISSN 1058-918X. 
  7. Whitehead, Dan: Virtual Console Roundup Review. Eurogamer, 2008-11-17. [dostęp 2014-01-12].
  8. Famitsu staff. Cross Review. „Weekly Famitsu”, s. p. 17, 1990-10-12. Enterbrain, Tokuma Shoten. (jap.). 
  9. a b Thomas, Lucas M.: Mega Man 3 Review. IGN, 2008-11-10. [dostęp 2014-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-17)].
  10. a b c d Nintendo Power staff. Mega Man III. „Nintendo Power”, s. pp. 8–27, 85, styczeń 1991. Nintendo of America. ISSN 1041-9551. 
  11. Patricia Hartley, Kirk Lesser. The Role of Computers. „Dragon”, s. 47–54, kwiecień 1991. TSR, Inc.. ISSN 0279-6848. (ang.). 
  12. Tobar the 8 Man. ProReview: Mega Man 3. „GamePro”, s. pp. 20–3, sierpień 1991. Infotainment World, Inc.. ISSN 1042-8658. 
  13. Capcom, Mega Man 3. Capcom, listopad 1990. Nintendo Entertainment System. . Cytat: „Dr. Light: Mega Man, you've regained consciousness. I found you lying here when I arrived. I wonder who brought you here... This whistle... It must have been Proto Man!”
  14. Thomas, Lucas M.: The 10 Steps to Mega Man 10. IGN, 2010-02-16. [dostęp 2014-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-22)].
  15. Elston, Brett: The ultimate Mega Man retrospective. [w:] GamesRadar [on-line]. Future plc, 2008-06-30. [dostęp 2014-01-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]