Mega Man X (gra komputerowa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mega Man X
Ilustracja
Logo gry
Producent

Capcom

Wydawca

Capcom
NA: Majesco[1]
EUR: Nintendo

Seria gier

Mega Man X

Projektant

Yoshinori Takenaka
Keiji Inafune
Sho Tsuge
Masayoshi Kurokawa

Artysta

Keiji Inafune
Hayato Kaji
Kazunori Tazaki
Tatsuya Yoshikawa

Główny programista

Keiji Kubori
Kouichiro Nakamura

Scenarzysta

Keiji Inafune[2]

Kompozytor

Setsuo Yamamoto
Makoto Tomozawa
Yuki Iwai
Yuko Takehara
Toshihiko Horiyama

Data wydania

SNES:
JPN: 17 grudnia 1993[3]
NA: styczeń 1994[4]
EUR: maj 1994[5]
DOS:
NA: 1995[6]
JPN: 25 maja 1996[3]

Gatunek

Gra akcji, platformówka

Tryby gry

gra jednoosobowa

Wymagania sprzętowe
Platforma

Super Nintendo Entertainment System, DOS

Nośniki

kartridż (12 Mb)

Kontynuacja

Mega Man X2 (1994)

 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
Electronic Gaming Monthly 9/10[7]
GamePro (4.75/5)[8]
IGN 9 /10[9]
Nintendo Power 3.9/5[10]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
GameRankings

87.6%[11]

Mega Man X (jap. ロックマンX Rockman X)komputerowa gra platformowa stworzona i wyprodukowana przez firmę Capcom na platformy SNES i DOS. Jest to pierwszy debiut gry z serii Mega Man, która została wydana w wersji 16-bitowej, a także pierwsza gra z serii Mega Man X.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Akcja gry rozgrywa się w futurystycznej przyszłości w XXII wieku w roku „21XX”, sto lat po wydarzeniach z oryginalnych gier z serii Mega Man[3][12]. Naukowiec oraz archeolog Dr. Cain odkrywa ruiny robotyki placówki badawczej, która kiedyś została wykonana przez legendarnego projektanta robota, Dr. Lighta[13]. Wśród ruin, archeolog odnajduje dużą kapsułę, która zawierała zaawansowanego robota z poziomu ludzkiej inteligencji, emocji, a także wolnej woli. Na krótko przed swoją śmiercią, Dr. Light tworzy ulepszoną wersję robota, Mega Mana X. Obawiając się jednak, iż świat nie jest przygotowany na tak zaawansowaną technologię, postanowił ukryć swój wynalazek dla przyszłych pokoleń. Sto lat później, Mega Man X zostaje powołany do życia przez Dr. Caina i odtąd staje się jednym z Łowców Maverick. Główny bohater wyrusza w drogę i rozpoczyna bitwę z ośmioma Łowcami Maverick (Chill Penguin, Spark Mandrill, Armored Armadillo, Launch Octopus, Boomer Kuwanger, Sting Chameleon, Storm Eagle i Flame Mammoth), a pod koniec staje do walki ze Sigmą, który usiłuje przy wykorzystaniu armii Reploidów przejąć władzę nad światem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mega Man: The Deluxe Database. „Nintendo Power”, s. p. 66, czerwiec 1997. Nintendo of America. ISSN 1041-9551. 
  2. Elston, Brett: Mega Man 9 – exclusive interview with the mind behind the machines. [w:] GamesRadar [on-line]. Future plc, 2008-07-03. [dostęp 2014-01-18].
  3. a b c Mega Man X: Official Complete Works. Udon Entertainment, 2010-01-06, s. 6–15. ISBN 978-1-897376-80-5.
  4. Nintendo staff: Super NES Games. Nintendo. [dostęp 2014-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-14)].
  5. Total! staff. Mega Man X. „Total!”, s. pp. 30–1, maj 1994. Future Publishing. ISSN 0964-9352. (niem.). 
  6. Capcom staff. We’ve Dug Up Trouble: Capcom’s First PC CD-ROM. „PC Gamer”. 2 (9), wrzesień 1995. Imagine Media. ISSN 1080-4471. 
  7. Electronic Gaming Monthly staff. Review Crew: Mega Man X. „Electronic Gaming Monthly”, s. p. 38, styczeń 1994. Ziff Davis. ISSN 1058-918X. 
  8. Slasher Quan. ProReview: Mega Man X. „GamePro”, s. pp. 74–5, styczeń 1994. Infotainment World, Inc.. ISSN 1042-8658. 
  9. Thomas, Lucas M: Mega Man X Review. IGN, 2011-04-25. [dostęp 2011-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-16)].
  10. Nintendo Power staff. Mega Man X. „Nintendo Power”, s. pp. 8–17, 102, styczeń 1994. Nintendo of America. ISSN 1041-9551. 
  11. Mega Man X for SNES. [w:] GameRankings [on-line]. CBS Interactive. [dostęp 2014-01-18].
  12. Hoffman, Chris. The Best Damn Mega Man Feature Period. „Play”. 3 (4), kwiecień 2004. Imagine Publishing. ISSN 1747-7859. 
  13. Mega Man X Instruction Booklet. Capcom Entertainment, Inc., grudzień 1993, s. 6–10. SNS-RX-USA.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]