Melanophryniscus stelzneri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Melanophryniscus stelzneri
(Weyenbergh, 1875)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Rodzina

ropuchowate

Rodzaj

Melanophryniscus

Gatunek

Melanophryniscus stelzneri

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Melanophryniscus stelzneri – niewielki jadowity płaz z rodziny ropuchowatych.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Suche i trawiaste obszary Argentyny i Paragwaju (pampasy).

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała nie przekracza 4 cm, najczęściej spotyka się osobniki długości 3,5 cm. Samce są odmiennie ubarwione i zwykle trochę mniejsze niż samice. Jest to szczególnie ważne w okresie godowym, gdy samiec jest przez pewien czas dźwigany na grzbiecie samicy.

Ubarwienie grzbietu jest czarne z nieregularnymi, żółtymi plamkami. Brzuch oraz spodnia strona kończyn aż do palców są jaskrawopomarańczowe.[2]

Jadowitość[edytuj | edytuj kod]

Jad Melanophryniscus stelzneri jest bardzo silny, porównywalny z jadem Dendrobatidae.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Żyje na piaszczystych wydmach porośniętych zaroślami.[2] Można go spotkać nie tylko nocą, ale także w ciągu dnia. Jest w stanie poruszać się na czterech łapach w charakterystyczny dla ropuch sposób lub robić niewielkie skoki. W przypadku zaskoczenia na otwartym terenie, nie mając żadnego sposobu ucieczki, nieruchomieje i zakłada na grzbiet wszystkie swoje łapy, tym samym odstraszając wroga jaskrawopomarańczowym ubarwieniem.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Drobne muchówki, błonkówki i pająki.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

W porze deszczowej samce i samice wędrują do zapełniających się wodą zbiorników, bądź nawet większych kałuż[2], by tam odbyć gody, wydając przy tym głośne dźwięki rozpoczynające się od krótkiego odgłosu podobnego do świstu[2], po którym następują dźwięczne, metaliczne, trele przypominające głos ptaka (bądź naszej ropuchy zielonej[2]). W tym czasie również samce staczają walki o terytorium, nawzajem się przepychając, a zwycięzca chwyta przednimi kończynami samicę i pływa z nią do końca okresu godowego. Po odbytych godach, ze złożonych jaj, już w ciągu 24 godzin wykluwają się malutkie kijanki, które rozpoczynają samodzielne życie w wodzie, a po kilku tygodniach przeobrażają się w dorosłego osobnika. Wszystko to dzieje się tak szybko, gdyż w końcu w zbiornikach wody zaczyna ubywać, a tak, młode płazy mogą już wyjść na ląd, by tam prowadzić dalsze życie. Jest to specyficzny sposób na ratowanie potomstwa przed zagładą.

Znaczenie dla człowieka[edytuj | edytuj kod]

Jad czasem jest wykorzystywany przez Indian do zatruwania strzał.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Melanophryniscus stelzneri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  2. a b c d e Mały słownik zoologiczny: gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0464-2

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jadowite płazy i gady, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1994
  • Mały słownik zoologiczny: gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0464-2