Merosporangium

Merosporangium (l. mn. merosporangia) – duża zarodnia (sporangium). Występuje np. u niektórych gatunków grzybów zaliczanych do gromady sprzężniaków (Zygomycota). U wielu gatunków tej gromady sporangiofory, czyli trzonki zarodnionośne są rozgałęzione. Na szczycie sporangiofora wyrasta duża zarodnia zwana merosporangium, a na bocznych trzonkach sporangiole – dużo mniejsze i wytwarzające mniej zarodników^[1]^[2]. U Syncephalis z pęcherzyka na szczycie konidiofora wyrastają długie merosporangialne wyrostki, które następnie ulegają fragmentacji na 3–6 konifiów zwanych merosporami^[3].

Sporangiole są zazwyczaj kuliste, zaś merosporangia mają wydłużony, cylindryczny kształt^[2].

1
2
3
4

Kolejne stadia rozwoju merosporangium u Syncephalis sphaerica.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Z.Podbielkowski, I.I. Rejment-Grochowska I.I., AlinaA. Skirgiełło AlinaA., Rośliny zarodnikowe, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 365, ISBN 83-01-04394-6 .
↑ ^a ^b SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0 .
↑ B.S.B.S. Mehrotra B.S.B.S., R.R. Prasad R.R., Species of Syncephalis from India, „Mycologia”, 56 (6), 1964, s. 905–908, DOI: 10.1080/00275514.1964.12018181 [dostęp 2023-11-16] (ang.).

[pod-1] Z.Podbielkowski, I.I. Rejment-Grochowska I.I., AlinaA. Skirgiełło AlinaA., Rośliny zarodnikowe, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 365, ISBN 83-01-04394-6 .

[fito-2] SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0 .

[in-3] B.S.B.S. Mehrotra B.S.B.S., R.R. Prasad R.R., Species of Syncephalis from India, „Mycologia”, 56 (6), 1964, s. 905–908, DOI: 10.1080/00275514.1964.12018181 [dostęp 2023-11-16] (ang.).

[1]

[2]

[3]