Metoda Kleina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Metoda Kleina – metoda prognozowania na podstawie szeregów czasowych. Pozwala na konstrukcję modelu uwzględniającego tendencję rozwojową oraz wahania okresowe.

Postać modelu Kleina:

gdzie:

– funkcja trendu,
-ta zmienna zero-jedynkowa przyjmująca wartość jeden dla fazy o numerze oraz zero dla pozostałych faz cyklu,
– liczba faz cyklu.

W sumie występuje o jeden składnik mniej, gdyż zakładamy, że funkcja trendu zawiera wyraz wolny Przy składnikach sumy dodanie stałej do i odjęcie jej od nie zmieniałoby wartości jeden parametr jest więc nadmiarowy.

W szczególności dla liniowej funkcji trendu model przyjmuje postać:

Jak widać, współczynnik wchodzi do sumy dla każdego natomiast tylko dla

Można zmienić bazę współczynników za pomocą przekształcenia:

Otrzymamy wtedy bardziej elegancką postać modelu:

czyli:

Parametry modelu są zwykle estymowane metodą najmniejszych kwadratów (choć możliwe jest też zastosowanie innej metody regresji liniowej, np. regresji medianowej). Estymatory parametrów są wtedy powiązane zależnością:

gdzie:

– estymator parametru
– estymator parametru
– średnia wartość zmiennej prognozowanej w -tej fazie cyklu,
– średnia wartość zmiennej czasowej w -tej fazie cyklu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Maria Cieślak (red.), Prognozowanie gospodarcze. Metody i zastosowania, s. 92.