Hotel Metropol w Sopocie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Metropol Hotel w Sopocie)
Metropol Hotel
b. Strand Hotel
Ilustracja
Współczesny widok miejsca zajmowanego przez hotel
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sopot

Adres

na rogu Seestrasse (Morskiej), obecnej ul. Monte Cassino oraz Victoriastrasse (Wiktorii), obecnej ul. Królowej Jadwigi

Typ budynku

hotel

Styl architektoniczny

neobarokowy

Architekt

Wilhelm Werner

Inwestor

Wilhelm Werner

Kondygnacje

cztery

Rozpoczęcie budowy

1906

Ukończenie budowy

1909

Zniszczono

1945

Pierwszy właściciel

Wilhelm Werner

Kolejni właściciele

* Wilhelm Werner/Paul Springer
* Agnes Werminghoff
* konsorcjum Metropol
* administracja Wehrmachtu

Położenie na mapie Sopotu
Mapa konturowa Sopotu, po prawej znajduje się punkt z opisem „Metropol Hotelb. ''Strand Hotel''”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Metropol Hotelb. ''Strand Hotel''”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Metropol Hotelb. ''Strand Hotel''”
Ziemia54°26′41,2″N 18°34′03,2″E/54,444778 18,567556

Metropol Hotel – istniejący w latach 1909-1945 hotel w Sopocie. Zlokalizowany był na rogu Seestrasse (Morskiej), obecnej ul. Monte Cassino oraz Victoriastrasse (Wiktorii), obecnej ul. Królowej Jadwigi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wybudowany w 1909 w ówczesnym Królestwie Prus przez Wilhelma Wernera na miejscu dotychczasowego Strand Hotelu (Hotel Plażowy). Do 1911 współwłaścicielem był też Paul Springer (1857–1934), gdański drukarz i wydawca[1]. Następnie został sprzedany Hugonowi Werminghoff, dotychczasowemu właścicielowi Werminghoff Hotel, choć oficjalnie w książkach wieczystych i adresowych była wymieniona jego żona Agnes Werminghoff (-1919)[2]. W okresie międzywojennym obiektem zarządzało konsorcjum Metropol. Po dojściu w 1933 Hitlera do władzy hotel stał się miejscem spotkań nazistów[3]. W czasie II wojny światowej został zajęty przez administrację Wehrmachtu, np. w 1940 sztab dowództwa 196 Dywizji Piechoty[4]. 23 marca 1945 budynek spalony przez wojska radzieckie, a w 1952 rozebrany. Na jego miejscu uruchomiono Piekarnię Mieczkowskich, a później stanęły – pawilon Cepelii i w 1973 bar Kebab. W 2009 w tym miejscu zrealizowano obiekt handlowo-rozrywkowo-hotelowy pn. Centrum Haffnera.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hanna Domańska: Opowieści Sopockich Kamienic, Polnord Oskar Gdańsk 2005, 176 s., ISBN 83-89923-07-6
  • Marek Sperski: Sopot. Przewodnik, Bryza Gdańsk/Towarzystwo Przyjaciół Sopotu 1998, 219 s., ISBN 83-906431-5-4
  • Wojciech Fułek, Roman Stinzing-Wojnarowski: Kurort w cieniu PRL-u. Sopot 1945-1989, Wydawnictwo L&L Gdańsk 2007, 472 s., ISBN 978-83-60597-12-5
  • książki adresowe

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. m.in. wydawca „Danziger Kirchenblatt”, według [1]
  2. Hanna Domańska: Przyczynek do życiorysu sopockiego hotelarza Hugona Werminghoffa, [w:] Rocznik Sopocki, Towarzystwo Przyjaciół Sopotu 2006, s. 113-117
  3. Tadeusz T. Głuszko: Place przy sopockim deptaku, „30 Dni” nr 5 (97) z 2011, s. 20-29
  4. Jan Daniluk: Mia­sta sko­sza­ro­wane. Gdańsk i Sopot jako gar­ni­zon Wehrmachtu, Muzeum Gdańska Gdańsk 2019