Międzynarodowa polityka ekonomiczna
Międzynarodowa polityka ekonomiczna – jednolite w skali krajów, regionu geograficznego lub w skali globalnej cele, narzędzia i środki służące do osiągnięcia wspólnych celów. Najbardziej zaawansowaną formą MPE jest prowadzenie wspólnej polityki zagranicznej w zakresie gospodarki[1].
Cele międzynarodowej polityki ekonomicznej[edytuj | edytuj kod]
Celami międzynarodowej polityki ekonomicznej są[2]:
- Horyzont krótki – cele o charakterze koniunkturalnym, np. stabilizacja cen, stałe dostawy surowców i energii, przeciwdziałanie ograniczeń w handlu zagranicznym, wzrost gospodarczy
- Horyzont długi – cele o charakterze strukturalnym, np. zmiana produkcji, eksportu, specjalizacji równoważenie bilansu płatniczego.
Narzędzia to porozumienie i umowy międzynarodowe[2].
Środki to czynniki produkcji służące do osiągnięcia celów politycznych np. porozumienia towarowe, które mają fundusze związane z realizacją wspólnych celów.
Podmioty prowadzące międzynarodową politykę ekonomiczną[edytuj | edytuj kod]
Podmiotami prowadzącymi międzynarodową politykę ekonomiczną są[3]:
- państwo
- korporacje międzynarodowe
- międzynarodowe organizacje gospodarcze
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paweł Bożyk: Zagraniczna i międzynarodowa polityka zagraniczna. Warszawa: PWE, 2004, s. 119. ISBN 83-208-15053.
- ↑ a b Józef Sołdaczuk, Paweł Bożyk, Zbigniew Kamecki: Międzynarodowe stosunki ekonomiczne. Teoria i polityka. Warszawa: PWE, 1987, s. 184.
- ↑ Paweł Bożyk: Międzynarodowe stosunki ekonomiczne. Warszawa: PWE, 2008, s. 294.