Michał Bajor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Bajor
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1957
Głuchołazy

Instrumenty

fortepian

Gatunki

pop, piosenka aktorska, ballada

Zawód

aktor, piosenkarz

Aktywność

od 1970

Wydawnictwo

Agencja Artystyczna MTJ, Polskie Nagrania „Muza”, Sony Music Entertainment Poland

Powiązania

Jacques Brel, Janusz Kulik, Włodzimierz Korcz, Wojciech Młynarski, Piotr Rubik, Janusz Stokłosa, Wojciech Borkowski

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Michał Bajor (ur. 13 czerwca 1957 w Głuchołazach) – polski aktor, piosenkarz i kompozytor.

Członek Akademii Fonograficznej ZPAV. Na scenie muzycznej współpracuje z różnymi kompozytorami, m.in.: Włodzimierzem Korczem, Januszem Stroblem, Jarosławem Kukulskim, Jerzym Satanowskim, Hadrianem Filipem Tabęckim, Pawłem Stankiewiczem, Marcinem Nierubcem czy Piotrem Rubikiem. Śpiewa teksty m.in. Władysława Broniewskiego, Juliana Tuwima, Wojciecha Młynarskiego, Marka Grechuty i Jonasza Kofty.

Zagrał w filmach reżyserów, takich jak Filip Bajon, Barbara Sass, Edward Żebrowski, Feliks Falk czy Krzysztof Kieślowski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem aktora-lalkarza i nauczyciela Ryszarda Bajora (1925–2017) oraz jego żony Marii z d. Jędrusik (1937–2022), nauczycielki nauczania początkowego, a także starszym bratem Piotra Bajora, również aktora. Od dzieciństwa związany ze środowiskiem scenicznym w Opolu. Pobierał lekcje tańca oraz gry na fortepianie. Zadebiutował na scenie rolą wilka w „Czerwonym Kapturku”. Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego nr II w Opolu[1].

W 1970 r. zadebiutował jako piosenkarz w eliminacjach do 8. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1973 r. wygrał Festiwal Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze brawurowym wykonaniem utworu „Siemionowna”, po czym został zaproszony do udziału w 13. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. W latach 1975–1976 grał koncerty z orkiestrami Henryka Debicha i Stefana Rachonia. W 1987 r. nagrał swój pierwszy album studyjny pt. Michał Bajor Live, na którym umieścił covery piosenek m.in. Jacques’a Brela, z którym powiązał swoją dalszą sceniczną karierę.

Karierę filmową rozpoczął w 1975 r. w filmie Agnieszki Holland Wieczór u Abdona u boku Beaty Tyszkiewicz. Został przyjęty do PWST w Warszawie, a studia aktorskie ukończył w 1980 r. Debiut teatralny zaliczył jeszcze podczas studiów, 28 marca 1979 na deskach stołecznego Teatru na Woli w sztuce Do piachu... Tadeusza Różewicza. 6 października 1979 zagrał w przedstawieniu Equus Petera Shaffera w warszawskim Teatrze Ateneum, z którym współpracował do 1994 r. Wystąpił w nominowanym do Oscara filmie Istvána Szabó Hanussen (1988). W 1993 r. wystąpił w teatrze Studio Buffo u Janusza Stokłosy i Janusza Józefowicza. W 2000 r. zagrał Nerona w filmie Jerzego Kawalerowicza Quo vadis.

Spektakle teatralne[edytuj | edytuj kod]

Odcisk dłoni M. Bajora w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Role[edytuj | edytuj kod]

  • 1979 – Do piachu... jako Johny Foce (reż. Tadeusz Łomnicki)
  • 1979 – Equus jako Allan Strang (reż. Andrzej Rozhin)
  • 1980 – Opera za trzy grosze jako Kapelmajster-Archanioł (reż. Ryszard Peryt)
  • 1981 – Po Hamlecie jako Junior (reż. Janusz Warmiński)
  • 1982 – Ścisły nadzór jako Moryś (reż. Romuald Szejd)
  • 1982 – Śmierć Dantona jako Kamil Demoulins (reż. Kazimierz Kutz)
  • 1982 – Niebo zawiedzionych (reż. Lena Szurmiej)
  • 1983 – Z życia dżdżownic (reż. F. Bajon)
  • 1983 – Pornografia jako Karol (reż. Andrzej Pawłowski)
  • 1983 – Słodkie miasto jako Głos Rossa (reż. Emilian Kamiński)
  • 1983 – Syn marnotrawny jako Arlekin (reż. Adam Hanuszkiewicz)
  • 1984 – Trans-Atlantyk jako syn Ignac (reż. A. Pawłowski)
  • 1985 – Brel (reż. E. Kamiński, W. Młynarski)
  • 1985 – Maria i Woyzeck jako Błazen I (reż. A. Hanuszkiewicz)
  • 1990 – Czerwony stoliczek (reż. Andrzej Strzelecki)
  • 1993 – Music Hall – rewia (reż. Wowo Bielicki)
  • 1994 – Nie opuszczaj mnie (reż. Janusz Józefowicz)
  • 1994 – Bajor w Buffo (reż. J. Józefowicz)
  • 1994 – Evita jako Che Guevara (reż. Marcel Kochańczyk)
  • 1995 – Odchodzić (reż. A. Rozhin)
  • 1997 – Ewa Hitler pali camele jako reporter (reż. Jacek Koprowicz)
  • 2001 – Quo vadis (reż. Jerzy Kawalerowicz) jako Neron
  • 2004 – Za kulisami – recital
  • 2004 – Świętokrzyska Golgota (reż. Jerzy Zoń)

Teatr Telewizji[edytuj | edytuj kod]

  • 1980 – Do potomnego (reż. Andrzej Łapicki)
  • 1980 – Proces jako syn woźnego (reż. A. Holland, Laco Adamik)
  • 1981 – Samotnik jako Baldwin (reż. Andrzej Domalik)
  • 1982 – Irydion jako Heliogabal (reż. Jan Englert)
  • 1984 – Candida (Kandyda) jako Eugeniusz Marchbanks (reż. M. Kochańczyk)
  • 1984 – Elżbieta królowa Anglii (reż. L. Adamik)
  • 1987 – Herbatka z nieobecnym jako Chłopak (reż. Andrzej Sapija)
  • 1989 – Grzechotka jako Percy (reż. B. Sass-Zdort)

Inne formy twórczości[edytuj | edytuj kod]

  • 1980 – Opera za trzy grosze (reż. Ryszard Peryt) – asystent reżysera
  • 1983 – Syn marnotrawny (reż. A. Hanuszkiewicz) – asystent reżysera
  • 2005 – Emigranci (reż. Dominik Nowak, Piotr Sieklucki) – muzyka

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat ZPAV
POL
1988 Nowe Piosenki
  • Data: 1988[2]
  • Wydawca: Veriton
 –
1993 Michał Bajor '93
  • Data: 1993[2]
  • Wydawca: Polonia Records
 –
Kings and Queens
  • Data: 1993[2]
  • Wydawca: Sonia Company
 –
1995 Michał Bajor '95
  • Data: 1995[3]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
 –
1998 Uczucia...
  • Data: 1998[4]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
 –
2000 Kocham jutro
  • Data: 14 października 2000[5]
  • Wydawca: EMI Music Poland
 36[6]
2002 Twarze w lustrach
  • Data: 30 września 2002[7]
  • Wydawca: Sony Music Polska
 10[8]
2004 Za kulisami
  • Data: 2 lutego 2004[9]
  • Wydawca: Sony Music Polska
 7[10]
2007 Inna bajka
  • Data: 15 października 2007[11]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
 20[12]
2009 Piosenki Marka Grechuty i Jonasza Kofty
  • Data: 12 października 2009[14]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
 6[15]
2011 Od Piaf do Garou
  • Data: 21 października 2011[17]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
 8[18]
  • platynowa płyta[19]
2013 Moje podróże
  • Data: 14 października 2013[20]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
 15[21]
2015 Moja miłość
  • Data: 2 października 2015[22]
  • Wydawca: Sony Music Poland
 1[23]
  • platynowa płyta[24]
2019 Kolor Cafe: Przeboje włoskie i francuskie
  • Data: 27 września 2019
  • Wydawca: Sony Music Poland
 3[25]
  • platynowa płyta[26]
2022 No, a ja?
  • Data: 18 listopada 2022
  • Wydawca: Universal Music Polska
 6[27]
„–” pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat ZPAV
POL
1987 Live[29]
  • Data: 1987[30]
  • Wydawca: Polskie Nagrania Muza
 –
2005 Michał Bajor 30/30. Największe przeboje
  • Data: 17 października 2005[31]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
 –
  • platynowa płyta[32]
„–” pozycja nie była notowana.

Kompilacje[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat ZPAV
POL
1999 Michał Bajor 83 – 93 (vol. 1,2,3,4)
  • Data: 1999[29]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
 –
2000 Błędny rycerz. Złota kolekcja
  • Data: 28 sierpnia 2000[33]
  • Wydawca: EMI Music Poland
 40[34]
2017 Od Kofty... do Korcza Vol. 1
  • Data: 21 kwietnia 2017[36]
  • Wydawca: Sony Music Poland
 6[37]
Od Kofty... do Korcza Vol. 2
  • Data: 29 września 2017[39]
  • Wydawca: Sony Music Poland
 11[40]
„–” pozycja nie była notowana.

Albumy świąteczne[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na liście
POL
1991 Michał Bajor śpiewa kolędy
  • Data: 1991
  • Wydawca: Polonia Records
 –
1999 W dzień Bożego Narodzenia
  • Data: 1999[41]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
 –
2018 Kolędy 2018
  • Data: 30 listopada 2018[42]
  • Wydawca: Sony Music Poland
 17[43]
„–” pozycja nie była notowana.

Inne[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł
1992 Piosenki dla dzieci śpiewa Michał Bajor
  • Data: 1992[44]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • 1973 – główna nagroda na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze
  • 1981 – wyróżnienie na FPFF w Gdańsku za rolę w filmie W biały dzień
  • 1982 – Jantar '82 na X Koszalińskich Spotkaniach Filmowych „Młodzi i Film” za rolę w filmie Limuzyna Deimler Benz w reżyserii Filipa Bajona
  • 1985 – Nagroda Artystyczna Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia za osiągnięcia aktorskie w latach 1983–1985 w teatrze, filmie i na estradzie
  • 1985 – nagroda specjalna Telewizji Polskiej na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu za wykonanie songów Bertolda Brechta
  • 1994 – Srebrny As – nagroda Polish Promotion Corporation
  • 1997 – najlepszy rozmówca programu Godzina Szczerości w plebiscycie widzów
  • 1998 – Złota Spinka – nagroda redakcji „Nowej Trybuny Opolskiej”
  • 2005 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[45]
  • 2006 – statuetka „Przyjaciel Zaczarowanego Ptaszka” – nagroda dla przyjaciela ogólnopolskiego festiwalu dla osób niepełnosprawnych utalentowanych wokalnie na Festiwalu Piosenki Zaczarowanej w Krakowie
  • 2015 – Medal „Labor Omnia Vincit” – „Praca Wszystko Zwycięża”, które przyznaje Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego.
  • 2018 – Platynowa Telekamera (przyznana podczas Polsat SuperHit Festiwal 2018)

W telewizji[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznicowe zjazdy szkolne. opole.gazeta.pl, 2005-09-02. [dostęp 2022-01-25].
  2. ↑ a b c Michał Bajor. mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  3. ↑ Michał Bajor – Michał Bajor '95. www2.mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  4. ↑ Michał Bajor – Uczucia. discogs.com. [dostęp 2013-10-23]. (ang.).
  5. ↑ Michał Bajor – premiera nowej płyty. muzyka.wp.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  6. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 27.11.2000 – 10.12.2000. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  7. ↑ Płyta Twarze w lustrach – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  8. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.10.2002 – 20.10.2002. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  9. ↑ Płyta Za kulisami – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  10. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 08.03.2004 – 14.03.2004. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  11. ↑ Płyta Inna bajka – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  12. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 19.11.2007 – 25.11.2007. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  13. ↑ ZPAV: złote płyty 2008. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
  14. ↑ Płyta Piosenki Marka Grechuty i Jonasza Kofty – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  15. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 08.03.2010 – 14.03.2010. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  16. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2010. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
  17. ↑ Michał Bajor – Od Piaf do Garou. muzyka.wp.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  18. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 02.04.2012 – 09.04.2012. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  19. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2012. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
  20. ↑ Michał Bajor: moja publiczność czekała na taką płytę. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  21. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.10.2013 – 20.10.2013. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-25]. (pol.).
  22. ↑ Moja Miłość – Bajor Michał | Muzyka Sklep EMPIK.COM.
  23. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 03.02.2017 – 09.02.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-02-16]. (pol.).
  24. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2016. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-01-27]. (pol.).
  25. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 11.11.2022 – 17.11.2022. olis.onyx.pl. [dostęp 2022-11-24]. (pol.).
  26. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2021. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2021-07-14]. (pol.).
  27. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.11.2022 – 24.11.2022. olis.onyx.pl. [dostęp 2022-12-01]. (pol.).
  28. ↑ OLiS – oficjalna lista wyróżnień – złote płyty. olis.pl. [dostęp 2023-12-28]. (pol.).
  29. ↑ a b Dyskografia Michała Bajora. michalbajor.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  30. ↑ Michał Bajor – Live. discogs.com. [dostęp 2013-10-23]. (ang.).
  31. ↑ Płyta Najwieksze przeboje LIVE – Michał Bajor. muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  32. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2011. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
  33. ↑ Michał Bajor – Błędny rycerz. Złota kolekcja. muzyka.wp.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  34. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 30.10.2000 – 05.11.2000. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  35. ↑ ZPAV: złote płyty 2003. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
  36. ↑ Michał Bajor – Od Kofty... Do Korcza Vol. 1. discogs.com. [dostęp 2017-05-07]. (ang.).
  37. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 05.05.2017 – 11.05.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-05-18]. (pol.).
  38. ↑ ZPAV: złote płyty 2018. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2018-02-16]. (pol.).
  39. ↑ Michał Bajor – Od Kofty... Do Korcza Vol. 2. discogs.com. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
  40. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 29.09.2017 – 05.10.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-10-12]. (pol.).
  41. ↑ Michał Bajor – W dzień Bożego Narodzenia. www2.mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  42. ↑ Michał Bajor z nową płytą „Kolędy 2018”: Gościnnie Joanna Kulig, Agata Kulesza i Bogumiła Bajor. muzyka.interia.pl. [dostęp 2018-12-13]. (pol.).
  43. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.12.2018 – 27.12.2018. olis.onyx.pl. [dostęp 2019-01-03]. (pol.).
  44. ↑ Piosenki dla dzieci śpiewa Michał Bajor. www2.mtj.pl. [dostęp 2013-10-23]. (pol.).
  45. ↑ Lista laureatów nagrodzonych Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w latach 2005–2016. mkidn.gov.pl. [dostęp 2016-07-04].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Bajor&oldid=72969896”