Michael Ansara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael Ansara
Ilustracja
Michael Ansara w 1959 roku
Imię i nazwisko

Michael George Ansara

Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1922
Syria

Data i miejsce śmierci

31 lipca 2013
Calabasas

Zawód

aktor

Współmałżonek

Jean Byron
(1955–1956; rozwód)
Barbara Eden
(1958–1974; rozwód)
Beverly Kushida
(1977-2013; jego śmierć)

Lata aktywności

1944–2001

Michael George Ansara (ur. 15 kwietnia 1922 w Syrii, zm. 31 lipca 2013 w Calabasas) – amerykański aktor.

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6666 Hollywood Boulevard[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w małej wiosce w Mandacie Syrii i Libanu jako syn Syrii „Sarah” Assaley Ansary i George’a Naseifa Ansary[3], a jego rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, gdy miał dwa lata[4]. Jego rodzina była pochodzenia libańskiego[5]. Miał siostrę Rose[6]. Wraz z rodziną mieszkał przez dekadę w Lowell w Massachusetts, zanim przenieśli się do Kalifornii. Dorastał w Nowej Anglii i Los Angeles[7]. Początkowo chciał zostać lekarzem, ale rozwinął pasję do aktorstwa w Pasadena Playhouse, aby przezwyciężyć nieśmiałość[8]. Innymi studentami byli Charles Bronson, Carolyn Jones i Aaron Spelling[9]. W 1941 ukończył Los Angeles City College[10]. Służył jako sanitariusz w armii podczas II wojny światowej[11].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutował na ekranie niewymienioną rolą Hamida w melodramacie kryminalnym Akcja w Arabii (Action in Arabia, 1944)[12] u boku George’a Sandersa. Występował głównie w rolach etnicznych, zwłaszcza w postaciach indyjskich. Jedną z jego pierwszych ról była rola proroka w westernie Technicolor Odważny wojownik (Brave Warrior, 1952) z Jayem Silverheelsem. W dramacie historycznym Josepha L. Mankiewicza Juliusz Cezar (1953) na podstawie sztuki Williama Shakespeare’a zagrał niewolnika Pindarusa, który pomaga swojemu panu Kasjuszowi (John Gielgud) popełnić samobójstwo, aby uniknąć niewoli Marka Antoniego (Marlon Brando).

Często brał udział w filmach opartych na Biblii, w tym Królowa Estera (Queen Esther, 1948)[13] jako Zubal, Szata (The Robe, 1953) Henry’ego Kostera w roli Judasza Iskarioty, Dziesięcioro przykazań (1956) Cecila B. DeMille’a w roli nadzorcy, Opowieść wszech czasów (1965) jako dowódca Heroda oraz serii NBC Najwięksi bohaterowie Biblii: Opowieść o Esterze (Greatest Heroes of the Bible: The Story of Esther, 1979) w roli Hamana z Victorią Principal. Wystąpił w westernie Trzech młodych Teksańczyków (Three Young Texans, 1954) z Mitzi Gaynor i Jeffreyem Hunterem w roli Apacza Joe, historyczno–przygodowym filmie biograficznym Williama Castle Wąż Nilu (Serpent of the Nile, 1953) jako kapitan Florus i komedii sensacyjno–przygodowej Abbott i Costello spotykają mumię (Abbott and Costello Meet the Mummy, 1955) jako Charlie. Gościł w trzech odcinkach serialu Alfred Hitchcock przedstawia (1956).

W 1962 trafił na Broadway jako tytułowa postać w spektaklu Niewierny Cezar[14] z Ramónem Novarro. W 1964 zdobył nagrodę Western Heritage Award za gościnną rolę Josepha w odcinku serialu CBS Rawhide[11] pt. „Incident of Iron Bull” (1963). Za rolę szamana Johna Singinga Rocka w horrorze Manitou (1978) na podstawie powieści Grahama Mastertona z Tonym Curtisem i Susan Strasberg został nominowany do nagrody Saturn w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy[15].

Zajmował się również dubbingiem, grając Mr. Freeze’a w serialu Batman (1992–94) i Batman przyszłości (1999) oraz filmie animowanym Batman i Mr. Freeze: Subzero (1998).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

15 maja 1949 zawarł związek małżeński z Jean Byron[3]. 3 października 1956 rozwiedli się. W październiku 1957 poznał aktorkę Barbarę Eden, którą poślubił 17 stycznia 1958. 29 sierpnia 1965 urodził się im syn Matthew Ansara, w 2001 zmarł w wyniku przedawkowania narkotyków[16]. 25 maja 1974 doszło do rozwodu[3]. 4 czerwca 1977 ożenił się z Beverly Kushidą[11].

Ansara był grecko-prawosławnym chrześcijaninem[17].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 31 lipca 2013 w swoim domu w Calabasas w Kalifornii w wieku 91 lat z powodu komplikacji związanych z chorobą Alzheimera[11]. Jego pochówek odbył się w Forest Lawn Memorial Park w Hollywood Hills w Los Angeles, obok jego syna Matthew[11].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael Ansara. Walk of Fame. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).
  2. Hollywood Star Walk: Michael Ansara. „Los Angeles Times”, 2013-08-02. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).
  3. a b c Michael Ansara (1922–2013). Find a Grave. [dostęp 2023-07-31].
  4. Alison J. Peterson: Michael Ansara, Actor Who Played Cochise and Kang, Dies at 91. „The New York Times”, 2013-08-02. [dostęp 2013-08-03]. (ang.).
  5. Everett Aaker: Television Western Players, 1960-1975. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, 2017. ISBN 978-1-4766-6250-3.
  6. Mike Barnes: 'Star Trek' Villain Michael Ansara Dies at 91. „The Hollywood Reporter”, 2013-08-02. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).
  7. Michael Ansara Biography. Emmys. [dostęp 2023-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-31)]. (ang.).
  8. Michael Ansara. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).
  9. Allegra Tepper: Michael Ansara, Kang on ‘Star Trek,’ Dies at 91. „Variety”, 2013-08-02. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).
  10. Michael Ansara Biography. AllMovie. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).
  11. a b c d e Michael Ansara Biography. The Famous People. [dostęp 2023-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-31)]. (ang.).
  12. Michael Ansara Biography (1922–2013). Film Reference. [dostęp 2023-07-31].
  13. Queen Esther (1948). Bible Films Blog, 2023-01-08. [dostęp 2023-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-31)]. (ang.).
  14. Michael Ansara. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).
  15. Michael Ansara Awards. FamousFix.com. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).
  16. Aning G.: Barbara Eden First Husband: Meet Michael Ansara. ABTC, 2022-11-29. [dostęp 2023-07-31].
  17. Frank Swertlow: Tragic Waste. „People”, 2002-03-11. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]