Michael Faraday

Michael Faraday
Data i miejsce urodzenia	22 września 1791 ; Newington Butts, Surrey, Anglia
Data i miejsce śmierci	25 sierpnia 1867 ; Pałac Hampton Court, Surrey, Anglia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 31 sty 2018, była oparta na tej wersji.

Michael Faraday (ur. 22 września 1791, zm. 25 sierpnia 1867) – fizyk i chemik angielski, eksperymentator, samouk. Profesor Instytutu Królewskiego i Uniwersytetu Oksfordzkiego, członek Royal Society, w młodości asystent H.B. Davy’ego.

Odkrycia

Fizyka

Największe znaczenie miały prace Faradaya dotyczące elektryczności. W 1831 r. odkrył zjawisko indukcji elektromagnetycznej, co przyczyniło się do powstania elektrodynamiki.

Faraday odkrył również zjawisko samoindukcji, zbudował pierwszy model silnika elektrycznego. W 1845 r. stwierdził, że diamagnetyzm jest powszechną właściwością materii, odkryty zaś przez niego paramagnetyzm – właściwością szczególną niektórych jej rodzajów. Faraday wprowadził pojęcie linii sił pola i wysunął twierdzenie, że ładunki elektryczne działają na siebie za pomocą takiego pola. W 1848 r. odkrył zjawisko magnetooptyczne.

Odkrycia Faradaya z zakresu elektrodynamiki miały ogromne znaczenie z dwóch powodów. Po pierwsze, prawo Faradaya ma podstawowe znaczenie w teorii elektromagnetyzmu. Po drugie, indukcja elektromagnetyczna może być wykorzystana do wytwarzania prądu elektrycznego, co zademonstrował sam Faraday budując pierwszą prądnicę. Nowoczesne generatory elektryczne są znacznie bardziej złożone, jednak wszystkie opierają się na tej samej zasadzie – indukcji elektromagnetycznej.

Od jego nazwiska jednostka pojemności elektrycznej nazywana jest faradem.

Chemia

Stworzył podstawy elektrochemii. W latach 1833-1834 sformułował prawa elektrolizy i wprowadził nomenklaturę dla opisu tego zjawiska. W 1825 roku odkrył benzen, wydzielił naftalen, heksachloroetan, koloidalne złoto. Był też twórcą prostej metody skraplania gazów.

Prowadził pionierskie prace nad stalami stopowymi i szkłem optycznym. Stwierdził katalityczne działanie światła w reakcjach chlorowców na węglowodory (nasycone^[1]).

Życie prywatne

2 czerwca 1821 ożenił się z Sarą (Sarah) Barnard; związek był bezdzietny. Faraday był członkiem sandemanianów^[2] (pierwotna nazwa: glasjanie; sekta protestancka, utworzona w Szkocji ok. 1730 r. przez Johna Glasa (1695–1773)^[3].

Zobacz też

(37582) Faraday – planetoida nazwana jego nazwiskiem
Dysk Faradaya

Przypisy

↑ Słownik chemiczny pod red. Jerzego Chodkowskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa 1982, ISBN 83-214-0323-9
↑ Wróblewski 2007 ↓, s. 301.
↑ Sandemanian. Encyclopædia Britannica. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).

Bibliografia

Marian Grotowski: Michał Faraday: jego życie i dzieło 1791-1867. Poznań: Księgarnia Św. Wojciecha, 1928.
Eugeniusz Hohendorf: Życie i twórczość Michała Faradaya.
Andrzej Kajetan Wróblewski: Historia fizyki: od czasów najdawniejszych do współczesności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-0114635-1.

[1] Słownik chemiczny pod red. Jerzego Chodkowskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa 1982, ISBN 83-214-0323-9

[CITEREFWróblewski2007301-2] Wróblewski 2007 ↓, s. 301.

[3] Sandemanian. Encyclopædia Britannica. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).

[1]

[2]

[3]