Michael Sela

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sela Michael

Michael Sela (hebr. מיכאל סלע, ur. 2 marca 1924 w Tomaszowie Mazowieckim jako Mieczysław Salomonowicz[1], zm. 27 maja 2022[2]) – izraelski chemik, biochemik i immunolog, profesor Zakładu Immunologii w Instytucie Naukowym Weizmana, dyrektor i rektor tej uczelni, profesor kontraktowy licznych uczelni amerykańskich, autor wielu patentów, badacz nagrodzony wieloma nagrodami.

Stosunki rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Michael Sela (Mieczysław Salomonowicz) pochodzi ze znanej rodziny Salomonowiczów z Piotrkowa Trybunalskiego i Tomaszowa Mazowieckiego. Jest synem Jakuba Salomonowicza (1891–1954), przemysłowca tomaszowskiego, i Rywki z Aleskowskich (ur. 1891). Jego dziadek Mordka Salomonowicz (1858–1915), który w Tomaszowie Mazowieckim osiedlił się w roku 1875, należał do przodujących i najbogatszych fabrykantów. Jego babka Chaja Salomonowiczowa (1859–1930) wywodziła się z tomaszowskiej rodziny Marchewów.

Ciotką Mieczysława Salomonowicza była Stefania z Marchewów Tuwimowa, żona Juliana Tuwima, która także pochodziła z rodziny tomaszowskich Marchewów. Ilekroć Tuwimowie (po roku 1919) odwiedzali Tomaszów, tylekroć (do roku 1935) mieszkali w domu Salomonowiczów. Wedle tradycji rodzinnej tekst poetycki Tuwima skierowany do żony: A może byśmy tak, jedyna, / Wpadli na dzień do Tomaszowa? / Może tam jeszcze zmierzchem złotym / Ta sama cisza trwa wrześniowa odnosi się do jednej z wizyt Tuwimów w mieszkaniu Salomonowiczów (tekst ten spopularyzowała w piosence Ewa Demarczyk). We wrześniu 1939 roku po ucieczce z Polski do Rumunii Tuwimowie przez trzy tygodnie mieszkali u Jakuba Salomonowicza w Bukareszcie.

24 marca 1949 roku w Tel Awiwie Sela ożenił się z Margalit Liebman (1925–1975), córką Zeliga i Lei. Po śmierci pierwszej żony ożenił się po raz drugi w roku 1976 z Sarą z domu Kika. Ma trzy córki: Irit (ur. 1949) i Orlee (ur. 1953) z pierwszego małżeństwa, Tamar (ur. 1978) z drugiego. Ma pięcioro wnucząt.

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

W Tomaszowie pobierał pierwsze nauki w zakresie chederu i szkoły powszechnej. Dopiero w szkole nauczył się języka polskiego, którego mimo długoletniego pobytu poza granicami Polski nigdy nie zapomniał. W roku 1935 w wieku jedenastu lat opuścił rodzinne miasto i Polskę, osiedlając się wraz z rodziną w Bukareszcie (Rumunia). Naukę w zakresie szkoły średniej pobierał w gimnazjum publicznym w Bukareszcie, a następnie w Gimnazjum Polskim w miejscowości Krajowa. Tam w roku 1940 uzyskał świadectwo maturalne. Z powodu nasilających się ruchów faszystowskich w Rumunii rodzina Salomonowiczów zdecydowała się przesiedlić do Palestyny. W lutym 1941 roku dotarł na ziemi przodków. Od roku 1941 studiował chemię na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Studia te ukończył w roku 1946, uzyskując tytuł magistra nauk chemicznych. W latach 1947–48 studiował chemię na Uniwersytecie Genewskim w Szwajcarii.

Praca zawodowa i naukowa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1950–1963 pracował w Zakładzie Biofizyki Instytutu Naukowego Chaima Weizmana w Rechowot (Izrael). Praca naukowa na tej uczelni wyższej zaowocowała licznymi publikacjami.

W roku 1954 na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie uzyskał stopień naukowy doktora na bazie prac prowadzonych w Instytucie Naukowym Weizmana. W latach 1963–1975 był kierownikiem nowo utworzonego Zakładu Immunologii Chemicznej. W latach 1970–1973 pełnił funkcję dziekana Wydziału Biologicznego. W latach 1970–71 był wicerektorem, a w latach 1975–1985 rektorem uczelni. W roku 1966 został profesorem immunologii (W. Garfield Weston Professor of Immunology). Profesorem zwyczajnym został w roku 1985. Jest członkiem licznym towarzystw naukowych. Od roku 1998 jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności.

Opublikował ponad 800 artykułów, rozdziałów, książek z zakresu immunologii, biochemii i chemii molekularnej.

Dokonania i osiągnięcia naukowe[edytuj | edytuj kod]

Najważniejsze dokonania profesora Seli dotyczą immunologii, zwłaszcza zaś badań nad syntetycznymi antygenami, molekułami, które nakłaniają system immunologiczny do reakcji, do odpowiedzi odpornościowej. Badania te doprowadziły do wyjaśnienia podstawowych zjawisk immunologicznych i odkrycia genetycznej kontroli oddziaływania immunologicznego, a następnie do stworzenia szczepionek opartych na metodach syntetycznych. Kierując swe badania ku medycynie i funkcjonalnemu wykorzystaniu odkrytych zjawisk, profesor Sela starał się wykorzystać wykryte zjawiska do zwalczania chorób autoimmunologicznych. Był jednych z pierwszych uczonych, którzy wprowadzili i wyzyskali syntetyczne polipeptydy jako antygeny.

Dokonania i osiągnięcia profesora Seli zostały nagrodzone licznymi nagrodami, w tym Nagrodą Wolfa w dziedzinie medycyny (1998).

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda Izraelska w zakresie Nauk Biologicznych / Israel Prize in Natural Sciences (1959)
  • Nagroda Rotschilda w dziedzinie chemii / Rothschild Prize in Chemistry (1968)
  • Medal Otto Warburga, Niemieckie Towarzystwo Biochemiczne (1968)
  • Emil von Behring Prize of the Phillips University (1973)
  • Gairdner Foundation International Award, Toronto (1980)
  • The Prize of the Institut de la Vie, Fondation Electricite de France (1984)
  • Commander's Cross of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany (1986)
  • Officer of l'Ordre de la Legion d'Honneur, Francja (1987)
  • Złoty Medal Alberta Einsteina (UNESCO) (1995)
  • Harnack Medal of Max-Planck Society (1996)
  • Interbrew-Latour Health Prize, Belgia (1997)
  • Caballero, Order de San Carlos, Kolumbia (1997)
  • Nagroda Wolfa w dziedzinie medycyny (1998) wraz z Ruth Arnon za wybitne osiągnięcia w zakresie immunologii
  • Great Officer (Gran Ufficiale) of the Decoration of the Italian Solidarity Star (Onorificenza della Stella della Solidarieta Italiana (2007)

Doktoraty honoris causa[edytuj | edytuj kod]

  • Uniwersytet Bordeaux II (1985)
  • Państwowy Uniwersytet Autonomiczny w Meksyku (1985)
  • Tufts University, Medford MA (1989)
  • Colby College, Maine (1989)
  • Uniwersytet Ludwika Pasteura w Strasburgu (1990)
  • Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie (1995)
  • Uniwersytet w Tel Awiwie (1999)
  • Uniwersytet Ben-Guriona w Negev (2001)
  • Członek Honorowy: Izraelski Uniwersytet Otwarty (2004)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The International Who’s Who 2004, 67th ed., London, New York 2004, s. 1515 (biogram);
  • The International Who’s Who 2006, 69th ed., Routledge Taylor & Francis Group, ISBN 1-85743-307-3, ISSN 0074-9613, London and New York 2006, s. 1783 (biogram);

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]