Michaił Zacharczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Michaił Aleksiejewicz Zacharczenko (ros. Михаил Алексеевич Захарченко, ur. 1879, zm. 1953) – rosyjski lekarz neurolog, profesor na Uniwersytecie w Taszkencie od 1919 do 1939 roku[1]. W 1904 roku ukończył studia na wydziale medycznym Uniwersytetu w Moskwie. Uczeń Rossolimo[2]. Był ordynatorem w klinice Rota od 1904 do 1909, od 1915 do 1919 pracował w Moskiewskim Instytucie Traumatologii[3]. Jako jeden z pierwszych przedstawił opis zespołu, znanego dziś jako zespół Wallenberga, a w Rosji jako zespół (Wallenberga-)Zacharczenki (ros. синдром Захарченко)[4]. Autor podręcznika neurologii (1930).

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Курс нервных болезней. М.-Л., ГИЗ РСФСР, 1930

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2010-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-16)].
  2. Воспоминания о профессоре В. Ф. Войно-Ясенецком
  3. Аркадий Иванович Мелуа, Сергей Гумен: Блокада Ленинграда. Изд-во "Гуманистика", 1999 s. 192
  4. Синдромы и симптомы в клинической практике ISBN 5-699-33854-3 s. 73