Michał Figurski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Figurski
Ilustracja
Michał Figurski (2023)
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1973
Moskwa[1]

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Miejsce zamieszkania

Warszawa

Narodowość

polska

Małżeństwo

Odeta Moro-Figurska
(2002−2014; rozwód) Magdalena Kasperowicz

Dzieci

Sonia Figurska

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Michał Figurski (ur. 16 maja 1973 w Moskwie)[2] – polski prezenter i producent radiowo-telewizyjny, dziennikarz muzyczny i konferansjer.

Rodzina i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Eugenii i Zbigniewa Figurskich (zm. 1998)[3][4]. Ojciec był polskim dyplomatą, ostatnim dyrektorem generalnym FOZZ[5], a matka jest Rosjanką i pracowała w banku[6]. Urodził się w Moskwie, dokąd był delegowany jego ojciec[7]. Ma starszą siostrę Olgę[8]. Od 1985 przez cztery lata mieszkał w Bejrucie, gdzie uczył się w prywatnej szkole średniej International College of Beirut[9]. Maturę polską uzyskał w 1993 w II Liceum Ogólnokształcącym im. S. Batorego w Warszawie[10].

W okresie licealnym założył punkowy zespół D.U.S.W. (Dzielnicowy Urząd Spraw Wewnętrznych), z którym wystąpił na kilku przeglądach zespołów niezależnych i który rozwiązał w grudniu 1989[11]. Dorabiał, tłumacząc na język polski filmy (tłumaczenia produkcji pornograficznych opracowywał pod pseudonimem Kaligula Trzepski) oraz udzielając korepetycji z języka angielskiego i francuskiego[12]. Pracował także jako tłumacz z języka francuskiego dla dystrybutora filmowego Filmnet i Canal+ oraz lektor języka angielskiego i tłumacz symultaniczny dla Ministerstwa Obrony Narodowej[13].

Przez trzy lata studiował romanistykę na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego[14]. Następnie podjął studia na Wydziale Dziennikarstwa Wyższej Szkoły Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie[15]. Studiów nie ukończył.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1993–1995 prowadził audycję Chóśtafka w Rozgłośni Harcerskiej[16]. Jako DJ prowadził imprezy w klubie „Stodoła” w Warszawie[17]. Później pracował w Radiu Zet (1995) i Radiu Kolor (1995–1999), dla którego prowadził audycję Jazda Figurowa i którego po trzech latach pracy został dyrektorem programowym[18]. W 1999 założył firmę eventowo-produkcyjną Frontman[19]. W latach 1999–2003 pracował w radiu RMF FM jako reporter i prowadzący listy przebojów „Hop Bęc” i „POPLista”[20]. Jako prezenter telewizyjny zadebiutował w TVP1, dla której prowadził programy muzyczne: Kolejka – lista przebojów, Gwiazdy kontra Gwiazdy i Przeboje Jedynki[21]. Występował też jako gość w programie Polsatu POPLista[22].

We wrześniu 2003 rozpoczął pracę w warszawskim Radiu 94 na stanowisku dyrektora programowego stacji, w której współprowadził (z Anną Kochańską) poranne pasmo Wzwód poranny, a następnie – poranne pasmo Antylista (z Kubą Wojewódzkim)[23]. W 2005 współtworzył nowo powstałą rozgłośnię Antyradio oraz objął funkcję dyrektora programowego Antyradia Śląsk i Antyradia Kraków[24]. W tym okresie wraz z Kubą Wojewódzkim wystąpił w reklamie telefonii komórkowej Tak Tak oraz został bohaterem komiksu pt. „Najczwartsza RP – Antylista Prezerwatora!” Przemysława Truścińskiego i Tobiasza Piątkowskiego[25]. Stworzył, wyprodukował i wyreżyserował program Czułe dranie (2006) w TV4 oraz serię dokumentalną Nasze polskie wesele (2008) i polityczno-obyczajowy talk-show Hard Rock Weekend w Polsat Play.

W grudniu 2007 pojawiły się informacje, że wraz z Kubą Wojewódzkim przechodzą z Antyradia do Eski Rock, za co dziennikarze byli krytykowani w mediach[26]. W latach 2008–2012 współprowadził z Wojewódzkim audycje: Poranny WF i Śniadanie Mistrzów[27]. Wskutek kontrowersji, które wywołała ich audycja z maja 2012 rzekomo szkalująca Ukrainców, został zwolniony z pracy, a wskutek zerwania umów przez kontrahentów musiał zamknąć firmę producencką Frontman[28]. W latach 2012–2014 był dyrektorem programowym telewizji rbl.tv, a także był dyrektorem kanałów 4Fun.tv i TV Disco[29]. Prowadził talk-show Jazda figurowa w TV4. Był konsultantem muzycznym w wytwórni filmowej Alvernia[30]. Od października 2014 do września 2015 współprowadził (z Kamilem Olszewskim) audycje Przepraszamy za usterki i Hejt park w Muzo.fm[31][32]. W tym okresie współprowadził z Włodzimierzem Zientarskim program Szrot lista w Polsat Play[33]. W latach 2014–2017 prowadził program WidziMiSię w Polsat News 2[32][34]. W 2017 był nominowany do zdobycia statuetki Gwiazda Plejady dla osobowości roku podczas Wielkiej Gali Gwiazd Plejady[35].

Wskutek problemów zdrowotnych zawiesił karierę medialną, w 2018 powrócił do pracy w Antyradiu[36]. Od 8 stycznia 2018 współprowadził z Karoliną Korwin Piotrowską poranny program Najgorsze państwo świata[37], a po jej odejściu z audycji 15 grudnia 2022 współprowadził program z Małgorzatą Wierzejewską[38], której nazwa zmieniła się 15 maja 2023 na Mistrz i Małgorzata w Antyradiu[39][40]. Od 8 stycznia 2019 do 29 marca 2022 prowadził audycję NieZŁY pacjent (później przemianowaną na Zet jak zdrowie) w Radiu ZET[41], za którą w 2019 otrzymał nagrodę MediaTora (za „nowatorskie podejście do tematu edukacji zdrowotnej” i „skonfrontowanie doświadczeń znanych osób i gwiazd z opiniami ekspertów oraz promowanie wiedzy o zdrowiu w sposób lekki i z humorem”)[42]. Od października 2022 jest dyrektorem kreatywnym Radia ZET[37]. W 2023 prowadził reality show Polsatu Temptation Island Polska[43], a nakładem wydawnictwa Wielka Litera ukazała się jego książka pt. „Najsłodszy. Autobiografia pisana kciukiem”.

Jest współzałożycielem fundacji „Najsłodsi”, której celem jest uświadamianie społeczeństwa o cukrzycy i wspieranie osób zmagających się z tą chorobą[44].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Od 12 października 2002 do 12 lipca 2014 był żonaty z Odetą Moro-Figurską, z którą ma córkę Sonię (ur. 16 maja 2003)[45][46]. Jeszcze przed rozwodem związał się z Jagną Błażejewską, z którą rozstał się w 2016[47]. Następnie związał się z dziennikarką Magdaleną Kasperowicz[48].

We wrześniu 2015 doznał wylewu, który był wynikiem źle leczonej cukrzycy typu I[49]. W 2016 przeszedł operację przeszczepienia nerki i trzustki[50].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2010 wraz z Kubą Wojewódzkim nagrał utwór „Po trupach do celu”, którym nawiązali do wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego po katastrofie smoleńskiej[51]. Piosenka wywołała ogólnopolski skandal i była zaskarżana do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji[52].

7 czerwca 2011 Rada Etyki Mediów wydała oświadczenie, w którym uznała, że we współprowadzonej przez Figurskiego audycji Poranny WF doszło do „drastycznej demonstracji ksenofobii wobec ciemnoskórego obywatela” (chodziło o polskiego urzędnika Alvina Gajadhura). W opinii Rady Figurski wraz z Kubą Wojewódzkim znieważyli mężczyznę obraźliwymi, rasistowskimi sformułowaniami. Ich zachowanie zostało uznane za pogwałcenie zasady szacunku i tolerancji[53]. W lipcu 2011 Prokuratura Rejonowa Warszawa Praga-Południe wszczęła śledztwo w sprawie znieważenia mężczyzny przez dziennikarzy[54]. 13 października Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nałożyła na Eska Rock SA (pracodawcę Figurskiego) karę finansową w wysokości 50 tys. złotych. W decyzji stwierdzono, że

wskazując konkretną osobę o ciemnym kolorze skóry, która dodatkowo pełni funkcję publiczną i opowiadając o niej żarty związane z kolorem skóry i pochodzeniem, które stawiają ją w złym świetle, prowadzący dopuścili się dyskryminacji ze względu na rasę. (...) Oceniając całość audycji prowadzonej przez J. Wojewódzkiego i M. Figurskiego, należy stwierdzić, że „żarty” miały charakter jednoznacznie rasistowski i sprowadzały się do utrwalania wśród odbiorców stereotypu Afrykanów[55].

W jednej z kolejnych audycji, wyemitowanej 6 października 2011, prowadzący m.in. zarzucili temu samemu mężczyźnie rasizm i oskarżyli o szerzenie nienawiści. W związku z powyższym, decyzją z 30 marca 2012 KRRiT stwierdziła, że treść audycji narusza postanowienia ustawy i nałożyła na ESKA Rock SA kolejną karę w wysokości 50 tys. zł[56]. Niezależnie od powyższego, Figurskiemu został przedstawiony przez Prokuraturę Okręgową Warszawa-Praga zarzut znieważenia, zagrożony karą trzech lat pozbawienia wolności[57].

W czerwcu 2012 ukraińskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych wydało komunikat, w którym odniosło się do sformułowań użytych przez Figurskiego i Wojewódzkiego 12 czerwca 2012 w programie Poranny WF na antenie Eska Rock. MSZ zaprotestowało przeciw „niedopuszczalnym wypowiedziom, które obrażają cześć i godność Ukraińców”, zdaniem MSZ Wojewódzki wraz z Figurskim „pozwolili sobie na skrajnie poniżające wypowiedzi pod adresem Ukraińców, co jest nie do przyjęcia przez jakiegokolwiek cywilizowanego człowieka, oraz demokratyczne społeczeństwo, w którym nie powinno być miejsca dla publicznych obraz, bądź dyskryminacji na tle narodowościowym” oraz zażądało przeprosin[58][59]. Rada Etyki Mediów uznała, że dziennikarze prowokowali słuchaczy drastyczną demonstracją ksenofobii, co oceniła jako „nie tylko rażące chamstwo, ale i typową mowę nienawiści”[60]. Śledztwo w sprawie znieważenia Ukrainek wszczęła Prokuratura Rejonowa Warszawa-Praga-Południe[61][62]. W uzasadnieniu zwrócono uwagę, że tego radia w dużej części słuchają osoby młode, znajdujące się na początku drogi życiowej, ponad połowę słuchaczy stanowią osoby niesamodzielne i mieszkające z rodzicami; wśród takich osób szczególnie niebezpieczne jest propagowanie postaw i zachowań dyskryminacyjnych, a także lekceważących ciężką pracę jako źródło sukcesu życiowego. Wymierzając karę, organ zwrócił uwagę m.in. na uprzednio prowadzone postępowania oraz fakt ponownego naruszenia ustawy[62].

25 czerwca 2012 władze Radia Eska Rock zwolniły Kubę Wojewódzkiego i Michała Figurskiego za nieprzyzwoite wypowiedzi pod adresem Ukrainek. Decyzją zarządu radia program zniknął z ramówki[63]. W związku z tą sprawą 19 grudnia 2012 Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich przyznało Figurskiemu i Wojewódzkiemu tytuł Hieny Roku[64].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 2005: Byk Sukcesu magazynu Sukces w kategorii Media
  • 2006: Super Świr – nagroda studentów Górnośląskiej Wyższej Szkoły Handlowej

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Michał Figurski i jego cięty język.
  2. ↑ FilmPolski.pl [online], FilmPolski [dostęp 2022-09-22] (pol.).
  3. ↑ https://medmiasto.pl/michal-figurski-moj-ojciec-dostal-udaru-krwotocznego-ale-nie-uchronilo-mnie-to-przed-wlasnym
  4. ↑ https://www.newsweek.pl/polska/michal-figurski/21bykwc
  5. ↑ Artykuł Piotra Bączka w „Nasz Dziennik” z 8.12. 2012 r.https://naszdziennik.pl/mysl/17448,komunistyczne-klany.html.
  6. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 23, 26.
  7. ↑ Komunistyczne klany. naszdziennik.pl, 8 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-11].
  8. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 26, 39.
  9. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 29–30, 35.
  10. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 21, 46, 56.
  11. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 49–50.
  12. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 51–53.
  13. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 52.
  14. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 79.
  15. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 80.
  16. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 59–61.
  17. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 62–63.
  18. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 77–78, 83–84, 90.
  19. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 91–92, 182.
  20. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 97–98, 104–107.
  21. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 110.
  22. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 110–111.
  23. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 131–132, 136, 142–143, 152–153.
  24. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 160, 167.
  25. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 161.
  26. ↑ Łukasz Szewczyk: Figurski: Mój czas w Antyradiu się skończył. Walcie się!. media2.pl, 2007-12-17. [dostęp 2019-05-05]. (pol.).
  27. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 168.
  28. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 182.
  29. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 198–200.
  30. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 204.
  31. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 204, 251.
  32. ↑ a b Michał Figurski rezygnuje z Muzo.fm. Wraca do „WidziMiSię” w Polsat News 2. wirtualnemedia.pl.pl. [dostęp 2016-07-12].
  33. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 205.
  34. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 205–206, 252.
  35. ↑ Plebiscyt „Gwiazdy Plejady”: kto był nominowany?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl. [dostęp 2017-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-31)]. (pol.).
  36. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 282.
  37. ↑ a b Michał Aleksandrowicz, Michał Figurski w zespole Radia ZET [online], newsroom.eurozet.pl, 6 października 2022.
  38. ↑ Karolina Korwin Piotrowska nie współprowadzi już poranka w Antyradiu [online], Press.pl [dostęp 2023-06-05] (pol.).
  39. ↑ Zmiany w poranku Antyradia, Zientarski znika z „Odjechanych” [online], www.wirtualnemedia.pl, 12 maja 2023 [dostęp 2023-06-05] (pol.).
  40. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 284–286.
  41. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 302–304.
  42. ↑ https://www.press.pl/tresc/59617,mediatory-2019_-studenci-nagrodzili-dziennikarzy
  43. ↑ Patryk Pallus, Polsat jak Netflix. Też nakręci swój nowy reality-show w Grecji [online], www.wirtualnemedia.pl, 26 czerwca 2023.
  44. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 291–296.
  45. ↑ Figurski i Moro wzięli rozwód!. fakt.pl. [dostęp 2014-07-12].
  46. ↑ WIELKI PLEBISCYT MIESIĘCZNIKA RODZICE: Odeta Moro-Figurska i Michał Figurski. rodzice.pl, listopad 2008. [dostęp 2014-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-19)].
  47. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 200–201, 237.
  48. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 253–259.
  49. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 207–208, 311–312.
  50. ↑ Michał Figurski: przeszczep, udar, cukrzyca. Poruszające wyznanie dziennikarza | Viva.pl [online], viva.pl [dostęp 2019-07-05] (pol.).
  51. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 169–173.
  52. ↑ Figurski 2023 ↓, s. 173.
  53. ↑ Oświadczenie REM, 7 czerwca 2011 roku. radaetykimediow.pl. [dostęp 2011-09-08].
  54. ↑ Prokuratura zajęła się Wojewódzkim. tvn24.pl, 2011-07-15. [dostęp 2011-09-09].
  55. ↑ Decyzja Nr 15 /2011 z dnia 13 października 2011 roku. krrit.gov.pl. [dostęp 2011-10-14].
  56. ↑ DECYZJA Nr 3/2012 z dnia 30 marca 2012 roku. krrit.gov.pl. [dostęp 2012-04-05].
  57. ↑ Prokuratura: prowadzący „Poranny WF” znieważyli Alvina Gajadhura. press.pl, 2012-03-29. [dostęp 2012-04-05].
  58. ↑ Коментар МЗС України у зв’язку із некоректними висловлюваннями у прямому ефірі польського радіо «Еска». mfa.gov.ua. [dostęp 2012-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-25)]. (ukr.).
  59. ↑ MSZ Ukrainy: Wojewódzki i Figurski powinni przeprosić Ukraińców. wp.pl, 2012-06-21. [dostęp 2012-06-21].
  60. ↑ Stanowisko REM z 24 czerwca 2012 r.. radaetykimediow.pl. [dostęp 2012-06-24].
  61. ↑ Grożą im trzy lata. Śledztwo ws. Ukrainek. tvn24.pl, 2012-07-26. [dostęp 2012-07-26].
  62. ↑ a b Decyzja Nr 7/2012 z dnia 30 lipca 2012 roku. krrit.gov.pl, 2012-07-30. [dostęp 2012-08-01].
  63. ↑ W oświadczeniu wydanym przez Bogusława Potońca, prezesa Radia Eska Rock można przeczytać: „Zarząd wyraża ubolewanie z powodu sytuacji, która miała miejsce na antenie radia w programie porannym wyemitowanym w dniu 12 czerwca 2012. Wszystkie osoby, które poczuły się urażone wystąpieniem naszych prezenterów, serdecznie przepraszamy”, „Wojewódzki i Figurski stracili swój program”, www.polskieradio.pl.
  64. ↑ Hiena Roku dla Wojewódzkiego i Figurskiego. sdp.pl. [dostęp 2012-12-19].
  65. ↑ Fabryczna ART. [dostęp 2008-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-31)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michał Figurski: Najsłodszy. Autobiografia pisana kciukiem. Wydawnictwo Wielka Litera, 2023. ISBN 978-83-8032-996-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Figurski&oldid=72356885”