Michał Matyas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Najntisy (dyskusja | edycje) o 23:24, 16 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{imię i nazwisko}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko

{{{pełne imię i nazwisko}}}

Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Wzrost

176 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

{{{klub}}}

Numer w klubie

{{{numer w klubie}}}

Kariera juniorska
Lata Klub
BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna
BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Michał Franciszek Mieczysław Matyas (ur. 28 września 1910 w Brzozowie, zm. 22 października 1975 w Krakowie) – polski piłkarz, grający na pozycji napastnika, reprezentant Polski, olimpijczyk, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek klubu Lechia Lwów. W 1926 został piłkarzem Pogoni Lwów. We wrześniu 1939 po zajęciu Lwowa przez radzieckich żołnierzy Pogoń przestała istnieć i piłkarz rozpoczął występy w składzie Naftowyka Borysław. W końcu 1940 razem z Aleksandrem Skoceniem, Tadeuszem Jedynakiem, Mieczysławem Górskim i Ołehem Łajewskim został zabrany do Dynama Kijów[1][2].

Po drugiej wojnie światowej ten zabużanin grający w Polonii Bytom już w 1945 został uznany najlepszym śląskim zawodnikiem[3]. W 1948 zakończył w Polonii karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

W Reprezentacji Polski debiutował 10 lipca 1932 w wygranym 2:0 meczu ze Szwecją w Warszawie. Wystąpił w jednym meczu na Igrzyskach Olimpijskich w 1936 w Berlinie.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. W latach 1950-1952, 1954 oraz 1966-67 pełnił funkcję selekcjonera reprezentacji Polski. Później trenował m.in. dwukrotnie drużynę Stali Mielec (w latach 1957-58 i 1962-63). W 1965 trenował drużynę Polonii Bytom podczas zwycięskiego turnieju o Puchar Ameryki. Pracował także w takich klubach jak: Wisła Kraków, Cracovia, Górnik Zabrze, Czarni Jasło.

Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe
  • wicemistrz Polski: 1932, 1933, 1935
Sukcesy indywidualne

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>
BŁĄD PRZYPISÓW