Michał Scipio del Campo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian (dyskusja | edycje) o 21:10, 20 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Michał Scipio del Campo

Michał Scipio del Campo (ur. 26 stycznia 1887 w Rajkach pod Berdyczowem, zm. 7 marca 1984 w Katowicach) – polski lotnik, inżynier metalurg i termodynamik, nestor polskiego lotnictwa.

Życiorys

Studiował metalurgię na Politechnice w Sankt Petersburgu. Z lotnictwem związał się około 1905 roku i w lipcu 1910 uzyskał Dyplom Pilota nr 210 (Aeroklub Francuski). 13 sierpnia 1911 roku na samolocie Etrich Taube (jako pierwszy Polak) odbył lot nad Warszawą, nieświadomie łamiąc oficjalny policyjny zakaz[1]. Lot ten trwał 18 minut na trasie Lotnisko Mokotowskie wzdłuż Marszałkowskiej nad Ogród Saski, dalej krąg nad Starym Miastem i Zamkiem Królewskim, powrót na Pole Mokotowskie trasą wzdłuż Traktu Królewskiego i Al. Jerozolimskich.

25 września 1911 roku oblatał pierwszy całkowicie polski samolot skonstruowany przez Czesława Zbierańskiego i Stanisława Cywińskiego, zbudowany w warsztatach "Awiaty". 26 września 1911 r. podjął próbę przelotu na trasie Warszawa – Petersburg na samolocie Farman VII, który miał być zademonstrowany rosyjskim władzom wojskowym. Przelot nie powiódł się na skutek katastrofy w okolicach Ostrowi Mazowieckiej. Udał się natomiast jego lot na trasie Petersburg - Moskwa. Był instruktorem szkoły pilotażu w towarzystwie "Awiata" w Warszawie w 1911, oblatywaczem w Moskwie i Kijowie.

W 1912 ożenił się. Do roku 1914 wykonywał wiele lotów pokazowych na różnych samolotach, głównie na terenach ówczesnej Rosji, m.in. nad Częstochową a także we Lwowie. Następnie latał w Tarnowie i Jaremczu, startując w tym ostatnim z małej łąki nad urwistym brzegiem Prutu. Później odbył rajd na niedalekie Węgry, gdzie demonstrował loty pokazowe m.in. w Koszycach, Marmarosz-Sziget i Nagykároly. 13 października 1912 r., w drodze ze Lwowa do Wiednia, zatrzymał się w Bielsku na Śląsku Cieszyńskim, gdzie dał pokaz lotu na rzecz Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego. Startując dwukrotnie z boiska przy ul. Kolejowej dokonał na "aeroplanie systemu Blériota" dwóch przelotów nad Bielskiem i sąsiednimi miastami Białą i Lipnikiem (podczas drugiego lądowania złamał skrzydło w maszynie)[2]. Brał udział w mityngu lotniczym w 1914 w Carskim Siole wraz z Jankowskim i Lerchem.

Wybuch I wojny światowej zastał go z żoną w Paryżu. Podczas próby przejazdu do Rosji został zatrzymany na terenie Niemiec i internowany w Sassnitz na wyspie Rugii. Po kilku tygodniach uciekł stamtąd na szwedzkim statku i zamieszkał żoną w Sztokholmie. W tym czasie uzupełnił studia w Norwegii, po czym podjął pracę w szwedzkim koncernie jako inżynier termotechnik, specjalista budowy pieców przemysłowych. Po zakończeniu wojny objął kierownictwo biura koncernu w Berlinie, po czym kierował jego oddziałami w Mediolanie (1920–1923), Paryżu (1923–1926) i Rio de Janeiro (1926–1932).

W 1932 wrócił do Polski. Mieszkał po części w majątku rodzinnym na wsi, a częściowo w Warszawie, gdzie spędził lata okupacji i przeżył powstanie warszawskie. W 1945 przeniósł się na stałe do Katowic, gdzie pracował jako inżynier termodynamik przy budowie pieców metalurgicznych na czele własnego biura konstrukcyjnego.

W 1952 przeszedł na emeryturę, znając biegle dwanaście języków (rosyjski, angielski, francuski, niemiecki, włoski, hiszpański, portugalski, duński, szwedzki, norweski) zdał egzaminy państwowe i został tłumaczem przysięgłym. Od 1956 znany z działalności społecznej w środowisku lotniczym jako działacz Aeroklubu Śląskiego w Katowicach. Często był widywany na katowickim lotnisku Muchowiec[3].

Odznaczenia i upamiętnienie

Odznaczony m.in. jako jeden z pierwszych oznaką Zasłużony Działacz Lotnictwa Sportowego, w 1981 jako pierwszy odznaczony Złotym Medalem Aeroklubu PRL i inne. Jest uważany za jednego z trzech pierwszych rosyjskich pilotów, których nazwiska umieszczone są na tablicy honorowej w domu lotnika w Petersburgu.

Miejsce pochówku

Został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach.

Przypisy

  1. ↑ http://www.varsovia.pl/varsovia/index.php-frame=main&mapa=0&item=805&top=12.htm
  2. ↑ Drost jacek: Uwaga, jutro hrabia del Campo Scipio poleci nad Bielskiem i Białą, w: "Dziennik Zachodni", 2012-10-12
  3. ↑ Twaróg Marek: Prawdziwy król przestworzy, w: "Dziennik Zachodni" nr 22, 2007-01-26

Bibliografia

  • Jerzy R. Konieczny, Tadeusz Malinowski: "Mała encyklopedia lotników polskich", tom II, WKiŁ 1988, s.106-112
  • Jerzy Jędrzejewski. Polscy piloci doświadczalni. Biblioteka Historyczna Instytutu Lotnictwa 2014 r.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Scipio_del_Campo&oldid=51906895”