Michał Stanisław Kossakowski
Ślepowron | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
23 stycznia 1962 r. |
Ojciec |
Stanisław Kazimierz |
Matka |
Michalina z Zaleskich |
Żona |
Elżbieta Galen-Bisping (1882-1975) |
Dzieci |
Maria, Jadwiga, Elżbieta, Józef, Anna, Michalina, Jan, Stanisław |
Michał Stanisław Kossakowski (ur. 26 listopada 1883 w Warszawie, zm. 23 stycznia 1962 r. w Brwinowie) – polski ziemianin, dyplomata, bankowiec.
Syn Stanisława Kazimierza i Michaliny z Zaleskich. Ukończył szkołę realną w Warszawie. Po uzyskaniu matury w warszawskim Gimnazjum Władysława IV studiował na Wydziale Rolniczym Politechniki Ryskiej. Podczas studiów został członkiem Korporacji Akademickiej Arkonia. Studia kontynuował na Uniwersytecie we Fryburgu Szwajcarskim (ekonomia polityczna i nauki prawne), lecz nie ukończył ich, gdyż musiał zająć się sprawami majątku i rodziny.
Właściciel majątku Nidoki w guberni kowieńskiej. Od 1906 honorowy sędzia pokoju powiatu wiłkomierskiego oraz członek wielu organizacji dobroczynnych. W 1915 pracował w Centralnym Komitecie Obywatelskim i Polskim Komitecie Pomocy Sanitarnej w Kijowie i Mińsku. W tym ostatnim był członkiem Rady Polskiej Ziemi Mińskiej, pełnił funkcje zarządcy szkoły im. Emilii Plater, zrzeszenia Miłośników Sceny Polskiej, Towarzystwa Literackiego i Dziennika Polskiego. Był ponadto organizatorem Towarzystwa Przyjaciół Żołnierza Polskiego, Towarzystwa Wiedzy Naukowej oraz „obchodu kościuszkowskiego”.
Po wkroczeniu do Mińska wojsk niemieckich organizował z ramienia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych repatriację uchodźców. W 1918 organizował zjazdy ziemian w Wilnie. W grudniu 1918 uczestnik samoobrony Wilna, a następnie na czele Komitetu Obrony Kresów Wschodnich, delegat Polskiej Rady Narodowej na Litwie i członek zjednoczonych Delegacji Rad Narodowych na Litwie i Białorusi. W 1919 przedstawiciel komisaryczny Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich, jego zastępca i kierownik ekspozytury w Warszawie. Następnie delegat do rokowań z przedstawicielami Rosji Sowieckiej w sprawie wymiany jeńców, więźniów politycznych i zakładników. W 1920 delegat Ministerstwa Spraw Zagranicznych do Rygi. Ochotnik wojska polskiego, a następnie delegat Ministerstwa Spraw Zagranicznych przy generale Lucjanie Żeligowskim oraz naczelnik Biura Spraw Litwy Środkowej w MSZ.
Po opuszczeniu służby państwowej dyrektor i wiceprezes Banku Zachodniego, prezes Rady Zjednoczonego Banku Ziemiańskiego w Warszawie. Od 1935 dyrektor oddziału krakowskiego, a od 1938 oddziału poznańskiego Banku Polskiego S.A.
Autor „Diariusza” obejmującego okres od 1915 do 1922 r., stanowiącego cenne źródło faktów społeczno politycznych dla badaczy tego okresu. Pierwszy tom (dwie części) Diariusza wydany został z komentarzami historycznymi pod redakcją M. Mądzika przez Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w 2010 r. Tom drugi i trzeci wydane zostały pod redakcją M. Korzeniowskiego, D. Tarasiuka i K. Latawca w 2016 r.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski - 7 listopada 1925 r.
- Krzyż Niepodległości - 29 grudnia 1933 r.
- Złoty Krzyż Zasługi - 13 stycznia 1939 r.
Bibliografia
- Wojciech Morawski, 1998, Słownik Historyczny Bankowości Polskiej, Muza S.A.
- Polski Słownik Biograficzny, Tom XIV, s. 282 (Tadeusz Cieślak)
- „Księga Pamiątkowa Arkonii 1879 – 1979”
- Diariusz 1915-1922, Michał Stanisław Kossakowski, maszynopis w Archiwum Polskiej Akademii Nauk, Warszawa
- Diariusz 21 maja - 31 sierpnia 1915, Michał Stanisław Kossakowski, Wydawnictwo UMCS, 2010 r., ISBN 978-83-227-3005-8
- Diariusz 1 września 1915 - 4 lutego 1916, Michał Stanisław Kossakowski, Wydawnictwo UMCS, 2010 r. ISBN 978-83-227-3240-3
- Diariusz 29 kwietnia - 31 grudnia 1917, Michał Stanisław Kossakowski, Wydawnictwo UMCS, 2016 r. ISBN 978-83-7784-877-7
- Diariusz 1 stycznia - 31 grudnia 1918, Michał Stanisław Kossakowski, Wydawnictwo UMCS, 2016 r. ISBN 978-83-7784-878-4