Michał Winiarski
Michał Winiarski na spotkaniu z kibicami przed Meczem Gwiazd - Pożegnanie Pawła Zagumnego w katowickim Spodku, 11 września 2016 | ||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Michał Jerzy Winiarski | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
Wzrost |
200 cm | |||||||||||||||
Pozycja | ||||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||
Klub | ||||||||||||||||
Kariera juniorska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Kariera seniorska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Kariera trenerska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||
Michał Jerzy Winiarski (ur. 28 września 1983 w Bydgoszczy) – polski siatkarz i trener siatkarski, grający na pozycji przyjmującego, w latach 2004–2014 reprezentant Polski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Już jako junior był kapitanem reprezentacji, która w 2003 sięgnęła po tytuł mistrza świata juniorów. W kadrze seniorskiej zadebiutował 7 stycznia 2004 w meczu z Rosją (0:3) podczas turnieju kwalifikacyjnego do igrzysk w Atenach[1]. W reprezentacji Polski rozegrał 240 spotkań[2]. Stephane Antiga mianował go kapitanem kadry. Pod koniec sierpnia 2009 rozwiązał kontrakt z klubem Itas Diatec Trentino, z którym wygrał Ligę Mistrzów (2009) oraz zdobył mistrzostwo Włoch (2008) – i podpisał trzyletni kontrakt z mistrzem Polski – Skrą Bełchatów. 3 maja 2013 podpisał dwuletni kontrakt z rosyjskim klubem Fakieł Nowy Urengoj, opuszczając po czterech latach PGE Skrę. Po rocznej grze w klubie Fakieł Nowy Urengoj, powrócił do Skry Bełchatów[3].
21 września 2014, wraz z reprezentacją Polski, wywalczył złoty medal Mistrzostw Świata 2014[4]. Tego samego dnia ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[5]. W 2017 w związku z kontuzją kręgosłupa ogłosił zakończenie kariery[6].
Po zakończeniu kariery jako zawodnik, został drugim trenerem PGE Skry Bełchatów[7]. 4 czerwca 2019 roku został oficjalnie zaprezentowany jako nowy trener Trefla Gdańsk[8], w którym był trenerem do sezonu 2021/2022[9]. W 2022 został trenerem reprezentacji Niemiec[10]. W październiku 2023 roku został ogłoszony jako selekcjoner reprezentacji Niemiec w siatkówce. Poprowadził Reprezentacje Niemiec przez eliminacje do Igrzysk Olimpijskich w Paryżu, wygrywając grupę A i zakwalifikowali się do turnieju w Paryżu.[11]
13 maja 2006 roku poślubił Dagmarę Stęplewską, z którą ma dwóch synów[12]. Oliwier urodzony 28 listopada 2006 roku również jest siatkarzem. Gra na pozycji rozgrywającego. Wraz z klubem Eco-Team AZS-u Stoelzle Częstochowa został mistrzem Polski juniorów w marcu 2024 roku[13]. Oraz Antoni, który urodził się 13 marca 2014 roku.
W 2016 roku reklamował kosmetyki dla mężczyzn marki Luksja[14].
Reprezentacja Polski[edytuj | edytuj kod]
Powołania do reprezentacji Polski
- 2003 – przez Grzegorza Rysia do kadry na mistrzostwa świata juniorów
- 2006 – przez Raúla Lozano do kadry na Ligę Światową i na mistrzostwa świata 2006 w Japonii
- 2007 – przez Raúla Lozano do kadry na Ligę Światową i na mistrzostwa Europy 2007 w Rosji
- 2008 – przez Raúla Lozano do kadry na Turniej kwalifikacyjny do igrzysk olimpijskich 2008 i na Ligę Światową
- 2008 – przez Raúla Lozano do kadry na igrzyska olimpijskie 2008
- 2010 – przez Daniela Castellaniego do kadry na Ligę Światową
- 2010 – przez Daniela Castellaniego do kadry na mistrzostwa świata 2010 we Włoszech
- 2011 – przez Andreę Anastasiego do kadry na Puchar Świata w Japonii
- 2012 – przez Andreę Anastasiego do kadry na Ligę Światową
- 2012 – przez Andreę Anastasiego do kadry na Igrzyska Olimpijskie w Londynie
- 2013 – przez Andreę Anastasiego do kadry na Ligę Światową
- 2014 – przez Stephana Antigę do kadry na Mistrzostwa świata.
Jako siatkarz[edytuj | edytuj kod]
Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]
- 2012, 2014[15]
Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]
Memoriał Huberta Jerzego Wagnera:
Nagrody indywidualne[edytuj | edytuj kod]
- 2005: Najlepszy przyjmujący Polski
- 2006: Najlepszy zagrywający Pucharu Polski
- 2007: Najlepszy przyjmujący Ligi Światowej
- 2007: Najlepszy przyjmujący Memoriału Huberta Jerzego Wagnera
- 2007: Siatkarz roku w plebiscycie Siatkarskie Plusy
- 2008: Najlepszy siatkarz i przyjmujący w plebiscycie magazynu "Super Volley"
- 2008: Najlepszy przyjmujący Igrzysk Olimpijskich w Pekinie
- 2009: Najlepszy blokujący Final Four Ligi Mistrzów
- 2009: Najlepszy siatkarz i przyjmujący w plebiscycie magazynu "Super Volley"
- 2011: Najlepszy przyjmujący Pucharu Polski
- 2012: Najlepszy przyjmujący Pucharu Polski
- 2012: Najlepszy przyjmujący Final Four Ligi Mistrzów
- 2012: Najlepszy przyjmujący Memoriału Huberta Jerzego Wagnera
Jako trener[edytuj | edytuj kod]
Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2014)[18]
- Złoty Krzyż Zasługi (2006)[19]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polski Związek Piłki Siatkowej [online], web.archive.org, 2 maja 2014 [dostęp 2021-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-02] .
- ↑ Oficjalnie: Michał Winiarski kończy sportową karierę. TVP Sport, 2017-04-14. [dostęp 2018-04-14]. (pol.).
- ↑ Michał Winiarski wraca do PGE Skry!. Skra Bełchatów. [dostęp 2014-06-16]. (pol.).
- ↑ Polska drugim gospodarzem – zdobywcą złota MŚ. FIVB. [dostęp 2014-09-22]. (pol.).
- ↑ Tracimy nie tylko Wlazłego. Winiarski, Zagumny i Ignaczak też odchodzą z kadry. TVN24.pl. [dostęp 2014-09-22]. (pol.).
- ↑ Wojciech Borakiewicz: Michał Winiarski: najlepszy piłkarz wśród siatkarzy kończy karierę. 2017-04-15. [dostęp 2017-04-17].
- ↑ Paweł Hochstim: Michał Winiarski zostaje w PGE Skrze Bełchatów. Dziennik Łódzki, 2017-06-21. [dostęp 2018-04-14]. (pol.).
- ↑ Wiadomości: Michał Winiarski pierwszym trenerem Trefla Gdańsk [online], Strefa Siatkówki - Mocny Serwis, 6 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-08] (pol.).
- ↑ PlusLiga: Michał Winiarski oficjalnie odszedł z Trefla Gdańsk. polsatsport.pl. (pol.).
- ↑ Michał Winiarski zadebiutował w nowej roli. Były siatkarz ma powody do zadowolenia. wprost.pl, 2022-06-08. [dostęp 2022-09-04].
- ↑ Michał Winiarski poprowadził Niemców na igrzyska olimpijskie 2024 w Paryżu | Gotowi na Sport [online], 9 października 2023 [dostęp 2023-10-10] (pol.).
- ↑ Michał Winiarski. filmweb.pl.
- ↑ Oliwier Winiarski w składzie Aluron CMC Warty Zawiercie, uraz Tavaresa niegroźny. siatka.org.
- ↑ Ciekawostki. filmweb.pl.
- ↑ Interia: PGE Skra Bełchatów zdobyła Superpuchar Polski. sport.interia.pl. [dostęp 2014-10-08]. (pol.).
- ↑ Finał Ligi Światowej: Kurek zawodnikiem turnieju. Nagrody Bartmana, Możdżonka i Ignaczaka. sport.pl, 2012-07-08. [dostęp 2012-07-08].
- ↑ Mistrzowie Polski pokonani! Aluron CMC Warta Zawiercie z Pucharem Polski!. siatka.org. (pol.).
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 14
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 23, poz. 254
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sylwetka Michała Winiarskiego. reprezentacja.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-23)].
- Urodzeni w 1983
- Ludzie urodzeni w Bydgoszczy
- Siatkarze Chemika Bydgoszcz
- Siatkarze AZS Częstochowa
- Siatkarze Skry Bełchatów
- Siatkarze Trentino Volley
- Siatkarze Fakiełu Nowy Urengoj
- Honorowi obywatele Bełchatowa
- Reprezentanci Polski w piłce siatkowej
- Polscy olimpijczycy (Pekin 2008)
- Polscy olimpijczycy (Londyn 2012)
- Polscy siatkarze na igrzyskach olimpijskich
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Polscy trenerzy siatkarscy
- Trenerzy siatkarzy Trefla Gdańsk
- Trenerzy siatkarzy Warty Zawiercie