Michel Delebarre

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michel Delebarre
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1946
Bailleul

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 2022
Lille

Przynależność polityczna

Partia Socjalistyczna

Michel Delebarre (ur. 27 kwietnia 1946 w Bailleul, zm. 9 kwietnia 2022 w Lille[1]) – francuski polityk, parlamentarzysta, minister w kilku rządach, działacz Partii Socjalistycznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia geograficzne, kształcił się także w zakresie historii. Od 1971 pracował w administracji regionalnej Nord-Pas-de-Calais, następnie miejskiej w Lille. Od 1981 był asystentem, a w latach 1982–1984 dyrektorem biura premiera Pierre’a Mauroy.

Jako minister wchodził w skład czterech lewicowych rządów, którymi kierowali Laurent Fabius, Michel Rocard, Édith Cresson i Pierre Bérégovoy. Zajmował stanowiska ministra pracy, zatrudnienia i szkoleń zawodowych (od lipca 1984 do marca 1986), ministra spraw socjalnych (od maja do czerwca 1988), następnie kolejno ministra transportu i gospodarki morskiej (do lutego 1989), ministra infrastruktury, mieszkalnictwa, transportu i gospodarki morskiej (do grudnia 1990), ministra stanu i ministra spraw miejskich (do kwietnia 1992), ministra stanu i ministra służby publicznej (do marca 1993).

Od 1986 do 2002 zasiadał w radzie regionu Nord-Pas-de-Calais, od 1998 do 2001 był przewodniczącym rady. W 1989 po raz pierwszy wybrano go na urząd mera Dunkierki, w 1995, 2001 i 2008 uzyskiwał reelekcję, zajmując to stanowisko do 2014.

Sprawował mandat poselski w okresie 1986–1988 i 1997–1998. W 2002 i 2007 ponownie był wybierany w skład Zgromadzenia Narodowego XII i XIII kadencji z departamentu Nord. Od 2006 do 2008 był przewodniczącym Komitetu Regionów, następnie objął stanowisko pierwszego wiceprzewodniczącego. W 2011 wybrany w skład Senatu[2], w którym zasiadał do 2017.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michel Delebarre, ancien ministre socialiste et ancien maire de Dunkerque, est mort. lemonde.fr, 9 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-09]. (fr.).
  2. Michel Delebarre na stronie Senatu. [dostęp 2022-04-09]. (fr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]