Microteaceae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Microteaceae
Ilustracja
Microtea debilis
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

Microteaceae

Nazwa systematyczna
Microteaceae Schäferhoff & Borsch
Willdenowia 39: 223. 4 Jan 2010[3]
Typ nomenklatoryczny

Microtea O. Swartz
M. debilis O. Swartz[3][4]

Microteaceaemonotypowa rodzina roślin okrytonasiennych z rzędu goździkowców. Obejmuje jeden rodzaj Microtea, w obrębie którego wyróżnia się ok. 10 gatunków występujących w Ameryce Środkowej i Południowej[5]. Rodzaj ten tradycyjnie włączany był do rodziny szkarłatkowatych (Phytolaccaceae) i wyodrębniony został jako rodzina dopiero w 2009 roku[6].

Rośliny te wykorzystywane były w medycynie tradycyjnej do leczenia chorób nerek. Flawonoid cirsimarin wpływa na metabolim tłuszczów i wpływa na poprawę wydolności sportowców[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Jednoroczne rośliny zielne, czasem nieco drewniejące u nasady pędu[7].
Liście
Skrętoległe, siedzące, bez przylistków, o całobrzegiej blaszce[7].
Kwiaty
Obupłciowe i promieniste. Zebrane są w kłosy i kłosokształtne kwiatostany groniaste[7] i w ich obrębie skupione po 2–3[2]. Kwiaty wsparte są przysadką. Okwiat składa się z jednego okółka liczącego 5, rzadziej 4 listki. Są one wolne i równowąskie do eliptycznych. Pręcików zakończonych kulistym pylnikiem jest od 5 do 9. Górna, jednokomorowa zalążnia składa się z 2 do 5 owocolistków i zakończona jest rozchylającymi się szyjkami słupka[2].
Owoce
Punktowane lub kolczaste niełupki[2].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj Microtea uważany był w przeszłości za blisko spokrewniony z rodzajem Lophiocarpus i umieszczany wraz z nim w rodzinie szkarłatkowatych (Phytolaccaceae), ewentualnie wyodrębniany w rodzinę Lophiocarpaceae Doweld & Reveal[2]. Analizy sekwencji DNA chloroplastowego ujawniły, że rośliny te stanowią jedną z kolejnych linii rozwojowych w obrębie kladu określanego jako caryophyllids (jeden z dwóch obok polygonids w obrębie rzędu goździkowców Caryophyllales)[6].

Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)
caryophylloids

Rhabdodendraceae




Simmondsiaceaesimondsjowate





Asteropeiaceae



Physenaceae





Macarthuriaceae




Microteaceae





Caryophyllaceaegoździkowate




Achatocarpaceae



Amaranthaceaeszarłatowate






Stegnospermataceae




Limeaceaelibawowate





Lophiocarpaceae




Kewaceae




Barbeuiaceae




Gisekiaceae




Aizoaceaepryszczyrnicowate





Phytolaccaceaeszkarłatkowate



Sarcobataceae





Nyctaginaceaenocnicowate



Petiveriaceae











Molluginaceaeugłastowate




Montiaceaezdrojkowate





Halophytaceae




Basellaceaewyćwiklinkowate



Didiereaceae






Talinaceaeporwinkowate




Anacampserotaceae




Portulacaceaeportulakowate



Cactaceaekaktusowate

















Podział rodziny[5]

Rodzaj: Microtea O. Swartz, Prodr. 4, 53. 20 Jun-29 Jul 1788[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-04] (ang.).
  2. a b c d e Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-04] (ang.).
  3. a b James Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium. [dostęp 2011-06-04]. (ang.).
  4. a b Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2011-06-04]. (ang.).
  5. a b Microtea Sw.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-03-04].
  6. a b Schäferhoff, Bastian; Müller, Kai F.; Borsch, Thomas. Caryophyllales phylogenetics: disentangling Phytolaccaceae and Molluginaceae and description of Microteaceae as a new isolated family. „Willdenowia”. 39, 2, s. 209-228, 2009. Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem. (ang.). 
  7. a b c d Maarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World. Richmond UK, Chicago USA: Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press, 2017, s. 446. ISBN 978-1-842466346.