Mieczysław Janowski (żołnierz)

Mieczysław Feliks Janowski
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1894 ; Sosnowiec
Data i miejsce śmierci	1940 ; Charków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 pułk piechoty Grupy Grodzieńskiej
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Feliks Janowski (ur. 30 sierpnia 1894 w Sosnowcu, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Sosnowcu, w rodzinie Bolesława i Józefy z Machniewskich^[1].

Od 1915 służył w Legionach Polskich, w 6 pułku piechoty. Został ranny pod Polską Górą. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie. W 1918 wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 22 pułku piechoty na stanowisko dowódcy plutonu. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku, został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i pozostał w 22 pułku. Najpierw na stanowisku dowódcy kompanii, potem dowódcy I baonu^[2]^[3]. W 1928 awansowany do stopnia majora. W kwietniu tego roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[4]^[5], a w październiku 1931 przesunięty ponownie na stanowisko dowódcy batalionu^[6]. 23 marca 1932 ogłoszono jego przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza^[7]^[8]. Został dowódcą batalionu KOP „Skałat”. W 1936 został awansowany na stopień podpułkownika, a w październiku tego roku został przeniesiony do 74 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W 1939 był szefem 3 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Grodnie^[9]. We wrześniu 1939 został dowódcą 1 pułku piechoty Grupy Grodzieńskiej.

Mieczysław Janowski w 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 109 (1921)^[11]
Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[12]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz 2, 3 i 4 w 1921)^[13]
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 185.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188, 416.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 177, 359.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 38, 183, 1097.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 343.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 253.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32, 905.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2646 z 28 lutego 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 11 poz. 328)
↑ M.P. z 11931 r. poz. 132 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 64)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003185-1] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 185.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923188,_416-2] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188, 416.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924177,_359-3] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 177, 359.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_26_kwietnia_1928_roku,_s._173-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.

[CITEREFRocznik_Oficerski192838,_183,_1097-5] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 38, 183, 1097.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_7_z_23_października_1931_roku,_s._343-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 343.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_23_marca_1932_roku,_s._253-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 253.

[CITEREFRocznik_Oficerski193232,_905-8] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32, 905.

[CITEREFRybkaStepan200615-9] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15.

[10] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[11] Dekret Wodza Naczelnego L. 2646 z 28 lutego 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 11 poz. 328)

[12] M.P. z 11931 r. poz. 132 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[13] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 64)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]