Miedziana (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miedziana
wieś
Ilustracja
Kościół śś. Piotra i Pawła w Miedzianej
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

zgorzelecki

Gmina

Sulików

Wysokość

280-335[2] m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

278[3]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

59-970[4]

Tablice rejestracyjne

DZG

SIMC

0192488

Położenie na mapie gminy Sulików
Mapa konturowa gminy Sulików, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Miedziana”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Miedziana”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Miedziana”
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego
Mapa konturowa powiatu zgorzeleckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Miedziana”
Ziemia51°00′57″N 15°07′32″E/51,015833 15,125556[1]
Pałac w Miedzianej

Miedziana (niem. Küpper, daw. Miedziane) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Sulików.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Miedziana to wieś łańcuchowa o długości około 2,2 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, na południowo-zachodnim skraju Wzgórz Zalipiańskich, na wysokości 280–335 m n.p.m.[2]

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Miedziana, przed 2024 r.[5][6][7]
SIMC Nazwa Rodzaj
0192494 Jabłoniec kolonia
0192502 Łowin kolonia

W latach 1945–1954 siedziba gminy Miedziane. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miedziana została założona najprawdopodobniej na początku XIV wieku przez kolonistów niemieckich[2]. W połowie XIV wieku musiała to być już duża wieś, ponieważ istniał w niej kościół parafialny[2]. W XVIII wieku wieś była jednym z większych ośrodków tkactwa w okolicy, w 1978 roku wśród mieszkańców było 28 tkaczy, 3 wytwórców artykułów drewnianych i 3 handlarzy[2]. W 1825 roku w miejscowości był dwór, 2 folwarki, kościół ewangelicki ze szkołą, 142 domy, 4 młyny wodne, 2 tartaki, 23 warsztaty płóciennicze[2]. W 1840 roku w Miedzianej było 108 warsztatów bawełnianych i 130 lnianych, a wśród mieszkańców było 31 różnych rzemieślników i 7 handlarzy[2]. Pod koniec XIX wieku miejscowość ucierpiała znacznie w kilku powodziach[2]. W okresie międzywojennym Miedziana cieszyła się sporą popularnością jako letnisko[2].
Po 1945 roku miejscowość znacznie się wyludniła[2]. W 1978 roku było tu 112 gospodarstw rolnych, w 1988 roku ich liczba zmalała do 48[2].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[8]:

  • kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki filialny pw. św. Piotra i Pawła, z lat 1726–1730,
  • pastorówka, obecnie dom mieszkalny, nr 68, z XVIII w.
  • zespół pałacowo-parkowy, nr 163,
    • pałac, z około 1840 r.
    • spichrz, z około 1800 r.
    • oficyna, z połowy XIX w.
    • park, z XIX w.

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przez Miedzianą przechodzi szlak turystyczny[9]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 79629
  2. a b c d e f g h i j k Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 25-30. ISBN 83-85773-61-4.
  3. Wieś Miedziana w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2024-04-05], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 775 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 grudnia 2023 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw i rodzajów niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych. (Dz.U. z 2023 r. poz. 2799)
  7. GUS. Rejestr TERYT
  8. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 257. [dostęp 2012-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
  9. Mapa turystyczna. [dostęp 2019-08-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]