Miernik poziomu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Miernik poziomu – rodzaj woltomierza, przyrząd pomiarowy wykorzystywany głównie w telekomunikacji. Służy do pomiarów poziomu napięcia lub mocy sygnału elektrycznego (lub ich zmiany). Skala przyrządu cechowana jest zwykle w decybelach, rzadziej w belach.

Wykorzystywany głównie w zestawie pomiarowym z generatorem poziomu: generator poziomu podłącza się na początku mierzonej linii telekomunikacyjnej, a na końcu toru miernik poziomu. Pomiar spadku napięcia lub mocy sygnału umożliwia ocenę jakości i sprawności danej linii.

Typowe parametry miernika poziomu[edytuj | edytuj kod]

  • wejścia: symetryczne (impedancja wejściowa: 124 Ω, 150 Ω, 600 Ω i tzw. „wysoka impedancja”) i asymetryczne (impedancja wejściowa: 50 Ω, 75 Ω i tzw. „wysoka impedancja”)
  • zakres częstotliwości: dla wejścia symetrycznego: 50 Hz do 2 MHz; dla wejścia asymetrycznego: 50 Hz do 30 MHz
  • poziom mierzonego napięcia (czułość): – 110 dB do +10 dB lub dla poziomu mocy: -100 dBm do +20 dBm
  • możliwość pomiarów szerokopasmowych i selektywnych (z zastosowaniem filtrów pasmowych, zwykle o szerokości pasma przepustowego: 20 Hz, 1.74 kHz i 3.1 kHz) z automatycznym lub bez automatycznego dostrajania się do częstotliwości sygnału mierzonego – AFC)
  • rozdzielczość pomiaru poziomu napięcia (lub mocy): 0,01 dB

Znani producenci[edytuj | edytuj kod]

Mierniki poziomu produkowane były przez takie firmy jak:

Producenci historyczni (już nieistniejący) to:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]