Mighty Mo
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
185 cm |
| Masa ciała |
127 (2010) kg |
| Styl walki | |
| Kategoria wagowa |
K-1 WGP |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
25[1] |
| Zwycięstwa |
15 |
| Przez nokauty |
12 |
| Porażki |
10 |
| Remisy |
0 |
Mighty Mo, właśc. Siala-Mou Siliga (ur. 8 października 1973 w Pago Pago) – amerykański zawodnik sportów walki pochodzenia samoańskiego.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Wychował się w Kalifornii. W college'u trenował z sukcesami futbol amerykański i zapasy. Po zakończeniu nauki zarabiał jako pracownik budowlany. Podczas wykonywania robót na jednej z budów, na Siligę zawalił się dwupiętrowy budynek, jednak Samoańczyk zdołał wydostać się z gruzów o własnych siłach, bez większych obrażeń. Widząc to, koledzy przezwali go "Mighty Mo"[2][3]. Przydomek ten stał się później jego ringowym pseudonimem.
Boks[edytuj | edytuj kod]
Dysponując naturalną siłą i warunkami fizycznymi, zaczął startować w popularnych w Ameryce turniejach bokserskich dla amatorów z serii Toughman[4]. Dał się poznać jako zawodnik obdarzony nokautującym ciosem, wygrywając 22 walki, w tym 18 przez KO.
W 2006 roku zadebiutował w zawodowym boksie. Jego dorobek to 2(2 KO)-1-0[5].
K-1[edytuj | edytuj kod]
W 2004 roku K-1 zaprosiło Mighty'ego Mo do wzięcia udziału w turnieju K-1 Burning na Okinawie. Mimo że był to jego kick-boxerski debiut, znokautował faworyta gospodarzy Hiraku Horiego[4]. Tego samego roku walczył na dwóch turniejach K-1 w Las Vegas. W pierwszym osiągnął półfinał, a drugi wygrał.
Zwycięstwo to zapewniło mu udział w walce eliminacyjnej do Finału K-1 WGP przeciwko Gary'emu Goodridge'owi. Mo trzy razy doprowadził do nokdaunu Kanadyjczyka, zanim sędzia zgodnie z regulaminem przerwał walkę. Udział w Finale Samoańczyk zakończył jednak już w pierwszej walce, kiedy został znokautowany latającym kopnięciem przez o wiele lżejszego od siebie Kaoklaia Kaennorsinga.
W 2005 roku pokonał na punkty mistrza K-1 WGP Remy'ego Bonjasky'ego oraz znokautował byłego zawodowego mistrza świata wagi ciężkiej w boksie Francois Bothę. Nie zdołał jednak awansować do Finału WGP (w eliminacjach pokonał go Peter Aerts).
Do K-1 powrócił w 2007 roku po rocznej przerwie związanej z występami bokserskimi. Podczas lutowej gali w Jokohamie znokautował wyższego od siebie o 33 cm Koreańczyka Choi Hong-mana (nigdy wcześniej, ani potem, nikomu nie udało się tego dokonać)[6]. Następnie, będąc faworytem, wygrał K-1 WPG na Hawajach, nokautując wszystkich trzech rywali.
Seria wygranych przez nokaut pojedynków sprawiła, że otrzymał szansę walki o mistrzostwo K-1 w wadze superciężkiej przeciwko Semmy'emu Schiltowi. Holender obronił tytuł, kontrolując i wygrywając walkę na punkty. Dla Siligi był to początek serii 5 porażek z rzędu (w tym z Pawłem Słowińskim w walce rezerwowej podczas Finału K-1 WGP 2007), którą przerwał dopiero rok później podczas K-1 WGP na Hawajach, gdy pokonał Justice'a Smitha.
W październiku 2010 roku wystąpił podczas Final 16, zastępując na kilka dni przed galą Andreja Arłouskiego. Pokonał przez jednogłośną decyzję Rumuna Raula Catinasa i po raz drugi w karierze awansował do Finału WGP[7]. Przegrał w nim w ćwierćfinale przez nokaut z Peterem Aertsem. Lata 2011-2015 to pasmo porażek na międzynarodowych arenach. Przegrywał m.in. z Siergiejem Charinotowem, Benem Edwardsem czy Konstantīnsem Gluhovsem.
Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]
31 grudnia 2008 Mighty Mo zadebiutował w DREAM w walce z byłym trzykrotnym mistrzem K-1 i mistrzem Pancrase, Semmym Schiltem. Przegrał w pierwszej rundzie przez duszenie trójkątne. Po ponad rocznej przerwie, w marcu 2010 roku (DREAM.13) stoczył walkę z Joshem Barnettem, którą również przegrał przez poddanie. Mimo przeciętnych wyników w MMA, związał się z czołową organizacją na świecie, Bellator MMA. W przeciągu dwóch lat stoczył tam cztery pojedynki, w tym trzy wygrane z rzędu m.in. nad Peterem Grahamem. Jedyną porażkę w organizacji odniósł 11 kwietnia 2014, przegrywając przez nokaut z Rosjaninem Aleksandrem Wołkowem. Po tej porażce został zwolniony. W kolejnych latach, związany m.in. z koreańskim ROAD FC, gdzie 24 września 2016 wygrał turniej wagi otwartej, nokautując w finale mierzącego 218 cm wzrostu Choi Hong-mana[8].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Kickboxing:
- 2007 K-1 World GP na Hawajach (GP USA) – 1. miejsce
- 2004 K-1 World GP w Las Vegas II – 1. miejsce
Mieszane sztuki walki:
- 2014: Bellator Season Ten Heavyweight Tournament - półfinalista turnieju wagi ciężkiej
- 2016: ROAD FC Openweight Tournament - 1. miejsce w turnieju wagi otwartej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ stan na 15.04.2011
- ↑ Mighty Mo Siliga. [dostęp 2008-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
- ↑ Monty DiPietro: Vegas Countdown. [dostęp 2008-09-05]. (ang.).
- ↑ a b Monty DiPietro: Team World KO's Team Japan in Okinawa. [dostęp 2008-09-05]. (ang.).
- ↑ Siala Siliga. [dostęp 2008-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-16)]. (ang.).
- ↑ Schilt Captures K-1 Super Heavyweight Belt. [dostęp 2008-09-05]. (ang.).
- ↑ Stuart Tonkin: F16 - A Changing of the Guard. [dostęp 2010-10-02]. (ang.).
- ↑ ROAD FC 033: Mighty Mo wins first Openweight Championship. [dostęp 2016-09-25]. (ang.).